சுருக்கம்

சங்க இலக்கியம் (கி.மு. 300 – கி.பி. 300 வரையிலான காலம்) பண்டைய தமிழ்ச் சமூகத்தின் வாழ்க்கை முறை, கலாச்சாரம் மற்றும் அரசியல் கட்டமைப்புகள் குறித்த விலைமதிப்பற்ற தகவல்களை வழங்குகின்றது. இந்த ஆராய்ச்சி கட்டுரை, சங்க இலக்கியங்களின் வழியே அறியப்படும் சங்க காலத் தமிழர்களின் அரசியல் அமைப்பை ஒரு சுருக்கமான பார்வையாக முன்வைக்கிறது. முடியாட்சி, மன்னரின் கடமைகள், நிர்வாக அமைப்பு (அமைச்சரவை, அதிகாரிகள்), நீதி நிர்வாகம், படை அமைப்பு, மற்றும் பொருளாதாரத்தின் பங்கு போன்ற முக்கிய கூறுகள் விவாதிக்கப்படுகின்றன. மேலும், குடிமக்கள் நலன் சார்ந்த, அறநெறியை அடிப்படையாகக் கொண்ட சங்க கால அரசியல் சிந்தனைகளின் முக்கியத்துவமும், இன்றைய அரசியல் சிந்தனைகளுக்கு அவை எவ்வாறு வழிகாட்டியாக அமைகின்றன என்பதும் ஆராயப்படுகிறது. இது, பண்டைய தமிழர்களின் அரசியல் அறிவையும் தொலைநோக்கு பார்வையையும் எடுத்துரைக்கும் முயற்சியாகும்.

அறிமுகம்

சங்க இலக்கியம் என்பது ஏறத்தாழ இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட, பண்டைய தமிழர்களின் வாழ்வியலைப் பிரதிபலிக்கும் ஒரு பெரும் இலக்கியப் பொக்கிஷமாகும். இது வெறும் இலக்கியப் படைப்புகளாக மட்டுமன்றி, அக்கால மக்களின் சமூகக் கட்டமைப்பு, பண்பாட்டு விழுமியங்கள் மற்றும் அரசியல் சிந்தனைகள் ஆகியவற்றை புரிந்துகொள்வதற்கான முதன்மை ஆதாரமாகவும் திகழ்கிறது. சங்க இலக்கியங்கள், சேர, சோழ, பாண்டிய மன்னர்களின் ஆட்சி முறைகள், நிர்வாக நடைமுறைகள், நீதி வழங்குதல், மற்றும் தத்துவங்கள் பற்றியத் தெளிவான சித்திரத்தை நமக்கு வழங்குகின்றன. சங்கத் தமிழரின் அரசியல் கோட்பாடுகள், செங்கோன்மை, மக்கள் நலம் பேணுதல், அறநெறி சார்ந்து ஆட்சி செய்தல் போன்ற உயரிய கொள்கைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டிருந்தன. இந்த ஆய்வுக் கட்டுரை, சங்க இலக்கியங்களின் துணை கொண்டு, சங்கத் தமிழரின் அரசியல் அமைப்பையும், அதன் முக்கிய அம்சங்களையும் சுருக்கமாக ஆராய்ந்து, அவற்றின் இன்றைய பொருத்தப்பாட்டை எடுத்துக்காட்டுகிறது.

