சுருக்கம் (Abstract)

மனித வாழ்வின் அனைத்து அம்சங்களுக்கும் வழிகாட்டும் உலகப் பொதுமறையான திருக்குறள், தனிமனித ஒழுக்கம், சமூக நல்லிணக்கம், அரசியல் நிர்வாகம் கடந்து, நவீன காலத்திற்கும் தேவையான மேலாண்மைச் சிந்தனைகளையும் கொண்டுள்ளது. ஒரு நிறுவனத்தை அல்லது அமைப்பைத் திறம்பட நிர்வகிப்பதற்குத் தேவையான தலைமைத்துவம், திட்டமிடல், பணியாளர் மேலாண்மை, முடிவெடுத்தல், வள மேலாண்மை மற்றும் அறநெறிகள் குறித்த ஆழமான கருத்துக்களைத் திருவள்ளுவர் தனது குறட்பாக்கள் மூலம் வழங்கியுள்ளார். இந்த ஆய்வு, திருக்குறளின் பல்வேறு அதிகாரங்களில் பொதிந்துள்ள மேலாண்மைச் செய்திகளை அடையாளம் கண்டு, அவற்றைத் தற்கால மேலாண்மைக் கோட்பாடுகளுடன் ஒப்பிட்டு ஆராய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. இதன் மூலம், ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் முற்பட்ட ஒரு செவ்வியல் இலக்கியம், இன்றைய சிக்கலான நிர்வாகச் சூழலிலும் எவ்வாறு பொருத்தமான வழிகாட்டியாக அமைகிறது என்பதை நிலைநாட்டுவதே இவ்வாய்வின் முக்கியப் பங்களிப்பாகும்.

முன்னுரை (Introduction)

உலக இலக்கியங்களிலேயே தலைசிறந்த அறநூல்களில் ஒன்றாகப் போற்றப்படும் திருக்குறள், சுமார் 2000 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் திருவள்ளுவரால் இயற்றப்பட்டது. வாழ்வின் அடிப்படை நெறிகளான அறம், பொருள், இன்பம் ஆகிய முப்பால் பிரிவுகளில், மொத்தம் 133 அதிகாரங்களில், 1330 குறட்பாக்களைக் கொண்டுள்ளது திருக்குறள். தனிமனிதனின் ஒழுக்கச் சிறப்பிலிருந்து தொடங்கி, குடும்பம், சமூகம், அரசியல், பொருளாதாரம் என மனித வாழ்வின் பரந்த தளங்களுக்கு வழிகாட்டும் இந்நூல், அதன் காலத்தை வென்று நிற்கும் அறிவுச் செழுமையால் “உலகப் பொதுமறை” எனப் போற்றப்படுகிறது.

நவீன உலகில் ‘மேலாண்மை’ (Management) என்பது ஒரு முக்கியமான கல்வியாகவும், திறனாகவும், தொழிலாகவும் உருவெடுத்துள்ளது. ஒரு குறிப்பிட்ட இலக்கை அடைய, கிடைக்கக்கூடிய மனித வளம், நிதி வளம், பொருள் வளம், நேரம் போன்ற வளங்களைச் சரியான முறையில் ஒருங்கிணைத்து, திட்டமிட்டு, நெறிப்படுத்திச் செயல்படுத்துவதே மேலாண்மை எனப்படும். நிறுவனங்கள், அரசு அமைப்புகள், ஏன் தனிப்பட்ட வாழ்விலும் மேலாண்மைக் கொள்கைகள் இன்றியமையாதவை.

திருக்குறள் பெரும்பாலும் வாழ்வியல் அறங்களைப் பேசும் நூலாக அறியப்பட்டாலும், அதன் பொருட்பாலில் அரசு நிர்வாகம், செல்வம் சேர்த்தல், நட்பு பேணுதல், பகை தவிர்த்தல் போன்ற அதிகாரங்கள் நேரடியாக மேலாண்மை தொடர்பான பல கருத்துக்களைப் பொதிந்துள்ளன. பண்டைய தமிழகத்தில் அரசு நிர்வாகம் எவ்வாறு இருந்திருக்க வேண்டும் என்பதற்கு வழிகாட்டும் திருவள்ளுவரின் சிந்தனைகள், இன்றைய நிறுவன மேலாண்மைக்கும் எவ்வாறு பொருந்தும் என்பதை ஆராய்வதே இந்த ஆய்வின் நோக்கமாகும்.

திருக்குறள் கூறும் மேலாண்மைச் செய்திகள், நவீன மேலாண்மைக் கோட்பாடுகளுக்கு இணையாக அல்லது சில சமயங்களில் மேம்பட்ட நுண்ணறிவுடனும் காணப்படுகின்றன. குறிப்பாக, முடிவெடுத்தல், பணியாளர் தேர்வு, செயல் மேலாண்மை, அறம் சார்ந்த நிர்வாகம் போன்ற பகுதிகளில் திருக்குறளின் வழிகாட்டுதல்கள் சிறப்பானவை. இந்த ஆய்வு, திருக்குறளின் அந்த மேலாண்மைப் பரிமாணத்தை வெளிக்கொணர்வதன் மூலம், நமது செவ்வியல் இலக்கியத்தின் நிர்வாக அறிவை எடுத்துரைக்க முயல்கிறது.

ஆய்வு முறை (Methodology)

திருக்குறளில் பொதிந்துள்ள மேலாண்மைச் செய்திகளை ஆராய்வதற்கு, இந்த ஆய்வுப் பணி பிரதானமாக நூலியல் ஆய்வை (Textual Analysis) அடிப்படையாகக் கொண்டுள்ளது. திருக்குறளின் மூலநூல், பல்வேறு விளக்க உரைகள் (பரிமேலழகர், மு. வரதராசனார், சாலமன் பாப்பையா போன்றோர்), மற்றும் திருக்குறள் மற்றும் மேலாண்மை தொடர்பான பிற ஆய்வு நூல்கள், கட்டுரைகள் ஆகியவை முதன்மைத் தரவுகளாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன.

ஆய்வின் அணுகுமுறை பின்வருமாறு:

1. திருக்குறள் மூலநூல் ஆய்வு: திருக்குறளின் பொருட்பாலில் உள்ள அரசு, அமைச்சு, அரண், பொருள் செயல்வகை, தெரிந்து தெளிதல், வினைத்திட்பம், தூது போன்ற மேலாண்மைக்கு நேரடியாகத் தொடர்புடைய அதிகாரங்களும், பிற பால்களில் உள்ள அறிவுடைமை, ஊக்கமுடைமை, மடியின்மை போன்ற தொடர்புடைய அறம் மற்றும் இன்பத்துப் பால் அதிகாரங்களும் ஆழமாகப் பயிலப்பட்டன.
2. கருப்பொருள் அடையாளம் காணுதல்: மேலாண்மையின் முக்கியப் பிரிவுகளான தலைமைத்துவம் (Leadership), திட்டமிடல் (Planning), ஒருங்கிணைத்தல் (Organizing), பணியாளர் மேலாண்மை (Staffing), முடிவெடுத்தல் (Decision Making), கட்டுப்பாடு (Controlling), அறநெறிகள் (Ethics), செயல் மேலாண்மை (Operations Management), வள மேலாண்மை (Resource Management) போன்ற தலைப்புகளில் திருக்குறளில் உள்ள பொருத்தமான குறட்பாக்கள் மற்றும் அதிகாரங்கள் அடையாளம் காணப்பட்டன.
3. குறட்பாக்களைப் பகுப்பாய்வு செய்தல்: அடையாளம் காணப்பட்ட குறட்பாக்கள் அவற்றின் சூழலுக்கேற்பப் பகுப்பாய்வு செய்யப்பட்டு, அவை எந்த மேலாண்மைக் கொள்கையைப் பிரதிபலிக்கின்றன என்பது விளக்கப்பட்டது.
4. நவீன மேலாண்மைக் கோட்பாட்டுடன் ஒப்பிடுதல்: திருக்குறள் கூறும் கருத்துக்களை, நவீன மேலாண்மையில் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட கொள்கைகளான situational leadership, strategic planning, human resource management principles, ethical management, decision-making models போன்றவற்றுடன் ஒப்பிட்டு, அவற்றின் பொருத்தம் மற்றும் வேறுபாடுகள் ஆராயப்பட்டன.
5. தற்காலப் பொருத்தப்பாடு: திருக்குறள் கருத்துக்கள் இன்றைய நிறுவனச் சூழலில் எவ்வாறு பயன்படுத்தப்படலாம் என்பது குறித்து விவாதிக்கப்பட்டது.

இந்த ஆய்வு முறை, திருக்குறளின் ஆழமான நிர்வாகப் பார்வையை முறையாக வெளிக்கொணர உதவியது.

கண்டுபிடிப்புகள் மற்றும் விவாதம் (Findings and Discussion)

திருக்குறளின் ஆழமான ஆய்வு, அதன் பல்வேறு அதிகாரங்களில் நவீன மேலாண்மைக்குத் தேவையான அநேகக் கருத்துக்கள் ஆங்காங்கே பொதிந்துள்ளதைக் காட்டுகிறது. முக்கிய மேலாண்மைப் பிரிவுகளின் கீழ் இந்தக் கண்டுபிடிப்புகளை விவாதிக்கலாம்.

1. தலைமைத்துவம் (Leadership)

ஒரு நிறுவனத்திற்கோ அல்லது நாட்டிற்கோ தலைமை தாங்குபவர் எத்தகைய பண்புடன் இருக்க வேண்டும் என்பதைப் பொருட்பாலில் பல அதிகாரங்கள் விளக்குகின்றன. “அரசு” அதிகாரம், “அமைச்சர்” அதிகாரம் போன்றவை இதற்குச் சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகள்.

• அறிவுடைமை மற்றும் தொலைநோக்குப் பார்வை: தலைவனுக்குத் தேவையான மிக முக்கியமான குணம் அறிவுடைமையே. “அறிவுடையார் ஆவ தறிவுவார் கேடாள் கடையா ரவர்” (அறிவுடைமை 427) என்ற குறள், வரப்போவதைக் foresight-உடன் அறியும் திறனே அறிவு எனக் கூறுகிறது. ஒரு தலைவர் எதிர்காலச் சவால்களை முன்கூட்டியே அறிந்து திட்டமிடுவது இன்றியமையாதது.
• துணிவு மற்றும் தளரா முயற்சி: “ஊக்கமுடைமை” அதிகாரம் தலைவனுக்குத் தேவையான மன உறுதியைப் பேசுகிறது. “உடைய ரெனப்படுவ தூக்க மற்ற தில்லா ரதுவு மிறந்தபாட் டன்று” (ஊக்கமுடைமை 592) – ஊக்கமுடையவரே உண்மையில் செல்வம் உடையவர்; அது இல்லாதவர் எல்லாம் இழந்தவரே. ஒரு தலைவர் இடர்பாடுகளைச் சமாளிக்கும் ஊக்கமும், அஞ்சாமையும் கொண்டிருக்க வேண்டும் (அஞ்சாமை).
• நீதி வழுவாமை: “கொடையளி செங்கோல் குடியோம்பல் நான்கும் உடையானாம் வேந்தர்க் கொளி” (அரசு 390) – கொடைத்தன்மை, அன்பு, செங்கோல் ஆட்சி, மக்களைப் பாதுகாத்தல் ஆகிய நான்கு பண்புகள் ஒரு சிறந்த தலைவனுக்குப் புகழ் சேர்க்கும். இவை நீதிக்கும், அறத்திற்கும் முக்கியத்துவம் அளிக்கும் தலைமைத்துவத்தைக் குறிக்கின்றன. நவீன மேலாண்மையில் Ethical Leadership என்பது மிகவும் வலியுறுத்தப்படும் ஒரு கோட்பாடாகும்.

