சங்க இலக்கியத்தில் தாவரங்கள்: இயற்கையோடு இயைந்த வாழ்வின் பிரதிபலிப்பு

அறிமுகம்

சங்க இலக்கியம், பழந்தமிழர்களின் வாழ்வியல், பண்பாடு, சமூக அமைப்பு, காதல், வீரம் மற்றும் இயற்கை மீதான ஆழ்ந்த பார்வை ஆகியவற்றை வெளிப்படுத்தும் ஒரு அரிய கருவூலம். ஏறத்தாழ இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட இத்தமிழ் இலக்கியக் களஞ்சியம், மனித வாழ்வை இயற்கையோடு பிரித்துப் பார்க்க முடியாத ஒரு பிணைப்பில் வைத்துப் போற்றுகிறது. இத்தகைய இலக்கியப் பரப்பில், தாவரங்கள் வெறும் பின்னணி அம்சங்களாக அமையாமல், கதை மாந்தர்களின் உணர்வுகள், நிலத்தின் பண்புகள், சமூகச் சடங்குகள், பொருளாதாரச் செயல்பாடுகள் மற்றும் தத்துவார்த்தக் குறியீடுகள் எனப் பல தளங்களில் ஆணிவேராகப் படிந்துள்ளன. சங்க இலக்கியத்தில் தாவரங்களின் பங்கை ஆய்வு செய்வது, பழந்தமிழரின் இயற்கை நேசிப்பையும், வாழ்வியலின் நுட்பமான அடுக்குகளையும் புரிந்துகொள்ள உதவும்.

நிலவியலும் தாவரங்களும்: ஐந்திணைப் பகுப்பு

சங்க இலக்கியத்தின் தனித்துவமான அம்சம், நிலத்தின் அடிப்படையில் வாழ்வியலைப் பகுக்கும் ஐந்திணைக் கோட்பாடாகும். ஒவ்வொரு திணைக்கும் உரிய நிலம், காலம், நீர், பூ, மரம், விலங்கு, மக்கள், தொழில் என அனைத்தும் வரையறுக்கப்பட்டுள்ளன. இதில் தாவரங்கள், திணையின் அடையாளமாகவும், அகம் சார்ந்த உணர்வுகளின் குறியீடாகவும் சிறப்புற இடம்பெறுகின்றன.

1. குறிஞ்சி (மலையும் மலை சார்ந்த இடமும்): புணர்ச்சியும், காதலர்களின் கூடலும் நடைபெறும் நிலம். இங்கு குறிஞ்சிப்பூ (12 ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை பூப்பது), காந்தள், சந்தனம், அகில், மூங்கில் போன்ற தாவரங்கள் குறிப்பிடப்படுகின்றன. குறிஞ்சிப் பூவின் பன்னீராண்டுத் தோற்றமும், காதலின் அரிய, ஆழமான பிணைப்பும் ஒப்புமைப்படுத்தப்படுகின்றன. காந்தள் மலர் காதலர்களின் மென்மையையும், அழகையும் சுட்டுவதாக அமைகிறது.
2. முல்லை (காடும் காடு சார்ந்த இடமும்): தலைவன் பிரிந்து சென்ற தலைவி ஆற்றியிருக்கும் இருத்தலும், இல்லற வாழ்க்கையும் முதன்மை பெறும் நிலம். முல்லைப்பூ, கொன்றை, காயா, சுரபுன்னை போன்ற மலர்கள் இங்கு பூக்கின்றன. முல்லைப்பூ, பெண்களின் கற்புக்கும், பொறுமைக்கும் குறியீடாகப் போற்றப்படுகிறது. கொன்றை பூக்கள் மஞ்சள் நிறத்தில் செழித்து, செழிப்பான நிலத்தை உணர்த்துகின்றன.
3. மருதம் (வயலும் வயல் சார்ந்த இடமும்): ஊடலும், உழவுத் தொழிலும், செழிப்பான வாழ்வும் நிலவும் திணை. நெல், கரும்பு, மா, பலா, வாழை, தாமரை, செங்கழுநீர் போன்ற பயிர்களும் மரங்களும் மிகுதியாகக் காணப்படுகின்றன. நெல், பழந்தமிழரின் பிரதான உணவுப் பொருளாகவும், பொருளாதாரச் செழிப்பின் அடையாளமாகவும் விளங்குகிறது. தாமரை, செங்கழுநீர் மலர்கள் குளங்களையும், நீர்நிலைகளின் செழிப்பையும், அழகுணர்வையும் காட்டுகின்றன.
4. நெய்தல் (கடலும் கடல் சார்ந்த இடமும்): இரங்கலும், கடலோடி மக்களின் வாழ்வும் இங்கு முதன்மை பெறும். தாழம்பூ, புன்னை, ஞாழல், கண்டல் போன்ற கடலோரத் தாவரங்கள் இங்கு குறிப்பிடப்படுகின்றன. தாழம்பூவின் நறுமணம், கடலோரப் பகுதியின் தனித்துவத்தை உணர்த்துகிறது. புன்னை மரங்கள் நிழல் தருவனவாகவும், கடற்கரை நிலத்தின் அழகை மெருகூட்டுபவனவாகவும் உள்ளன.
5. பாலை (சுரமும் சுரம் சார்ந்த இடமும்): பிரிவும், வறுமையும், வறண்ட நிலமும் முதன்மை பெறும் திணை. ஓமை, பாலை, கள்ளி, எருக்கலை போன்ற வறண்ட நிலத் தாவரங்கள் இங்கு இடம்பெறுகின்றன. இத்தாவரங்கள், பயணத்தின் கடினத்தையும், பிரிவின் துயரத்தையும், நிலத்தின் வறட்சியையும் குறியீடாக உணர்த்துகின்றன.