அரசு அமைப்பு: முடியாட்சியும் ஆலோசனை முறையும்

சங்க காலத்தில் தமிழகத்தில் முடியாட்சி முறை செல்வாக்கு செலுத்தியது. சேர, சோழ, பாண்டியர்கள் என மூன்று பெரும் மன்னர் குலங்கள் தமிழகத்தின் பெரும் பகுதிகளை ஆட்சி செய்தன. இந்த மன்னர்கள் தங்களின் பரம்பரை உரிமையின் அடிப்படையில் அரியணை ஏறினாலும், அவர்களின் ஆட்சி தன்னிச்சையானதாக இருக்கவில்லை என்பதை சங்க இலக்கியங்கள் காட்டுகின்றன. மன்னர்கள் முக்கிய முடிவுகளை எடுக்கும் முன்னர், அமைச்சர்கள், மூத்த அதிகாரிகள் மற்றும் புலவர்களின் ஆலோசனைகளைக் கேட்கும் வழக்கம் இருந்தது. இது, மன்னராட்சி முறையில் கூட ஒருவிதமான ஆலோசனை சார்ந்த ஆட்சி முறை அல்லது சான்றோர்களின் கருத்துக்களுக்கு மதிப்பளித்தல் என்பது சங்க காலத்தில் இருந்ததை உணர்த்துகிறது. இந்த அமைப்பு, மன்னரின் தனிப்பட்ட விருப்பு வெறுப்புகளுக்கு அப்பாற்பட்டு, பரந்த ஒருமித்த கருத்தின் அடிப்படையில் முடிவுகள் எடுக்க வழிவகுத்திருக்கலாம்.

மன்னரின் கடமைகள்: செங்கோன்மையும் மக்கள் நலனும்

சங்க கால மன்னர் என்பவர் வெறும் ஆட்சியாளராக மட்டுமல்லாது, நாட்டின் பாதுகாவலராகவும், மக்களுக்கு நீதி வழங்குபவராகவும் கருதப்பட்டார். சங்க இலக்கியங்கள் மன்னருக்குப் பல கடமைகளை வலியுறுத்துகின்றன. மக்களின் நல்வாழ்வை உறுதி செய்தல், நாட்டின் பாதுகாப்பைப் பேணுதல், நியாயமான முறையில் வரி விதித்தல், பாரபட்சமின்றி நீதி வழங்குதல் ஆகியவை இதில் அடங்கும். “செங்கோல் வழுவாது ஆட்சி செய்தல்” என்பது மன்னரின் தலையாய கடமையாகப் போற்றப்பட்டது. அதாவது, நீதிக்கும் அறத்திற்கும் உட்பட்டு நேர்மையான ஆட்சி நடத்துவதே சிறந்த மன்னனுக்குரிய இலக்கணமாகக் கருதப்பட்டது. இந்த நெறி பிறழும்போது, நாடு வளம் குன்றும் என்பதும், மன்னன் தன் செல்வாக்கை இழப்பான் என்பதும் சங்கப் புலவர்களின் கருத்துக்களில் வெளிப்படுகிறது. கொடைத்தன்மை மற்றும் இரக்கம் என்பனவும் மன்னனுக்குரிய முக்கிய குணங்களாகப் போற்றப்பட்டன.

நிர்வாகக் கட்டமைப்பு: அமைச்சரவையும் அதிகாரிகளும்

மன்னருக்கு ஆலோசனைகள் வழங்கவும், விரிவான ஆட்சி நிர்வாகத்தை சீராக நடத்தவும் நன்கு கட்டமைக்கப்பட்ட ஒரு நிர்வாக அமைப்பு சங்க காலத்தில் இருந்தது. இதில் அமைச்சரவை முக்கியப் பங்கு வகித்தது. மன்னர் தனக்கு நம்பிக்கையானவர்களை அமைச்சர்களாக நியமித்து, அவர்களின் ஆலோசனையோடு ஆட்சி நடத்தினார். படைத்தலைவர்கள் (படைத்தலைமை), தூதர்கள் (வெளியுறவு), அதிகாரிகள் (உள்நாட்டு நிர்வாகம்) எனப் பலதரப்பட்ட அரசு ஊழியர்கள் ஆட்சி நிர்வாகத்தில் முக்கியப் பொறுப்புகளை வகித்தினர். நில அளவை செய்தல், நீதி வழங்குவதில் உதவுதல், வரி வசூலித்தல், நீர்ப்பாசன வசதிகளை மேற்பார்வையிடுதல் போன்ற பல்வேறு துறைகளில் இவர்கள் நிபுணத்துவம் பெற்றிருந்தனர். இந்த அதிகாரிகள் அமைப்பு, அரசின் செயல்பாடுகளை மையப்படுத்தப்பட்ட மன்னரிடமிருந்து பரவலாக்கி, நிர்வாகத் திறனை மேம்படுத்த உதவியது.

நீதி வழங்கல்: அறமும் நீதியும்

சங்க காலத்தில் நீதி நிர்வாகம் ஒரு முறையான அமைப்பைக் கொண்டிருந்தது. கிராம அளவில் கிராம சபைகள் முதல் தலைநகரில் மன்னரின் அரசவை வரை பல்வேறு படிநிலைகளில் நீதிமன்றங்கள் செயல்பட்டன. வழக்குகள் விசாரணைக்கு எடுத்துக்கொள்ளப்பட்டு, சாட்சிகளின் அடிப்படையில் நியாயமான தீர்ப்புகள் வழங்கப்பட்டன. தண்டனைகள் குற்றத்தின் தன்மை மற்றும் சமூக வழக்கங்களுக்கு ஏற்ப வழங்கப்பட்டன. நீதி வழங்குவதில் மன்னன் மிகவும் கவனமாக இருக்க வேண்டும் என்றும், நீதி வழுவுதல் பெரும் பாவமாகக் கருதப்படும் என்றும் சங்க இலக்கியங்கள் வலியுறுத்துகின்றன. இது, அக்காலச் சமூகத்தில் நீதிக்கும் சட்ட ஒழுங்கிற்கும் அளிக்கப்பட்ட முக்கியத்துவத்தை பிரதிபலிக்கிறது.

படை அமைப்பு: நாட்டின் பாதுகாப்பு அரண்

நாட்டின் பாதுகாப்பிற்காக பலமான ஒரு படை அமைப்பு சங்க காலத்தில் பேணப்பட்டது. சங்க இலக்கியங்கள் நான்கு வகையான படைகளைப் பற்றிக் குறிப்பிடுகின்றன: காலாட்படை, குதிரைப்படை, யானைப்படை மற்றும் தேர்ப்படை. இந்தப் படைகள் போர்க்கலைகளில் திறமை பெற்ற வீரர்களைக் கொண்டிருந்தன. வீரர்கள் நாட்டுப்பற்று மிக்கவர்களாகவும், மன்னனுக்கும் நாட்டிற்கும் விசுவாசமாக இருப்பவர்களாகவும் விளங்கினர். எல்லைப் பாதுகாப்பு மற்றும் போர்களை எதிர்கொள்வதில் படை முக்கியப் பங்கு வகித்தது. பலமான படையின் இருப்பு, அண்டை நாடுகளின் அச்சுறுத்தல்களிலிருந்து நாட்டைக் காக்கவும், வணிகப் பாதைகளைப் பாதுகாக்கவும் அவசியமாக இருந்தது.

பொருளாதாரம் மற்றும் வணிகம்: அரசின் அடித்தளம்

வலுவான பொருளாதாரமே அரசியல் ஸ்திரத்தன்மைக்கு அடிப்படையாக அமைகிறது என்பதை சங்கத் தமிழர் அறிந்திருந்தனர். சங்க காலத்தில் வணிகம் செழிப்பாக நடைபெற்றது. உள்நாட்டு வணிகம் மட்டுமின்றி, கடல் கடந்த வெளிநாட்டு வணிகமும் மிகச் சிறப்பாக நடந்தேறியது. ரோமானியர்கள், கிரேக்கர்கள், எகிப்தியர்கள் போன்ற வெளிநாட்டினருடன் தமிழர்கள் வணிகத் தொடர்பு வைத்திருந்தனர். துறைமுக நகரங்கள் வணிக மையங்களாகத் திகழ்ந்தன. வேளாண்மை முக்கியத் தொழிலாக இருந்தது; நெல், கரும்பு, பருத்தி போன்ற பயிர்கள் விளைவிக்கப்பட்டன. வேளாண்மை உற்பத்தி மற்றும் வணிகத்தின் மூலம் கிடைத்த வருவாய், அரசின் நிர்வாகத்திற்கும், படை பராமரிப்பிற்கும், மக்கள் நலத் திட்டங்களுக்கும் நிதியாதாரமாக அமைந்தது.

சங்கத் தமிழரின் அரசியல் சிந்தனைகள்: அறநெறியின் ஆதிக்கம்

சங்கத் தமிழரின் அரசியல் சிந்தனைகள் ஆழமான அறநெறி அடித்தளத்தைக் கொண்டிருந்தன. அரசின் நோக்கம் குடிமக்களை மகிழ்ச்சியாகவும் வளமாகவும் வாழ வைப்பதே என்ற கொள்கை வலியுறுத்தப்பட்டது. “குடிமக்களின் மகிழ்ச்சியே மன்னனின் மகிழ்ச்சி” என்ற கோட்பாடு அரசின் மைய நோக்கமாக இருந்தது. மன்னன் தன் தனிப்பட்ட மகிழ்வை விடக் குடிமக்களின் நலனுக்கே முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும் என வலியுறுத்தப்பட்டது. மன்னர்கள் கொடைத்தன்மை மிக்கவர்களாகவும், இரக்க குணம் கொண்டவர்களாகவும் இருக்க வேண்டும் என அறிவுறுத்தப்பட்டது. இது வெறும் தத்துவமாக மட்டுமன்றி, அன்றாட ஆட்சியிலும் எதிர்பார்க்கப்பட்டது. மேலும், “தீதும் நன்றும் பிறர் தர வாரா” என்ற தனிமனிதப் பொறுப்புணர்வு மற்றும் சமூக ஒழுக்கக் கோட்பாடு, குடிமக்களின் பங்களிப்பையும், தங்கள் செயல்களுக்கு அவர்களே பொறுப்பு என்பதையும் உணர்த்தியது. இது, ஒரு சிறந்த சமூகமே சிறந்த ஆட்சியை உருவாக்கும் என்ற பரஸ்பரப் புரிதலைக் குறிக்கலாம்.

முடிவுரை

சங்கத் தமிழரின் அரசியல் அமைப்பு, அக்கால தமிழ்ச் சமூகத்தின் விழுமியங்கள், வாழ்க்கை முறை மற்றும் சிந்தனைகளின் பிரதிபலிப்பாகும். முடியாட்சி இருந்தபோதிலும், ஆலோசனை முறைகள், அதிகாரப் பரவல், மற்றும் குறிப்பாக அறநெறியை அடிப்படையாகக் கொண்ட ஆட்சிமுறை ஆகியவை சங்க கால அரசியலின் சிறப்பம்சங்களாகும். மக்களின் நல்வாழ்வுக்கு முதலிடம் கொடுப்பது, நீதியான நிர்வாகத்தை வழங்குவது, வலிமையான பாதுகாப்பு அமைப்பை உருவாக்குவது போன்ற சங்க கால அரசியல் சிந்தனைகள், இன்றைய அரசியல் தலைவர்களுக்கும் ஆட்சியாளர்களுக்கும் ஒரு சிறந்த வழிகாட்டியாக அமையும் என்பதில் ஐயமில்லை. சங்க இலக்கியங்களை ஆழ்ந்து படிப்பதன் மூலம், பண்டைய தமிழர்களின் அரசியல் அறிவின் ஆழத்தையும், தொலைநோக்கு பார்வையையும் நாம் தெளிவாக அறிந்து கொள்ளலாம். இவை, இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும் தமிழ்ச் சமூகத்தின் அரசியல் சிந்தனைப் போக்கிற்கு அடிப்படையாக அமைகின்றன.