ஒப்பிலக்கிய ஆய்வும் பழமொழிகளின் இயல்பும்: தமிழ் மரபில் ஒரு பார்வை

ஆசிரியர்: Veerakannan S. நிறுவனம்: Deputy Librarian, NGM College, Pollachi மின்னஞ்சல்: ngmcollegelibrary@gmail.com

Abstract

This research paper explores the genesis and significance of comparative literary studies, drawing insights from the provided Tamil text. It delves into the foundational premise that human commonalities in biology, psychology, and linguistics lead to universal characteristics in language and literature, thus necessitating a scientific approach to compare global literary works. The paper defines comparative study through the perspectives of prominent scholars and highlights its need as a ‘laboratory’ for literary analysis. Furthermore, it examines the ancient Tamil grammatical treatise Tholkappiyam‘s profound definition of ‘Mutumozhi’ (proverb) and cross-references it with modern encyclopedic definitions. By analyzing the inherent qualities of proverbs—brevity, clarity, and deep meaning—the paper illustrates their crucial role as cultural reflections and powerful tools for comparative linguistic and literary research, demonstrating how they encapsulate shared human experiences across diverse cultures.

சுருக்கம்

இக்கட்டுரை, ஒப்பிலக்கிய ஆய்வின் தோற்றம் மற்றும் முக்கியத்துவத்தை, கொடுக்கப்பட்ட தமிழ் உரைவழி ஆராய்கிறது. உயிரியல், உளவியல், மொழியியல் ஆகிய துறைகளில் மனிதனிடம் காணப்படும் பொதுத்தன்மைகளே மொழி மற்றும் இலக்கியத்தின் உலகளாவிய பண்புகளுக்கு வழிவகுக்கின்றன என்ற அடிப்படையை இது முன்வைக்கிறது. இதன் அடிப்படையில், உலக இலக்கியங்களை அறிவியல் பூர்வமாக ஒப்பிட்டு ஆராய வேண்டிய அவசியத்தையும், ஒப்பாய்வின் தேவையை இலக்கியத்திற்கு ஒரு ‘சோதனைக்கூடம்’ என்ற கருதுகோளையும் அறிஞர் கருத்துகள் மூலம் விளக்குகிறது. மேலும், தொன்மையான தமிழ் இலக்கண நூலான தொல்காப்பியத்தில் முதுமொழி (பழமொழி) குறித்து கூறப்பட்டுள்ள இலக்கணத்தையும், நவீன கலைக்களஞ்சியங்களின் வரையறைகளையும் ஒப்பிடுகிறது. பழமொழிகளின் உள்ளார்ந்த பண்புகளான நுண்மை, சுருக்கம், தெளிவு, மென்மை ஆகியவற்றின் மூலம் அவை பண்பாட்டின் பிரதிபலிப்புகளாகவும், பல்வேறு கலாச்சாரங்களுக்கு இடையேயான மனித அனுபவங்களின் பொதுத்தன்மைகளை வெளிப்படுத்தும் ஒரு சிறந்த ஒப்பீட்டு ஆய்வுக்கருவியாகவும் விளங்குவதை இக்கட்டுரை நிறுவுகிறது.

Keywords: ஒப்பிலக்கியம், பழமொழி, தொல்காப்பியம், ஒப்பாய்வு, மானுடப் படைப்பு, முதுமொழி, பண்பாடு.

---

1. முகவுரை (Introduction)