சங்கத்தமிழர் வாழ்வில் தாவரங்களின் பங்கு

சங்க இலக்கியம் சித்தரிக்கும் தாவரங்கள், வெறும் இயற்கை அழகின் அங்கங்கள் மட்டுமல்லாமல், பழந்தமிழர்களின் அன்றாட வாழ்வின் இன்றியமையாத கூறுகளாகவும் இருந்துள்ளன.

1. உணவு ஆதாரங்கள்: நெல், வரகு, தினை, சாமை போன்ற தானியங்களும், கரும்பு, வாழை, மா, பலா போன்ற பழங்களும் சங்க இலக்கியத்தில் உணவுப் பொருட்களாகப் பரவலாகப் பேசப்படுகின்றன. காடுகளில் கிடைக்கும் கிழங்கு வகைகள், தேன், சிறுதானியங்கள் ஆகியவை குறிஞ்சி நில மக்களின் உணவாக இருந்தன.
2. மருத்துவம்: மூலிகைகள், வேர்கள், பட்டை, இலைகள் ஆகியவற்றின் மருத்துவக் குணங்கள் பற்றிய நுண்மையான அறிவு சங்கத் தமிழர்களிடம் இருந்ததை இலக்கியக் குறிப்புகள் உணர்த்துகின்றன. குறிப்பிடப்படாத பல தாவரங்கள், நோய்களைக் குணப்படுத்தும் சக்தி கொண்டவையாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
3. வீட்டுப் பொருள்கள் மற்றும் கருவிகள்: மூங்கில், பனை ஓலை, தென்னை நார், பல்வேறு மர வகைகளின் கட்டைகள் ஆகியவை வீடு கட்டுவதற்கும், கூரைகள் வேய்வதற்கும், படகுகள் செய்வதற்கும், அன்றாடப் புழங்கு பொருட்களை உருவாக்குவதற்கும் (கூடைகள், பாய்கள்) பயன்படுத்தப்பட்டதை இலக்கியங்கள் காட்டுகின்றன.
4. அழகு மற்றும் அலங்காரம்: சங்க இலக்கியப் பாடல்களில், பெண்கள் மலர்களைச் சூடுவதும், மாலைகளாக அணிவதும், வீடுகளை மலர்களால் அலங்கரிப்பதும் பரவலாகக் காணப்படுகிறது. காதலர்கள் ஒருவருக்கொருவர் மலர்களைப் பரிமாறிக் கொண்டனர். பூத்தொடுத்தல் ஒரு கலையாகப் போற்றப்பட்டது.
5. சடங்குகள் மற்றும் நம்பிக்கைகள்: தெய்வங்களுக்குப் படைத்தல், போருக்குச் செல்லும் வீரர்கள் குறிப்பிட்ட பூக்களைச் சூடுதல், வென்றி பெற்ற மன்னர்கள் வாகை மலர் சூடுதல், துணங்கைக் கூத்து, குன்றக் குரவை போன்ற சடங்குகளில் மலர்களும் இலைகளும் பயன்படுத்தப்பட்டன. சில மரங்கள் புனிதமானவையாகக் கருதப்பட்டு வணங்கப்பட்டன.

அகம், புறம் சார்ந்த தாவரக் குறியீடுகள்

அகப்பாடல்களில், தலைவன்-தலைவியின் காதல் உணர்வுகளின் வளர்ச்சிக்குத் துணைபுரியும் குறியீடுகளாகத் தாவரங்கள் அமைகின்றன. குறிஞ்சிப் பூ நிலத்தின் சிறப்பையும், காதலின் ஆழத்தையும் சுட்டுகிறது. முல்லைப்பூ பொறுமையையும், காத்திருத்தலையும் உணர்த்துகிறது.

