சங்க காலத்தில் மட்பாண்டக் கலைஞர்கள்: ஒரு விரிவான ஆய்வு

அறிமுகம்

இந்திய வரலாற்றில், சங்க காலம் (பொ.ஆ.மு. 300 – பொ.ஆ. 300) தமிழகத்தின் பொற்காலமாகக் கருதப்படுகிறது. இக்காலத்தில், சமூக, பொருளாதார, பண்பாட்டு வாழ்வில் சிறப்பான வளர்ச்சி ஏற்பட்டது. இந்த வளர்ச்சியில், மட்பாண்டக் கலைஞர்கள் (இன்றைய குயவர்கள்) ஆற்றிய பங்கு அளப்பரியது. அன்றாட வாழ்வில் அத்தியாவசியப் பொருட்களிலிருந்து, சடங்குகள், வணிகம் எனப் பல துறைகளிலும் மட்பாண்டங்கள் தவிர்க்க முடியாத இடத்தைப் பிடித்திருந்தன. இக்கட்டுரை, சங்க காலத்தில் மட்பாண்டக் கலைஞர்களின் சமூகப் பொருளாதார நிலை, அவர்கள் பயன்படுத்திய தொழில்நுட்பங்கள், மட்பாண்டங்களின் வகைகள் மற்றும் சங்ககாலச் சமூகத்தில் அவற்றின் முக்கியத்துவம் ஆகியவற்றை அகழ்வாராய்ச்சி மற்றும் இலக்கியச் சான்றுகளின் அடிப்படையில் ஆராய்கிறது.

1. மட்பாண்டக் கலைஞர்களின் சமூக நிலை மற்றும் அடையாளம்

சங்க காலத்தில் மட்பாண்டக் கலைஞர்கள், சமூகத்தின் இன்றியமையாத ஒரு பிரிவினராக, ஒரு குறிப்பிட்ட தொழில் குழுமமாகவே இயங்கியுள்ளனர். சங்க இலக்கியங்களில், “குயவன்” என்ற சொல் மட்பாண்டம் செய்பவரைக் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. புறநானூற்றுப் பாடல்கள் (எ.கா: 228, 305) இவர்களைப் பற்றிய நேரடியான அல்லது மறைமுகமான குறிப்புகளைக் கொண்டுள்ளன.

சங்க இலக்கியப் புலவர்கள், மட்பாண்டக் கலைஞர்களின் தொழில் நுட்பத்தையும், அவர்களின் அர்ப்பணிப்பின்மையையும் சிலேடையாகவோ, உவமையாகவோ பயன்படுத்திப் பாடியுள்ளனர். எ.கா: ஒரு குயவன் தனது சக்கரத்தில் களிமண்ணை வைத்துத் திருவடிகளை உருவாக்கினால் கூட, அது திருமாலுக்குரியதாக மாறுகிறது என்பது போன்ற கருத்துகள், அவர்களின் தொழிலுக்குக் கிடைத்த சமூக அங்கீகாரத்தைக் காட்டுகின்றன.

பெரும்பாலான மட்பாண்டக் கலைஞர்கள் தங்கள் படைப்புகளில் தங்கள் பெயரைப் பொறிக்கும் வழக்கம் கொண்டிருக்கவில்லை. இருப்பினும், அண்மையில் கீழடியில் கண்டெடுக்கப்பட்ட மட்பாண்டச் சில்லுகளில் காணப்பட்ட தமிழ்-பிராமி எழுத்துப் பொறிப்புகள், சில மட்பாண்டங்கள் தனியுடைமையாக்கப்பட்டதையும், ஒருவேளை கலைஞர்களின் அல்லது உரிமையாளர்களின் பெயரையும் சுட்டியிருக்கலாம் என்பதைக் காட்டுகின்றன.

