தொகைச்சொற்களின் இலக்கணக் கட்டமைப்பு மற்றும் பொருண்மைப் புலப்பாட்டு ஆய்வு

A Study of the Grammatical Structure and Semantic Expression of Thogaichcholkal

Abstract

"Thogai Sollgal" (தொகைச் சொற்கள்), beautifully termed as "condensed words" or "words that come in a hidden form," embody both the depth and conciseness of Tamil linguistic thought. In the Tamil grammatical system, compound words play a crucial role in achieving conciseness and richness of meaning. A compound word is formed when two or more words, by concealing (toking) the case markers, infixes of verbs, or other connecting elements that should exist between them, function as a single word. This study aims to deeply explore the socio-linguistic needs that led to the formation of compound words in the Tamil grammatical tradition, the ways they were classified based on Tolkappiyam and Nannool, and the evolutionary changes in their usage in modern Tamil. This study establishes that the grammatical structure, referred to by the verb 'togu-thal' (compounding) during the time of Tolkappiyar, was later clearly defined into six types (Case, Verb, Adjective, Simile, Conjunction, and Other-word compounds) by Nannoolar. Specifically, the extensive usage of 'anmozhiththogai' (other-word compounds) and the tendency of compound words (compounds) in modern Tamil to function similarly to compound words in creating pure Tamil terms are discussed. This study underscores the fundamental contribution of compound words to the Tamil language's tradition of lexical economy.

தமிழ் இலக்கண அமைப்பில், சொற்சுருக்கம் மற்றும் பொருண்மச் செறிவு ஆகியவற்றை அடைவதற்கு தொகைச்சொற்கள் மிக முக்கியமான பங்களிப்பைச் செய்கின்றன. இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட சொற்கள் தங்களுக்குள் இருக்க வேண்டிய வேற்றுமை உருபுகளையோ, வினைச்சொல்லின் இடைநிலை உருபுகளையோ அல்லது பிற இணைப்பியல் கூறுகளையோ மறைத்து (தொக்கி) ஒரே சொல்லாக இயங்கும் நிலையே தொகைச்சொல் எனப்படுகிறது. இவ்வாய்வானது, தமிழ் இலக்கண மரபில் தொகைச்சொற்கள் உருவான சமூக-மொழியியல் தேவைகள், தொல்காப்பியம் மற்றும் நன்னூல் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் அவை வகைப்படுத்தப்பட்ட விதம், மேலும் நவீன தமிழில் அதன் பயன்பாட்டில் ஏற்பட்டுள்ள பரிணாம மாற்றங்கள் ஆகியவற்றை ஆழமாக ஆராய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. தொல்காப்பியர் காலத்தில் 'தொகுதல்' என்ற வினைச்சொல் மூலமாக சுட்டப்பட்ட இலக்கண அமைவு, பிற்காலத்தில் நன்னூலாரால் தெளிவாக ஆறு வகைகளாக (வேற்றுமை, வினை, பண்பு, உவமை, உம்மை, அன்மொழி) வரையறுக்கப்பட்டமையை இவ்வாய்வு நிறுவுகிறது. குறிப்பாக, அன்மொழித்தொகையின் விரிவான பயன்பாடும், நவீன தமிழில் தூய தமிழ்ப் பதங்களை உருவாக்குவதில் கூட்டுச் சொற்கள் (Compounds) தொகைச்சொற்களைப் போலவே செயல்படும் போக்கும் விவாதிக்கப்படுகின்றன. தமிழ் மொழியின் சொல் சிக்கன மரபுக்கு தொகைச்சொற்கள் அளிக்கும் அடிப்படைக் கொடையை இவ்வாய்வு அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறது.