Author: S.Veerakannan, Deputy Librarian, NGM College – Pollachi
சுருக்கம்: சங்க இலக்கியத்தின் அகத்திணைப் பிரிவில் முல்லைத்திணை, தலைவியின் “கற்பு” நெறியை மையமாகக் கொண்டு பாடப்பட்டுள்ளது. சமூக வரலாற்றின் போக்கில், குலக்குழு நாகரிகத்திலிருந்து நிலவுடைமைச் சமூகமாக மாறும் காலகட்டத்தில், கற்பு என்ற கருத்தாக்கம் எவ்வாறு வலுப்படுத்தப்பட்டு, பெண்களின் மீது திணிக்கப்பட்டது என்பதை இக்கட்டுரை ஆராய்கிறது. தனிச்சொத்துரிமையின் தோற்றமும், குடும்ப அமைப்பின் உருவாக்கமும் கற்பு வரையறைகளுக்கு எவ்வாறு அடிகோலின என்பதையும், இத்தகைய மாற்றங்கள் முல்லைத்திணைப் பாடல்களில் பிரதிபலிக்கப்படுவதையும் பெண்ணிய நோக்கில் ஆய்வு செய்வதே இக்கட்டுரையின் நோக்கம். கற்பு என்பது பெண்களின் பொருளாதாரச் சமத்துவத்தையும் பாலியல் சுதந்திரத்தையும் மறுக்கும் ஒரு கட்டமைக்கப்பட்ட கருத்தாக எவ்வாறு உருப்பெற்றது என்பதையும் இக்கட்டுரை சுட்டிக்காட்டுகிறது.
முக்கிய சொற்கள்: சங்க இலக்கியம், முல்லைத்திணை, கற்பு, நிலவுடைமைச் சமூகம், பெண்ணியப் பார்வை, தனிச்சொத்துரிமை.
அறிமுகம்:
சங்க இலக்கியம், தமிழர்களின் பண்டைய வாழ்வியலையும் பண்பாட்டையும் படம்பிடித்துக் காட்டும் காலக்கண்ணாடியாகும். அகத்திணை, புறத்திணை எனப் பிரிக்கப்பட்டு, மனிதர்களின் அக உலக உணர்வுகளையும், புற உலக நிகழ்வுகளையும் இவை எடுத்துரைக்கின்றன. அகத்திணையில், குறிஞ்சி, முல்லை, மருதம், நெய்தல், பாலை என ஐந்திணைகள் நிலம் சார்ந்த வாழ்வியலை அடிப்படையாகக் கொண்டு, பல்வேறு வாழ்வியல் நிகழ்வுகளைச் சித்தரிக்கின்றன. இவற்றுள், முல்லைத்திணை, காடும் காடு சார்ந்த இடமும், மழைக் காலமும், தலைவன் பொருள்வயிற் பிரிந்து சென்று குறித்த காலத்தில் திரும்பி வரும் வரை தலைவி ஆற்றியிருக்கும் “இருத்தலும் இருத்தல் நிமித்தமும்” என்ற கருப்பொருளைக் கொண்டது. இக்கருப்பொருள், தலைவியின் “கற்பு” நெறியை மிக மையப்படுத்திப் பேசுகிறது.
கற்பு என்பது தமிழ்ப் பண்பாட்டில் மிக உயர்ந்த ஒழுக்கமாகப் போற்றப்படும் ஒரு நெறியாகும். ஆனால், இது வெறும் ஒழுக்க நெறியாக மட்டுமே இருந்ததா அல்லது ஒரு குறிப்பிட்ட சமூக அமைப்பின் தேவைகளுக்காக வலுப்படுத்தப்பட்டதா என்பது சமூகவியல் மற்றும் பெண்ணிய ஆய்வாளர்களிடையே விவாதப் பொருளாக உள்ளது. சங்க காலம், குலக்குழுச் சமூக அமைப்பிலிருந்து நிலக்கிழாரிய, நிலவுடைமைச் சமூக அமைப்பாக மாறிக்கொண்டிருந்த ஒரு முக்கியமான காலகட்டமாகும். இத்தகைய சமூக மாற்றத்தின்போது, தனிச்சொத்துரிமையின் தோற்றம், வாரிசுரிமை, குடும்ப அமைப்பின் உருவாக்கம் போன்ற சமூகக் கட்டமைப்புகள் கற்புநெறியை எவ்வாறு வலுப்படுத்தின என்பதையும், முல்லைத்திணைப் பாடல்கள் இதனை எவ்வாறு பிரதிபலிக்கின்றன என்பதையும் இக்கட்டுரை ஆராய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது.
முல்லைத்திணையும் கற்பு நெறியும்:
முல்லைத்திணைப் பாடல்கள் பெரும்பாலும் தலைவியின் பொறுமை, தலைவனுக்கான காத்திருப்பு, அவனது வருகையை ஆவலோடு எதிர்நோக்கல், ஆனால் அதே சமயம் தன் கற்பு நெறியிலிருந்து சிறிதும் பிறழாமல் இருத்தல் போன்றவற்றை மையப்படுத்துகின்றன. போர் அல்லது பொருள் தேடுதல் நிமித்தமாகப் பிரிந்து சென்ற தலைவன் குறித்த காலத்தில் திரும்பி வருவான் என்ற நம்பிக்கையுடன் தலைவி காத்திருப்பாள். இந்த காத்திருப்பு, தலைவியின் உறுதியான மனநிலையையும், தலைவன் மீது கொண்ட அளவற்ற அன்பையும், அவளது கற்புத் திறனையும் வெளிப்படுத்துவதாக அமைகிறது. “கற்பு” என்ற சொல், இத்திணைப் பாடல்களில் தலைவியின் உன்னதப் பண்பாகப் போற்றப்படுகிறது.
முதல் பொருள், கருப்பொருள், உரிப்பொருள் ஆகியவை திணைகளின் அடிப்படைகளாக அமைகின்றன. முல்லைத்திணைக்குப் பாடப்படும் பாடல்கள் தலைவியின் கற்பு நெறியோடு இணைத்துப் பாடப்படுகின்றன. புறத்திணைப் பாடல்களில் தலைவனின் வீரம், கொடைத்திறன், புகழ் போன்றவற்றுடன், சில சமயங்களில் “மலடி கணவன்” என்ற அடைமொழியும் சேர்த்துப் போற்றப்படுவது காணப்படுகிறது. இது, நிலவுடைமைச் சமூகத்தில் ஆணிடத்தின் அதிகாரம், வாரிசுரிமைக்கான தேவை, மற்றும் பெண்ணின் இனப்பெருக்கத் திறன் சார்ந்த மதிப்பீடு ஆகியவற்றின் பிரதிபலிப்பாகும். இந்த புறவியல் பார்வை, அகவியல் கற்பு நெறியின் மீது திணிக்கப்பட்ட ஆணாதிக்க சமூகத்தின் எதிர்பார்ப்புகளை ஒப்பிட்டுப் பார்க்க ஒரு தளத்தை வழங்குகிறது.
சமூக மாற்றம் மற்றும் கற்பு நெறியின் உருவாக்கம்:
குலக்குழுச் சமூக அமைப்பில், சொத்துரிமை என்பது பொதுவாக சமூகத்திற்கோ அல்லது குழுவிற்கோ சொந்தமானதாக இருந்தது. தனிச்சொத்துரிமையின் கோட்பாடு அங்கு வலுவாக இருக்கவில்லை. இத்தகைய சமூக அமைப்பில், பெண்களின் பாலியல் சுதந்திரம் ஒப்பீட்டளவில் அதிகமாக இருந்திருக்கலாம். ஆனால், நிலவுடைமைச் சமூகத்தின் தோற்றத்துடன், தனிச்சொத்துரிமையும் அதன் அவசியமான வாரிசுரிமையும் முக்கியத்துவம் பெற்றன. ஒரு நிலவுடைமையாளரின் சொத்துக்குச் சரியான வாரிசு யார் என்பதை உறுதிப்படுத்துவது அவசியமாகிறது. இந்தத் தேவை, பெண்களின் பாலியல் நடத்தையை கட்டுப்படுத்துவதற்கும், “கற்பு” என்ற வலுவான கருத்தாக்கத்தை உருவாக்குவதற்கும் வழிவகுத்தது.
நிலக்கிழாரிய நாகரிகத்திற்கு குலக்குழு நாகரிகம் மாறிய ஒரு காலகட்டத்தில், கற்பு நெறியை வலியுறுத்துவது ஒரு லட்சிய நோக்கமாக இருந்தது. இச்சூழலில், “கற்பு” என்பது ஒரு “புனையப்பட்ட” கருத்தாகப் பெண்களுக்கு உணர்த்தப்பட்டது. இதன் மூலம், திருமணம் வழியாகப் பெண்களுக்குப் பொருளாதாரச் சமத்துவமும், பாலியல் சுதந்திரமும் மறுக்கப்பட்டன என்பதைப் பெண்ணிய ஆய்வாளர்கள் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். முல்லைத்திணைப் பாடல்களும் இக்கருத்தை வலுப்படுத்துகின்றன.