2. திட்டமிடல் மற்றும் செயலாக்கம் (Planning and Execution)

எந்த ஒரு காரியத்தையும் தொடங்குவதற்கு முன் திட்டமிடுவதும், திட்டமிட்டதைச் செவ்வனே செயல்படுத்துவதும் மேலாண்மையின் அடிப்படை.

• திட்டமிடலின் அவசியம்: “எண்ணித் துணிக கருமம் துணிந்தபின் எண்ணுவ மென்ப திழுக்கு” (வினைசெயல்வகை 467) – ஒரு செயலைச் செய்ய முடிவெடுக்கும் முன் நன்கு சிந்தித்துத் திட்டமிட வேண்டும்; முடிவெடுத்த பின் சிந்திக்கத் தொடங்குவது தவறு. இது திட்டமிடலின் முக்கியத்துவத்தையும், முடிவெடுத்தலின் வேகத்தையும் வலியுறுத்தும் குறள்.
• செயலாக்கத் திட்பம்: “வினைத்திட்பம் என்பது ஒருவன் மனத்திட்பம் மற்றைய எல்லாம் பிற” (வினைத்திட்பம் 661) – செயலைச் செவ்வனே முடிக்கும் திண்மை என்பது ஒருவனின் மன உறுதியே; மற்றவை எல்லாம் அதற்கு அடுத்தபடியே. திட்டத்தைச் செயல்படுத்தும்போது ஏற்படும் தடைகளைத் தாண்டி நிற்கும் மனவுறுதி ஒரு மேலாளருக்குத் தேவை.
• கால மேலாண்மை: “கால மறிந்து கடிது செயல்வேண்டும் ஞாலங் கருதினுங் கைக்கூடும்” (காலமறிதல் 483) – சரியான நேரத்தைக் அறிந்து விரைந்து செயல்பட வேண்டும்; அவ்வாறு செய்தால் உலகமே வேண்டும் என்றாலும் அது கைகூடும். Timing is everything என்ற நவீன நிர்வாகக் கூற்றுடன் இக்குறள் ஒப்பி_டத்தக்கது.

3. பணியாளர் மேலாண்மை (Human Resource Management)

திறமையான பணியாளர்களைத் தேர்ந்தெடுத்து, அவர்களை நம்பிப் பொறுப்பளிப்பதன் முக்கியத்துவத்தைத் திருக்குறள் பேசுகிறது.

• தேர்ந்தெடுத்தல் மற்றும் நம்புதல்: “தேரான் தெளிவுந் தெளிந்தான்கண் ஐயுறுவுந் தீரா விடும்பை தரும்” (தெரிந்து தெளிதல் 510) – ஒருவனை நன்கு ஆராயாமல் நம்புவதும், நம்பிய பின்னர் அவன்பால் ஐயம்கொள்வதும் நீங்காத துன்பத்தைத் தரும். பணியாளர்களைத் தேர்ந்தெடுக்கும் முன் அவர்களின் திறமை, குணம் ஆகியவற்றை நன்கு ஆராய வேண்டும். நம்பத்தகுந்த ஒருவரைத் தேர்ந்தெடுத்த பின், அவர் மீது முழு நம்பிக்கை வைத்துப் பொறுப்புகளை ஒப்படைக்க வேண்டும்.
• பணிக்கு ஏற்ற ஆள்: “இதனை யிதனா லிவன்முடிக்கும் என்றாய்ந்து அதனை யவன் கண்விடல்” (தெரிந்து வினைசெயல்வகை 517) – இந்த வேலையை இந்தத் திறமையுள்ள இவரைக் கொண்டு முடிக்கலாம் என்பதை நன்கு ஆராய்ந்து, அந்த வேலையை அவரிடமே ஒப்படைக்க வேண்டும். இது Job-person fit என்ற நவீன HR கொள்கையை ஒத்துள்ளது.

4. முடிவெடுத்தல் (Decision Making)

சிறந்த முடிவுகளை எடுக்கும் திறன் மேலாளருக்கு மிகவும் முக்கியம்.