உயிரியல், உளவியல், மொழியியல் போன்ற அறிவியல்துறைகள் மனிதனின் உடல், உள்ளம், உயிர் ஆகியவற்றின் பொதுத்தன்மைகளை ஆழமாக ஆராய்ந்து அறிவியல் அடிப்படையில் நிறுவின. இந்த அடிப்படைப் புரிதலைத் தொடர்ந்து, மொழி என்பது மானுடப் படைப்பு என்றும், மொழியினால் இயற்றப்படும் இலக்கியமும் மானுடப் படைப்பே என்றும் அறுதியிடப்பட்டது. அதாவது, மனிதன் மட்டுமே இலக்கியத்தைப் படைக்க இயலும் என்ற கருதுகோள் உறுதிபடக் கூறப்பட்டது. இத்தகைய பொதுத்தன்மைகளை உடைய மனிதன் உடலாலும், உள்ளத்தாலும், மொழியாலும் அடிப்படையில் ஒற்றுமையுடையவனாக இருப்பதன் காரணமாக, அவன் படைக்கும் இலக்கியமும் அடிப்படைப் பண்புகளிலும், வெளிப்பாடுகளிலும் ஒன்றாகவே இருக்க வேண்டும் என்னும் கருதுகோள் இலக்கிய ஆய்வாளர்களால் முன்வைக்கப்பட்டது. இந்தக் கருதுகோளைச் சரிபார்க்கும் பொருட்டு, உலகளாவிய இலக்கியங்களை ஒப்பிட்டு அறிவியல் அடிப்படையில் ஆராயும் ஒரு புதிய ஆய்வுப்புலம் உருவெடுத்தது. இதுவே ஒப்பிலக்கிய ஆய்வின் தொடக்கம் என்று கூறலாம்.

தமிழ் மொழியின் தொன்மை இலக்கணமான தொல்காப்பியம், நாட்டுப்புற இலக்கியத்தின் ஒரு கூறான பழமொழியின் இலக்கணத்தை மிக நுட்பமாக வரையறுத்துள்ளது. இந்த வரையறை, பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே ஒப்பியல் சிந்தனைக்கான விதைகளை விதைத்துள்ளது என்பதை உணர்த்துகிறது. தொல்காப்பியம் பழமொழியின் இலக்கணத்தை,

“நுண்மையும் சுருக்கமும் ஒளியுமுடைமையும் மென்மையும் என்றிவை விளங்கத் தோன்றிக் குறித்த பொருளை முடித்தற்கு வரூஉம் ஏது நுதவிய முதுமொழி யென்ப.” (தொல். பொருள், செய். நூ. எ. 479)

என்று கூறுகிறது. இந்நூற்பாவிற்கு இளம்பூரணர், “நுண்மை விளங்கவும், சுருக்கம் விளங்கவும், ஒளியுடைமை விளங்கவும், மென்மை விளங்கவுமென்று இன்னோரன்ன விளங்கவும் தோன்றிக் கருதின பொருளை முடித்தற்கு வரும் ஏதுவைக் குறித்தன முதுமொழி” என்று விளக்கம் தருகின்றார். இந்த செறிவான விளக்கம், பழமொழியின் உள்ளடக்கத்தையும், வெளிப்பாட்டுத் தன்மையையும், அதன் பயன்பாட்டையும் மிகத் துல்லியமாக எடுத்துக் காட்டுகிறது. இக்கட்டுரை, ஒப்பிலக்கிய ஆய்வின் வரையறை, தேவை, அதன் பல்வேறு பரிமாணங்கள் ஆகியவற்றுடன், பழமொழிகளின் இயல்புகள் குறித்தும், அவை ஒப்பிலக்கிய ஆய்வில் கொண்டுள்ள முக்கியத்துவம் குறித்தும் விரிவாக ஆராய்கிறது.

2. ஒப்பிலக்கிய ஆய்வின் அடிப்படைகள் (Fundamentals of Comparative Literary Study)

ஒப்பிலக்கிய ஆய்வு என்பது, இலக்கியப் படைப்புகளுக்கு இடையிலான தொடர்புகள், ஒற்றுமைகள் மற்றும் வேற்றுமைகளை அறிவியல் பூர்வமாக ஆராயும் ஒரு புலமாகும்.

2.1 ஒப்பாய்வு என்றால் என்ன? (What is Comparative Study?)

“ஒன்றை அதனோடு தொடர்புடைய மற்றொன்றனோடு ஒப்பிட்டு அறிவதும் ஒப்பீடு எனப்படுகிறது. அதுபோல் இலக்கிய உலகில் ஓரினத் தொடர்புடைய இலக்கியங்களை மரபு, வடிவம், கருத்து, உத்தி ஆகிய கூறுகளின் அடிப்படையில் ஒத்து நோக்கி அவற்றின் தன்மைகளை எடுத்துரைப்பது ஒப்பியலாய்வு அல்லது ஒப்பாய்வு எனப்படுகிறது.” – ச.வே. சுப்பிரமணியன்.