2. அகழ்வாராய்ச்சிச் சான்றுகள்

சங்ககால மட்பாண்டக் கலைஞர்களின் திறனையும், அவர்களின் உருவாக்கங்களின் பன்மையையும் அறிந்துகொள்ள அகழ்வாராய்ச்சிகளே மிக முக்கியமான சான்றுகளாகும். தமிழகத்தில் கீழடி, பொருநல், கொடுமணல், அரிக்கமேடு, ஆதிச்சநல்லூர் போன்ற பல சங்ககால அகழ்வாராய்ச்சித் தளங்களில் ஏராளமான மட்பாண்டங்கள் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன.

• கீழடி: இங்கு கண்டெடுக்கப்பட்ட மட்பாண்டங்கள், சங்ககால மக்களின் அன்றாட வாழ்வு, வணிக உறவுகள் மற்றும் எழுத்தறிவு குறித்துப் பல புதிய தகவல்களை வழங்குகின்றன. மெருகூட்டப்பட்ட கருப்பு-சிவப்பு மட்பாண்டங்கள், வெளிநாட்டிலிருந்து இறக்குமதி செய்யப்பட்ட ரவுலட்டட் மட்பாண்டங்கள் (Rouletted ware), தமிழ்-பிராமி எழுத்துப் பொறிப்பு கொண்ட மட்பாண்டங்கள் ஆகியவை இங்கு சிறப்பு வாய்ந்தவை. களிமண் பானை ஓடுகளில் பெயர்கள் பொறிக்கப்பட்டிருப்பது, எழுத்தறிவின் பரவலையும், சில குயவர்கள் தங்கள் பொருட்களை அடையாளப்படுத்தியிருக்கலாம் என்பதையும் காட்டுகிறது.
• அரிக்கமேடு: இது ஒரு முக்கிய துறைமுக நகரமாக இருந்ததால், இங்கு ரோம் மற்றும் மத்திய தரைக்கடல் நாடுகளுடனான வணிகத் தொடர்பைக் காட்டும் அம்போரா (Amphora) மற்றும் ரவுலட்டட் மட்பாண்டங்கள் கிடைத்துள்ளன. உள்நாட்டு மட்பாண்டக் கலைஞர்கள் வெளிநாட்டு மட்பாண்டங்களின் வடிவங்களையும், நுட்பங்களையும் உள்வாங்கிக் கொண்டதற்கான தடயங்கள் இங்கு காணப்படுகின்றன.
• ஆதிச்சநல்லூர் மற்றும் பொருநல்: இங்கு முதுமக்கள் தாழிகள் (Burial Urns) பெருமளவில் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன. இவை சங்ககால மக்களின் ஈமச் சடங்குகள் மற்றும் நம்பிக்கைகள் குறித்துப் பல தகவல்களைத் தருகின்றன. இந்தத் தாழிகள், மிகச்சிறந்த மட்பாண்டக் கலைஞர்களால், குறிப்பிட்ட வடிவமைப்பு மற்றும் பலத்துடன் உருவாக்கப்பட்டிருக்க வேண்டும்.
• கொடுமணல்: இங்கு நூல் நூற்றல், சங்கு அறுத்தல் போன்ற தொழில்களுடன் மட்பாண்டத் தொழிலும் சிறந்து விளங்கியதற்கான சான்றுகள் உள்ளன.

3. சங்க இலக்கியச் சான்றுகள்

சங்க இலக்கியங்கள் மட்பாண்டங்களை நேரடியாக ஒரு ஆய்வுப் பொருளாகக் கொண்டிராத போதும், மக்களின் அன்றாட வாழ்வின் ஒரு பகுதியாக அவற்றைக் குறிப்பிடுகின்றன.