• சிந்தித்து முடிவெடுத்தல்: “அழிவதூஉம் ஆவதூஉம் ஆகி வழிபயக்கும் ஊக்கமுங் கையெய்துங் கல்” (அறிவுடைமை 429) – தொலைவதையும், ஆதாயமாவதையும் ஆராய்ந்து, அதற்கேற்ற முடிவை எடுப்பதே அறிவு. முடிவெடுக்கும் முன் ஒரு செயலின் சாதக பாதகங்களை விரிவாகச் சிந்திப்பது அவசியம்.
• சூழலறிந்து முடிவெடுத்தல்: “இடனறிந்து மாவெழ வென்றிரண்டு மொப்ப வறியு மறன்” (இடனறிதல் 491) – போரிடும் இடத்தை அறிந்து, பெரிய படையைக் கொண்டும் வெற்றிபெறலாம் என்பதை அறிவதே அறிவு. எந்தச் சூழலில், எந்த முறையில் முடிவெடுக்க வேண்டும் என்பதை Contextual Decision Making என்ற கோட்பாட்டுடன் ஒப்பிடலாம்.

5. அறநெறிகள் மற்றும் விழுமியங்கள் (Ethics and Values)

நிதி ஆதாயத்திற்கு அப்பாற்பட்டு, அறம் சார்ந்த நிர்வாகத்தின் முக்கியத்துவத்தைத் திருக்குறள் அழுத்தமாக வலியுறுத்துகிறது. இது நவீன Corporate Social Responsibility (CSR) மற்றும் Business Ethics கொள்கைகளுக்கு மிகவும் நெருக்கமானது.

• அறம் முதன்மை: “அறத்தினூஉங் காக்கமு மில்லை யதனை மறத்தலி னூங்கில்லை கேடு” (அறன் வலியுறுத்தல் 31) – அறத்தை விடச் சிறந்தது எதுவும் இல்லை; அறத்தை மறப்பதை விடத் தீங்கு எதுவும் இல்லை. இது தனிமனித வாழ்வுக்கும் அமைப்பிற்கும் பொருந்தும்.
• பொதுவான அறங்கள்: வாய்மை, இன்னா செய்யாமை, சினம் தவிர்த்தல், பிறன் பொருள் வெஃகாமை போன்ற அறங்கள் ஒரு நிறுவனத்தின் கலாச்சாரத்திற்கும், பணியாளர் நடத்தைகளுக்கும் அடிப்படையாக அமைய வேண்டும். இவை வெளிப்படைத்தன்மை (Transparency), நேர்மை (Integrity), பணியாளர் நலன் போன்ற நவீன நிர்வாக விழுமியங்களுடன் தொடர்புடையவை. அறம் சார்ந்த நிர்வாகம் நீண்டகால வெற்றிக்கு அவசியம் என்பதைத் திருக்குறள் வலியுறுத்துகிறது.

6. வள மேலாண்மை (Resource Management)

நிதி மற்றும் பிற வளங்களை நிர்வகிப்பது குறித்து நேரடியாக விரிவான கோட்பாடுகளைத் திருக்குறள் கொண்டிருக்காவிட்டாலும், சில கருத்துக்கள் தொடர்புடையவை.

• பொருள் செயல்வகை: “பொருளுங் கருவிகளுங் காலமுஞ் செய்வினையுந் திய்யாமை நான்கும்” (பொருள் செயல்வகை 676) – செல்வம் (நிதி), செயலாற்ற உதவும் கருவிகள் (தொழில்நுட்பம்/உள்கட்டமைப்பு), தகுந்த காலம் (நேரம்), மேற்கொள்ளும் செயல் என நான்கையும் நன்கு ஆராய்ந்து ஒரு செயலைத் தொடங்க வேண்டும். இது திட்டமிட்ட வள ஒதுக்கீட்டைக் குறிக்கிறது.
• சிக்கனம்: “அற்றா ரழிபசி தீர்த்தல் அஃதொருவன் பெற்றான் பொருள்வைப் புழி” (ஈகை 221) – இல்லாதவரின் கடும் பசியைப் போக்குவதே, ஒருவன் தான் தேடிச் சேர்த்த செல்வத்தைப் பிற்காலத்திற்காகச் சேமித்து வைக்கும் சிறந்த இடமாகும். இது செல்வத்தைப் பயன்படுத்தும் விதம் பற்றிய அறக்கருத்தாக இருந்தாலும், வளத்தைச் சமூக நலனுக்குப் பயன்படுத்துவதன் முக்கியத்துவத்தையும் மறைமுகமாக உணர்த்துகிறது.