இந்த வரையறை, ஒப்பிலக்கிய ஆய்வு என்பது வெறும் ஒப்பிடுதலைத் தாண்டி, இலக்கியப் படைப்புகளின் உள்ளார்ந்த பண்புகளை வெளிக்கொணர்வதை நோக்கமாகக் கொண்டது என்பதைத் தெளிவுபடுத்துகிறது. இது குறிப்பிட்ட கூறுகளை (மரபு, வடிவம், கருத்து, உத்தி) அடிப்படையாகக் கொண்டு மேற்கொள்ளப்படும் ஒரு முறையான ஆய்வு அணுகுமுறையாகும்.

2.2 ஒப்பியலாய்வின் தேவை (Need for Comparative Study)

ஒப்பிலக்கிய ஆய்வுக்கான தேவை, இலக்கியப் பண்புகளை அறிவியல் நோக்கில் அணுக வேண்டியதன் அவசியத்தில் வேரூன்றியுள்ளது. “ஒப்பியல் மாணவர்களுக்கு இலக்கியம் ஒரு சோதனைக்கூடம். சோதனைக் கூடத்தில் எப்படி பொருள்களைத் துல்லியமாக விதிகளின்படி நினைந்து ஆராய்ந்து அதன் பண்புகளை நிறுவுகின்றாரோ அதுபோல இலக்கியப் பண்புகளை அறிவியல் வழி ஆராய்ந்து வெளிக்கொணர வேண்டும்.” – எச். எச். ரிமேக். இந்த உவமை, ஒப்பிலக்கிய ஆய்வின் நோக்கத்தையும், அணுகுமுறையையும் மிகத் தெளிவாகப் படம் பிடித்துக் காட்டுகிறது. இலக்கியப் படைப்புகள் வெறும் கலைநயப் பொருட்கள் மட்டுமல்ல, அவை மனித அனுபவங்களையும், பண்பாட்டுப் பரிமாணங்களையும் உள்ளடக்கிய புறநிலைப் பொருட்களைப் போலவே பகுப்பாய்வு செய்யப்பட வேண்டியவை என்ற கருத்தை இது வலியுறுத்துகிறது.

2.3 ஒப்பாய்வில் இலக்கியம் (Literature in Comparative Study)

“ஒப்பியல் இலக்கியம் என்னும் தொடர் இலக்கியங்களை ஒன்றோடு ஒன்று ஒப்புநோக்கி ஆயும் ஆய்வுத்துறை என்று பொருள்தருவதாக உணர்ந்துகொள்ளப்பட்டுள்ளது.” இந்த ஆய்வில், ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட மொழிகளின் இலக்கியங்கள் மட்டுமல்லாமல், ஒரே மொழியின் வெவ்வேறு இலக்கியப் படைப்புகளும் ஒப்பிடப்படலாம். “ஒரு மொழி இலக்கியங்களை ஒப்பீடு செய்வது ஒருமொழி ஒப்பீடு என்றும், ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பலமொழி இலக்கியங்களை ஒப்பாய்வது பன்மொழி ஒப்பீடு என்றும் உணரப்பட்டு வருகின்றது.” இது ஒப்பாய்வின் பரந்த எல்லையை விளக்குகிறது.

2.4 ஒப்பாய்வு குறித்த அறிஞர் கருத்துகள் (Expert Opinions on Comparative Study)

ஒப்பிலக்கிய ஆய்வின் பன்முகத்தன்மையை பல்வேறு அறிஞர்கள் வெவ்வேறு கோணங்களில் வரையறுத்துள்ளனர்:

• தமிழண்ணல்: “பல்வேறு இலக்கியங்களை இணைக்கும் உயிருள்ள உறவுநிலைகளைப் பற்றிய ஆய்வு ஒப்பாய்வு.” இது இலக்கியங்களுக்கு இடையிலான உயிரோட்டமான தொடர்புகளையும், பொதுவான மனித வெளிப்பாடுகளையும் கண்டறிவதன் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது.
• கதிர். மகாதேவன்: “உலகில் என்று மனிதன் எண்ணத் தொடங்கினானோ அன்றே ஒப்பிட்டுநோக்கும் முறையும் உடன் தோன்றியது எனலாம். ஒற்றுமைகளை ஒத்துக்காண்பதும், வேற்றுமைகளை பிரித்தறிவதும் அவன்தன் இயற்கையாயிற்று.” ஒப்பிட்டு நோக்கும் திறன் என்பது மனிதனின் அடிப்படை இயல்புடன் இணைந்து தோன்றியது என்பதை இது சுட்டிக்காட்டுகிறது.
• வ.சுப. மாணிக்கம்: “ஒரு புலவன் தன்னுள் ஒப்பு, புலவர்தம்முள் ஒப்பு, ஓர் இலக்கியந்தன்னுள் ஒப்பு, இலக்கியங்கள் தம்முள் ஒப்பு, ஒரு மொழி தன்னுள் ஒப்பு, பலமொழி தம்முள் ஒப்பு, காலங்கள் தன்னுள் ஒப்பு என ஆய்வு பலவாக வந்திருக்கின்றன.” இந்த கருத்து, ஒப்பாய்வின் எல்லைகள் எவ்வளவு பரந்தவை என்பதையும், தனிப்பட்ட படைப்பாளர் முதல் உலகளாவிய காலகட்டங்கள் வரை பல நிலைகளில் ஒப்பாய்வு செய்ய முடியும் என்பதையும் உணர்த்துகிறது.

3. பழமொழிகளின் இயல்பும் சிறப்பும் (Nature and Significance of Proverbs)

பழமொழிகள், மரபுவழிப்பட்ட ஞானத்தையும், வாழ்வியல் அனுபவங்களையும் உள்ளடக்கிய வாய்மொழி இலக்கியத்தின் ஒரு முக்கிய வடிவமாகும்.

3.1 தொல்காப்பியத்தில் முதுமொழி (The Concept of ‘Mutumozhi’ in Tholkappiyam)

தொல்காப்பியம் பழமொழியை ‘முதுமொழி’ என்று குறிப்பிட்டு, அதன் இலக்கணத்தை, “நுண்மையும் சுருக்கமும் ஒளியுமுடைமையும் மென்மையும் என்றிவை விளங்கத் தோன்றிக் குறித்த பொருளை முடித்தற்கு வரூஉம் ஏது நுதவிய முதுமொழி யென்ப.” (தொல். பொருள், செய். நூ. எ. 479) என்று வரையறுக்கிறது. இந்த நூற்பா, பழமொழியின் நான்கு அத்தியாவசிய பண்புகளை பட்டியலிடுகிறது:

1. நுண்மை (Subtlety): ஆழமான பொருள் பொதிந்திருப்பது.
2. சுருக்கம் (Brevity): சிறிய வடிவில் அமைந்துள்ள தன்மை.
3. ஒளியுடைமை (Clarity/Luminosity): தெளிவான பொருளை உணர்த்துவது.
4. மென்மை (Gentleness/Softness): கேட்போர் உள்ளத்தில் எளிதில் பதியும் தன்மை, வன்மையான சொல்லாடல்கள் அற்றது. இளம்பூரணர் தமது உரையில் இந்த பண்புகளை மேலும் தெளிவுபடுத்துகிறார். ஒரு குறிப்பிட்ட கருத்தை அல்லது ஒரு முடிவை நிறுவுவதற்கு ‘ஏது’வாக (காரணமாக/ஆதாரமாக) வருவனவே முதுமொழிகள் என்கிறார். இது பழமொழிகள் வெறும் கூற்றுக்கள் அல்ல, அவை வாதங்களுக்கு வலுசேர்க்கும் திறன் கொண்டவை என்பதைக் காட்டுகிறது.