புறப்பாடல்களில், போர், வீரம், கொடை, நிலையாமை போன்ற கருத்துகளை வெளிப்படுத்தப் பல்வேறு தாவரங்கள் குறியீடுகளாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன:

• வெட்சிப்பூ: பகைவர் ஆனிரைகளைக் கவரும்போது சூடும் பூ.
• கரந்தைப் பூ: கவர்ந்து செல்லப்பட்ட ஆனிரைகளை மீட்கச் செல்லும்போது சூடும் பூ.
• வஞ்சிப்பூ: பகைவர் நாட்டின் மீது படையெடுக்கும்போது சூடும் பூ.
• காஞ்சிப்பூ: படையெடுத்த மன்னனை எதிர்த்துத் தன் நாட்டைக் காக்கும்போது சூடும் பூ.
• நொச்சிப்பூ: கோட்டையைப் பாதுகாக்கும்போது சூடும் பூ.
• உழிஞைப் பூ: கோட்டையை முற்றுகையிடும்போது சூடும் பூ.
• தும்பைப் பூ: இருதரப்புப் படைகளும் போர்முனையில் பொருதும்போது சூடும் பூ.
• வாகைப்பூ: போரில் வெற்றி பெற்றவர் சூடும் பூ.
• பாடாண்பூ: பாடுவதற்குரிய நல்லியல்புகளை உடைய ஒருவனது புகழைக் கூறும் பூ.
• பொதுவியல் பூ: மேலே கூறப்பட்ட திணைகளில் கூறப்படாத பொதுவான கருத்துகளை உணர்த்தும் பூ.

இப்பூக்களின் குறியீடுகள், சங்கத் தமிழரின் போர் மரபுகளையும், வீர வழிபாட்டையும் தெளிவாக உணர்த்துகின்றன.

இயற்கை நேசிப்பும் சுற்றுச்சூழல் விழிப்புணர்வும்

சங்க இலக்கியப் பாடல்கள், இயற்கையையும் அதிலுள்ள உயிரினங்களையும், குறிப்பாகத் தாவரங்களையும் பழந்தமிழர் எந்த அளவு மதித்துப் போற்றினர் என்பதற்குச் சான்றாக அமைகின்றன. மரங்களை வெட்டுவது அல்லது தாவரங்களுக்குத் தீங்கு விளைவிப்பது பாவச் செயலாகக் கருதப்பட்டது. நீர்நிலைகளைப் பாதுகாப்பதிலும், காடு வளர்ப்பதிலும் மக்கள் அக்கறை செலுத்தினர். சுற்றுச் சூழல் சமநிலையைப் பேணுவதன் முக்கியத்துவம், அவர்களின் வாழ்வியலில் இயல்பாகவே கலந்திருந்தது. தாவரங்கள் தனித்து நிற்காமல், பறவைகள், விலங்குகள், நீர்நிலைகள், நில அமைப்பு ஆகியவற்றுடன் ஒருங்கிணைந்த ஒரு சூழலியல் அமைப்பாகவே சங்க இலக்கியத்தில் சித்திரிக்கப்பட்டுள்ளன.

முடிவுரை

சங்க இலக்கியத்தில் தாவரங்கள் வெறும் வர்ணனைப் பொருள்களாக அமையாமல், பழந்தமிழரின் வாழ்வியல், பண்பாடு, பொருளாதாரம், போர் நெறிமுறைகள், காதல், வீரம், நம்பிக்கை, சடங்குகள், சுற்றுச்சூழல் பார்வை என அனைத்திலும் ஆழமாகப் பிணைந்துள்ளன. ஒவ்வொரு திணைக்கும் உரிய தாவரங்கள், அக மற்றும் புற உணர்வுகளின் குறியீடுகள், அன்றாட வாழ்வில் அவற்றின் பயன்பாடு, சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு மீதான அக்கறை எனப் பல நிலைகளில் தாவரங்களின் முக்கியத்துவம் வெளிப்படுகிறது. சங்க இலக்கியம், இயற்கையோடு இயைந்த ஒரு வாழ்க்கைக்குத் தாவரங்கள் எவ்வாறு அடிப்படையாக அமைந்தன என்பதைப் பறைசாற்றும் அரிய வரலாற்று மற்றும் இலக்கியச் சான்றாக இன்றும் கம்பீரமாக நிற்கிறது. சங்க இலக்கியத்தில் தாவரங்கள் மீதான ஆய்வு, பழந்தமிழரின் இயற்கை அறிவையும், அதைப் போற்றிய அவர்களின் சீரிய வாழ்வையும் நமக்கு உணர்த்துகிறது.