முடிவுரை (Conclusion)

திருக்குறளில் பொதிந்துள்ள மேலாண்மைச் செய்திகள், அதன் ஆழமான வாழ்வியல் பார்வையின் ஒரு பகுதியாகும். தலைமைத்துவம், திட்டமிடல், பணியாளர் மேலாண்மை, முடிவெடுத்தல், அறம் சார்ந்த நிர்வாகம் போன்ற பல்வேறு முக்கியப் பிரிவுகளில் திருவள்ளுவர் கூறும் கருத்துக்கள், ஆயிரக்கணக்கான ஆண்டுகளுக்குப் பின்னரும் நவீன மேலாண்மைக் கோட்பாடுகளுடன் ஒத்துப் போவது வியப்பிற்குரியதாகும்.

திருக்குறள் வெறும் அறநூல் மட்டுமல்ல, திறம்படச் செயல்படுவதற்கும், வெற்றிகரமாக ஒரு நிறுவனத்தை வழிநடத்துவதற்கும் தேவையான நுண்ணறிவுகளையும் கொண்ட ஒரு நிர்வாக வழிகாட்டி என்பதை இந்த ஆய்வு நிலைநாட்டுகிறது. குறிப்பாக, அறம் சார்ந்த தலைமைத்துவம், பணியாளர்களை மதித்து நடத்தல், சிந்தித்துச் செயலாற்றல் போன்ற கருத்துக்கள் இன்றைய சிக்கலான வணிகச் சூழலில் மிகவும் பொருத்தமானவை. விரைவான மாற்றங்கள் நிகழும் உலகில், லாப நோக்கோடு அறத்தையும் இணைக்கும் சவாலை எதிர்கொள்ளும் தற்கால மேலாளர்களுக்குத் திருக்குறள் ஒரு சிறந்த வழிகாட்டியாக அமையும்.

இந்த ஆய்வு, திருக்குறளின் மேலாண்மைப் பரிமாணத்தின் ஒரு மேலோட்டமான பார்வையையே வழங்கியுள்ளது. குறிப்பிட்ட துறைகளின் மேலாண்மை (எ.கா: திட்ட மேலாண்மை, நிதி மேலாண்மை, சந்தைப்படுத்தல் மேலாண்மை) குறித்த திருக்குறளின் கருத்துக்களை இன்னும் ஆழமாக ஆராய்வது, ஒரு குறிப்பிட்ட மேலாண்மைக் கோட்பாட்டைத் திருக்குறள் எவ்வாறு அணுகுகிறது என்பதை ஒப்பீட்டு ஆய்வு செய்வது போன்ற வருங்கால ஆய்வுகளுக்கு இந்தப் பணி ஒரு தொடக்கப் புள்ளியாக அமையலாம். மொத்தத்தில், திருக்குறள் என்பது தமிழ் இனத்தின் அறிவுச் சொத்து மட்டுமல்ல, உலகளாவிய மேலாண்மைச் சிந்தனைக்கும் ஒரு மகத்தான பங்களிப்பைச் செய்துள்ள ஒரு நூல் என்பதை இந்த ஆய்வு உணர்த்துகிறது.

மேற்கோள் நூல்கள் பட்டியல் (Works Cited)

திருவள்ளுவர். திருக்குறள். உரை: மு. வரதராசனார். தி பார்க்கர் புக் ஸ்டால், 2016.