3.2 பழமொழி விளக்கம் (Definition of Proverbs – Modern Perspective)

நவீன கலைக்களஞ்சியங்களும் பழமொழியின் பண்புகளைப் பலவாறு வரையறுத்துள்ளன:

• ஆக்ஸ்ஃபோர்டு கலைக்களஞ்சியம்: “பொதுவழக்கில் உள்ள உண்மை, அறிவுரையிலான குறுஞ்சொல்.” இது பழமொழியின் பொதுத்தன்மை, உண்மைத்தன்மை மற்றும் அறிவுரை கூறும் பண்பை வலியுறுத்துகிறது.
• புதிய காக்ஸ்டன் கலைக்களஞ்சியம்: “காலத்தால் தனிச்சிறப்புப் பெற்றது, சாதாரண பொது அறிவால் முதிர்ந்த வாக்கியம், எதுகை மோனையால் சிறந்த பண்பட்ட குறுகிய வாக்கியம். நாடுகளைக் கடந்து உலகளாவியதாகப் பரவித் திகழ்ந்திடும் சிறப்புடையது. மக்கள் மனதில் நின்று நிலவி நிலைக்கும் கூற்று.” இந்தப் புதிய வரையறை, பழமொழியின் காலமற்ற தன்மை, உலகளாவிய பரப்பு, மக்களின் மனதில் நிலைத்து நிற்கும் சக்தி மற்றும் எதுகை மோனையால் சிறந்த அதன் இலக்கிய அழகியல் பண்புகள் ஆகியவற்றை எடுத்துரைக்கிறது.

மேற்கண்ட வரையறைகளின் அடிப்படையில், “நீண்ட அனுபவங்களின் அடிப்படையில் அமைகிற குறுகிய வாக்கியமே பழமொழியாகும்.” இவை வெறும் சொற்கள் அல்ல; “நாட்டுப்புற மக்களின் பண்பாட்டைப் பிரதிபலித்துக்காட்டும் காலக்கண்ணாடி,” “வாழ்வியலைச் சித்திரித்துக்காட்டும் எழுத்தோவியம்,” மற்றும் “கேட்போர் உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொள்ளும் ஒலிச்சித்திரம்.”

‘கடுகு சிறுத்தாலும் காரம் போகாது’ என்ற பழமொழிக்கு ஏற்ப, வடிவில் சிறியதாய் இருப்பினும் கருத்தில், பயன்பாட்டில் பெரிதாய் விளங்குவதே பழமொழியாகும். ஒரு நாட்டில் பயன்படுத்தும் பழமொழிகள் அந்நாட்டின் வாழ்க்கை முறையையும், மற்ற நாட்டினைவிட அந்நாட்டின் ஒற்றுமை வேற்றுமையைப் படம் பிடித்துக்காட்டுகின்றன. இது பழமொழிகள் பண்பாட்டு ஆய்விற்கும், ஒப்பீட்டு ஆய்விற்கும் எவ்வாறு பயன்படுகின்றன என்பதைத் தெளிவுபடுத்துகிறது.

4. ஒப்பியலாய்வில் பழமொழிகளின் இடம் (Place of Proverbs in Comparative Study)

பழமொழிகள், ஒப்பிலக்கிய ஆய்வுக்கு ஒரு வளமான களத்தை வழங்குகின்றன. தொல்காப்பியம் சுட்டிக்காட்டிய நுண்மை, சுருக்கம், ஒளி, மென்மை ஆகிய பண்புகளும், நவீன கலைக்களஞ்சியங்கள் கூறும் உலகளாவிய பரப்பு, காலமற்ற தன்மை, பொது அறிவை உள்ளடக்கியிருத்தல் போன்ற சிறப்பியல்புகளும் பழமொழிகளை ஒப்பீட்டு ஆய்வுக்கு உகந்தவையாக ஆக்குகின்றன.