• அகநானூறு, புறநானூறு: இப்பாடல்களில், “குயவன்” என்ற சொல் பல இடங்களில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. புறநானூறு 228 ஆம் பாடல், போர்க்களத்தில் இறந்த வீரர்களுக்குத் தாழிகள் செய்யும் கடமையைக் குயவனுக்குச் சூட்டுகிறது. இது, மட்பாண்டக் கலைஞர்கள் போர்களிலும், மரணச் சடங்குகளிலும் கூட முக்கியப் பங்கு வகித்ததைக் காட்டுகிறது.
• சமையல் மற்றும் சேமிப்பு: சங்க இலக்கியத்தில், உணவு சமைக்க, நீர் சேமிக்க, தானியங்கள் பாதுகாக்கப் பயன்படுத்தப்பட்ட மட்பாண்டக் கலன்கள் பற்றிய குறிப்புகள் பரவலாக உள்ளன. “கலம்”, “குடம்”, “பானை” போன்ற சொற்கள் மட்பாண்டங்களைக் குறிக்கின்றன.
• பிற பயன்பாடுகள்: வழிபாட்டுத் தளங்களில் பயன்படுத்தப்படும் கலன்கள், விளக்குகள், விளையாட்டுப் பொருட்கள் எனப் பல வகைகளிலும் மட்பாண்டங்கள் இருந்திருக்கலாம் என்பதற்கான மறைமுகக் குறிப்புகள் இலக்கியங்களில் காணப்படுகின்றன.

4. மட்பாண்ட வகைகளும் பயன்பாடுகளும்

சங்ககால மட்பாண்டங்கள் அவற்றின் பயன்பாடு, நிறம், வடிவமைப்பு ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் வகைப்படுத்தப்படுகின்றன:

• கருப்பு-சிவப்பு மட்பாண்டங்கள் (Black and Red Ware): இவை சங்ககாலத்தின் மிக முக்கியமான அடையாளங்களுள் ஒன்று. குறிப்பிட்ட ஆக்சிஜனேற்ற மற்றும் ஒடுக்கச் சூழலில் சுடுவதன் மூலம் இவை தனித்துவமான கருப்பு உட்புறத்தையும், சிவப்பு வெளிப்புறத்தையும் பெறுகின்றன. இவை பெரும்பாலும் உணவு உண்ணவும், சமைக்கவும், நீரைச் சேமிக்கவும் பயன்படுத்தப்பட்டன.
• செம்பழுப்பு நிற மட்பாண்டங்கள் (Red Ware): இவை பெரும்பாலும் அன்றாடப் பயன்பாடுகளான சமையல், சேமிப்பு, நீர்க் குடங்கள் போன்றவற்றிற்காக உருவாக்கப்பட்டன.
• கருப்பு நிற மட்பாண்டங்கள் (Black Ware): இவை ஒப்பீட்டளவில் குறைவான எண்ணிக்கையில் காணப்படுகின்றன.
• மெருகூட்டப்பட்ட மட்பாண்டங்கள் (Polished Ware): சில மட்பாண்டங்கள் பளபளப்பான மேற்பரப்பைக் கொண்டிருந்தன. இவை அழகு அல்லது உயர் தரத்தைக் குறிக்கலாம்.
• இறக்குமதி செய்யப்பட்ட மட்பாண்டங்கள்: அரிக்கமேட்டில் கிடைத்த ரவுலட்டட் மட்பாண்டங்கள், அம்போராக்கள் போன்றவை வெளிநாட்டு வணிகத் தொடர்புகளையும், உள்நாட்டுச் சந்தையில் அவற்றின் தேவையையும் காட்டுகின்றன.
• முதுமக்கள் தாழிகள்: இறந்தவர்களைப் புதைக்கப் பயன்படுத்தப்பட்ட பெரிய மட்பாண்ட உருளைகள். இவை சங்ககால மக்களின் ஈமச் சடங்குகளின் ஒரு முக்கிய பகுதியாக இருந்தன. இவை பெரும்பாலும் பெரியதாகவும், கனமானதாகவும் இருந்தன.

5. உருவாக்குதல் நுட்பங்கள்

சங்ககால மட்பாண்டக் கலைஞர்கள் மேம்பட்ட நுட்பங்களைக் கொண்டிருந்தனர்.