உடைமைச் சமூகத்தில் பெண்ணின் நிலை:
உடைமைச் சமூகத்தில், பெண் என்பவள் ஒரு “வெற்றி கொள்ளப்பட்ட உடைமையாக” மாற்றப்படும் நிலை ஏற்பட்டது. குலக்குழுச் சமூக அமைப்பில் தனிநபர் சார்ந்த கட்டுப்பாடு என்பது இல்லை. ஆனால், உடைமைச் சமூகத்தில் தனிச்சொத்துரிமையின் தோற்றத்தினால் குடும்ப அமைப்பு உருவாகிறது. இந்தக் குடும்ப அமைப்பு, வாரிசுரிமையைப் பாதுகாப்பதன் மூலம், பெண்களின் மீதான கட்டுப்பாட்டை இறுக்கமாக்கியது. இதனால்தான் கற்பு குறித்து இத்தனை வரையறைகளும், சிறப்பு அடைமொழிகளும் உருவாக்கப்பட்டன. தலைவி, தலைவனின் சொத்துடைமைக்குச் சரியான வாரிசை ஈன்றெடுக்கும் கருவியாகவும், அவனது உடைமைப் பாதுகாப்பை உறுதிப்படுத்தும் தூணாகவும் பார்க்கப்பட்டாள். அவளது கற்பு, தலைவனின் உடைமைக்கு உத்தரவாதம் அளித்தது.
முல்லைத்திணையில் ஒரு வலிமையான கற்பு நெறி வலியுறுத்தப்படுகிறது. தலைவனின் பிரிவை தலைவி பொறுமையுடன் தாங்கி, அவன் திரும்பி வரும் வரை எந்த ஆசைக்கும் ஆட்படாமல் காத்திருப்பது, அவளது கற்பை உறுதிப்படுத்துகிறது. இது, தனிச்சொத்துரிமையிலிருந்து தனி உடைமை தோன்றும் காலகட்டத்தில், ஒரு குறிப்பிட்ட நபருடன் மட்டுமே கற்பு என்ற உறவை வலுப்படுத்தும் முயற்சியாக சங்கப் பாடல்களில் காணப்படுகிறது. இது ஒருவகையில் சமூகக் கட்டுப்பாட்டையும், புதிய சமூக அமைப்பின் தேவைகளையும் பிரதிபலிக்கிறது.
முடிவுரை:
சங்க இலக்கியத்தில், குறிப்பாக முல்லைத்திணைப் பாடல்களில் வரையறுக்கப்பட்ட கற்பு நெறி, தமிழ்ச் சமூகத்தின் ஒரு குறிப்பிட்ட வரலாற்றுப் புள்ளியில் உருவான ஒரு சமூகக் கட்டமைப்பாகும். குலக்குழுச் சமூக அமைப்பிலிருந்து நிலவுடைமைச் சமூகமாக மாறிய காலகட்டத்தில், தனிச்சொத்துரிமையின் தோற்றமும், வாரிசுரிமையின் அவசியமும், குடும்ப அமைப்பின் உருவாக்கமும் கற்பு என்ற கருத்தாக்கத்தை வலுவாக முன்னிறுத்தின. இதன் மூலம், பெண்கள் மீது பாலியல் மற்றும் பொருளாதாரக் கட்டுப்பாடுகள் திணிக்கப்பட்டு, அவர்கள் ஒரு “உடைமைப் பொருளாகப்” பார்க்கும் போக்கு உருவானது. முல்லைத்திணைப் பாடல்கள், தலைவியின் காத்திருப்பையும், கற்பு நெறியையும் போற்றுவதன் மூலம், இத்தகைய சமூக மாற்றத்தை ஏற்றுக்கொண்டு, அதனை வலுப்படுத்தும் ஒரு கருவியாகச் செயல்பட்டுள்ளன. பெண்ணியப் பார்வையில், கற்பு என்பது இயற்கையான குணாதிசயத்தை விட, சமூகத் தேவைகளால் உருவாக்கப்பட்டதும், பெண்களின் சுதந்திரத்தைப் பறிக்கும் ஒரு நெறியாகவும் பார்க்கப்பட வேண்டிய அவசியத்தை இக்கட்டுரை முன்வைக்கிறது.