• உலகளாவிய மனித அனுபவங்கள்: “கடுகு சிறுத்தாலும் காரம் போகாது” என்பது போன்ற பழமொழிகள், சிறிய பொருளில்கூட பெரிய சக்தி அடங்கியிருக்கும் என்ற பொதுவான மனிதப் புரிதலை வெளிப்படுத்துகின்றன. இதுபோன்ற எண்ணற்ற பழமொழிகள், உலகின் பல்வேறு கலாச்சாரங்களில் வெவ்வேறு வடிவங்களில், ஆனால் ஒத்த கருப்பொருளுடன் காணப்படுகின்றன. உதாரணத்திற்கு, பல மொழிகளில் “நேரம் பொன் போன்றது” அல்லது “அவசரம் ஆபத்தானது” போன்ற கருத்துக்களைக் கொண்ட பழமொழிகள் உள்ளன. இவை மனித சமூகம் எதிர்கொள்ளும் அடிப்படைச் சவால்களையும், வாழ்வியல் பாடங்களையும் பொதுவான முறையில் பிரதிபலிக்கின்றன.
• பண்பாட்டுப் பிரதிபலிப்பு: பழமொழிகள் ஒரு குறிப்பிட்ட நாட்டின் வாழ்க்கை முறையையும், அப்புரவி மக்களின் நம்பிக்கைகளையும், விழுமியங்களையும் படம்பிடித்துக் காட்டுகின்றன. வெவ்வேறு நாடுகளின் பழமொழிகளை ஒப்பிடுவதன் மூலம், அந்தந்தப் பண்பாடுகளுக்கிடையேயான ஒற்றுமைகளையும் வேற்றுமைகளையும், அவற்றின் தனித்துவமான வரலாற்று மற்றும் சமூகப் பின்னணிகளையும் கண்டறிய முடியும்.
• மொழி மற்றும் வடிவம்: பழமொழிகள் மொழியின் சுருக்கமான மற்றும் சக்திவாய்ந்த பயன்பாட்டிற்கு சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகள். வெவ்வேறு மொழிகளில் பழமொழிகள் எவ்வாறு கட்டமைக்கப்படுகின்றன, அதில் எதுகை மோனை, உருவகங்கள், உவமைகள் எவ்வாறு பயன்படுத்தப்படுகின்றன என்பதை ஒப்பிடுவது மொழி மற்றும் இலக்கிய உத்தி ஆய்வுக்கு உதவுகிறது. தொல்காப்பியம் பழமொழிக்கு வகுத்த இலக்கணம், தமிழ் மரபில் சொல் செறிவும், பொருள் ஆழமும் எவ்வளவு முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவை என்பதைக் காட்டுகிறது.
• காலப் பரிணாமம்: பழமொழிகள் காலப்போக்கில் எவ்வாறு உருவாகி, மாறி, நிலைத்து நிற்கின்றன என்பதை ஆராய்வது, ஒரு சமூகத்தின் சிந்தனைப் பரிணாமத்தையும், வாய்மொழி மரபுகளின் தொடர்ச்சியையும் புரிந்துகொள்ள உதவும்.

இவ்வாறு, பழமொழிகள் உலகளாவிய மனிதப் பண்புகளையும், பண்பாட்டுத் தனித்துவங்களையும் இணைக்கும் ஒரு பாலமாகச் செயல்படுகின்றன. ஒப்பிலக்கிய மாணவர்கள், பழமொழிகளை ஒரு ‘சோதனைக்கூடம்’ போலப் பயன்படுத்தி, மனித சமூகத்தின் கூட்டு மனசாட்சியையும், பொதுவான வாழ்வியல் ஞானத்தையும் அறிவியல் பூர்வமாக ஆராயலாம்.

5. முடிவுரை (Conclusion)

மனிதனின் உடல், உள்ளம், உயிரின் அடிப்படைகளில் காணப்படும் பொதுத்தன்மைகளே மொழி மற்றும் இலக்கியத்தின் உலகளாவிய பண்புகளுக்குக் காரணமாக அமைகின்றன என்ற கருதுகோளில் இருந்து ஒப்பிலக்கிய ஆய்வு தொடங்குகிறது. இந்த ஆய்வுப்புலம், உலக இலக்கியங்களை அறிவியல் அடிப்படையில் ஒப்பிட்டு, அவற்றின் பொதுத்தன்மைகளையும் தனித்துவங்களையும் கண்டறிவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. ச.வே. சுப்பிரமணியன் மற்றும் எச். எச். ரிமேக் போன்ற அறிஞர்களின் கருத்துகள், ஒப்பாய்வின் வரையறையையும், இலக்கியத்தை ஒரு ‘சோதனைக்கூடம்’ போல அணுக வேண்டிய தேவையும் வலியுறுத்துகின்றன. தமிழண்ணல், கதிர். மகாதேவன், வ.சுப. மாணிக்கம் போன்றோரின் கூற்றுக்கள் ஒப்பாய்வின் பரந்த எல்லைகளையும், மனித இனத்தின் இயற்கையான ஒப்புநோக்கும் பண்பையும் எடுத்துக்காட்டுகின்றன.