• களிமண் தயாரிப்பு: உள்ளூர் களிமண் ஆதாரங்களைப் பயன்படுத்தி, அதனை நன்கு பதப்படுத்தி, தூசி மற்றும் பிற அசுத்தங்களை நீக்கி, தேவையான பதம் வரும் வரை மிதித்துத் தயார் செய்தனர்.
• சக்கரம்: “குயவன் சக்கரம்” (Potter’s wheel) மட்பாண்டங்கள் செய்யப் பயன்படுத்தப்பட்டது. இது வேகமாகச் சுழலும் சக்கரத்தில் களிமண்ணை வைத்து, மையவிலக்கு விசை மற்றும் கைத்திறன் மூலம் பல்வேறு வடிவங்களை உருவாக்குவதாகும். பெரிய பானைகள் மற்றும் தாழிகள் கைமுறையாகவும், அல்லது சக்கரத்தின் உதவியுடன் படிப்படியாகச் சேர்க்கப்படும் வளையங்கள் மூலமும் உருவாக்கப்பட்டிருக்கலாம்.
• சுடுதல் (Firing): மட்பாண்டங்கள் சூளையில் (Kiln) சுடப்பட்டன. கருப்பு-சிவப்பு மட்பாண்டங்கள் குறிப்பிட்ட வெப்பநிலையில், ஆக்ஸிஜன் கட்டுப்படுத்தப்பட்ட சூழலில் சுடப்பட்டன. இது களிமண்ணின் இரும்புச் சத்தைக் கார்பன் ஆக்சைடுகளுடன் வினைபுரிந்து கருப்பு நிறத்தையும், பின்னர் ஆக்ஸிஜன் சேர்க்கப்பட்டு செங்காந்தள் நிறத்தையும் உருவாக்குகிறது. இந்த நுட்பம் அக்காலகட்டத்தின் அறிவியலுக்கான ஒரு சான்றாகும்.
• அலங்காரம்: பெரும்பாலான சங்ககால மட்பாண்டங்கள் எளியதாகவும், செயல்பாட்டு முக்கியத்துவம் கொண்டவையாகவும் இருந்தன. இருப்பினும், சிலவற்றில் கோடுகள், புள்ளிகள், அல்லது வடிவியல் வடிவங்கள் கீறல் முறையில் அல்லது சிறிய அச்சுக்களால் பொறிக்கப்பட்டன. தமிழ்-பிராமி எழுத்துப் பொறிப்புகள் மற்றொரு வகை அலங்காரமாகவோ அல்லது பயன்பாட்டு அம்சமாகவோ இருந்தன.

முடிவுரை

சங்க காலத்தில் மட்பாண்டக் கலைஞர்கள், சமூகத்தின் உயிர்நாடியாகத் திகழ்ந்தனர். அவர்களின் கைவண்ணத்தில் உருவான மட்பாண்டங்கள், அன்றாட வாழ்வின் அடிப்படைத் தேவைகளைப் பூர்த்தி செய்ததோடு மட்டுமல்லாமல், சமூகத்தின் பண்பாடு, வணிகம், சடங்குகள், மற்றும் எழுத்து முறை போன்ற பல்வேறு அம்சங்களைப் புரிந்துகொள்வதற்கான அரிய வரலாற்றுப் பதிவுகளாகவும் அமைந்துள்ளன. பெயர் தெரியாத இந்தக் கலைஞர்கள், தங்கள் அசாத்தியத் திறமையால், காலம் கடந்த சமூகவியல் மற்றும் தொல்லியல் தகவல்களைப் பாதுகாத்து வைத்துள்ளனர். கீழடி போன்ற அகழ்வாராய்ச்சிகள், சங்ககால மட்பாண்டக் கலைஞர்களின் பங்களிப்பையும், அவர்களின் கலைத் திறனையும் மேலும் வெளிச்சத்திற்குக் கொண்டு வந்து, தமிழ்ப் பண்பாட்டின் தொன்மைக்கும் அறிவுசார் செழுமைக்கும் வலுவான சான்றுகளை வழங்குகின்றன. அவர்களின் உழைப்பும், படைப்புகளும், சங்ககாலச் சமூகக் கட்டமைப்பில் தவிர்க்க முடியாத இடத்தை வகித்தன என்பதை நாம் உணர்ந்து போற்ற வேண்டும்.