தொன்மைத் தமிழ் இலக்கணமான தொல்காப்பியம், ‘முதுமொழி’ எனப்படும் பழமொழிகளுக்கு அளித்த நுட்பமான இலக்கணம், அதன் சுருக்கம், நுண்மை, ஒளி, மென்மை ஆகிய சிறப்பியல்புகளை முன்னிறுத்துகிறது. இந்த வரையறைகள், நவீன கலைக்களஞ்சியங்களின் வரையறைகளுடன் ஒத்துப் போகின்றன. ‘கடுகு சிறுத்தாலும் காரம் போகாது’ என்பது போன்ற பழமொழிகள், வடிவத்தில் சிறியனவாயினும், பொருளிலும், பயன்பாட்டிலும் மகத்தானவை என்பதை உணர்த்துகின்றன.

பழமொழிகள், ஒரு நாட்டின் பண்பாட்டையும், வாழ்வியல் முறைகளையும் பிரதிபலிக்கும் காலக்கண்ணாடிகளாகத் திகழ்கின்றன. அவற்றின் உலகளாவியப் பரவலும், பொதுவான மனித அனுபவங்களைப் பிரதிபலிக்கும் தன்மையும், ஒப்பிலக்கிய ஆய்வுக்கு அவை ஒரு தவிர்க்க முடியாத ஊடகமாக விளங்குவதை உறுதிப்படுத்துகின்றன. வெவ்வேறு கலாச்சாரங்களில் காணப்படும் பழமொழிகளை ஒப்பிடுவதன் மூலம், மனிதனின் கூட்டு மனசாட்சியையும், பண்பாட்டுப் பரிணாமங்களையும் ஆழமாகப் புரிந்துகொள்ள முடியும். ஆகையால், ஒப்பிலக்கிய ஆய்வு, குறிப்பாக பழமொழிகள் வாயிலாக மேற்கொள்ளப்படும் ஆய்வு, மானுடப் படைப்புகளின் உலகளாவியப் பண்புகளை நிறுவுவதிலும், மொழி மற்றும் பண்பாட்டின் பன்முகத்தன்மையைப் போற்றுவதிலும் பெரும் பங்காற்றுகிறது.

மேற்கோள்கள் (References)

• சுப்பிரமணியன், ச.வே. (ஆண்டு குறிப்பிடப்படவில்லை). [நூலின் பெயர் / கட்டுரை தலைப்பு].
• தமிழண்ணல். (ஆண்டு குறிப்பிடப்படவில்லை). [நூலின் பெயர் / கட்டுரை தலைப்பு].
• தொல்காப்பியம்: பொருளதிகாரம், செய்யுளியல், நூற்பா 479. இளம்பூரணர் உரையுடன்.
• மகாதேவன், கதிர். (ஆண்டு குறிப்பிடப்படவில்லை). [நூலின் பெயர் / கட்டுரை தலைப்பு].
• மாணிக்கம், வ.சுப. (ஆண்டு குறிப்பிடப்படவில்லை). [நூலின் பெயர் / கட்டுரை தலைப்பு].
• ஆக்ஸ்ஃபோர்டு கலைக்களஞ்சியம் (Oxford Encyclopedia). (பதிப்பாளர் மற்றும் ஆண்டு குறிப்பிடப்படவில்லை).
• புதிய காக்ஸ்டன் கலைக்களஞ்சியம் (New Caxton Encyclopedia). (பதிப்பாளர் மற்றும் ஆண்டு குறிப்பிடப்படவில்லை).
• Remak, H.H. (ஆண்டு குறிப்பிடப்படவில்லை). [நூலின் பெயர் / கட்டுரை தலைப்பு]. (தமிழாக்கம்: எச். எச். ரிமேக்).