ஒக்கலிகர் (காப்பு) எனும் சமூகத்தின் அடையாளமும் பரவலும் தென்னிந்தியாவின் பல்வேறு மாநிலங்களில் ஆழமாகப் பதிந்துள்ளது. இவர்கள் காப்பிலிகர், காப்பிலிக கவுடர், மற்றும் கவுடர் எனப் பல பெயர்களில் அறியப்படுகின்றனர். இச்சமூகத்தின் பெயர்களிலேயே அவர்களின் தொன்மை மற்றும் தொழிலின் வேர்கள் பொதிந்துள்ளன. “ஒக்கலிகர்” என்ற சொல் “ஒக்காலு” என்பதிலிருந்து வந்ததாகவும், இது “ஒக்கு” மற்றும் “ஆலு” என்ற இரண்டு சொற்களின் சேர்க்கை என்றும் ஒரு விளக்கம் கொடுக்கப்படுகிறது. குறிப்பாக, இவர்களது புராணத் தோற்றம் தெய்வீகக் காமதேனுவும் சிவபெருமானும் இணைந்து நிகழ்ந்த ஒரு நிகழ்வுடன் தொடர்புடையதாகக் கூறப்படுகிறது. சிவபெருமான் மீது காமதேனு பக்திப் பெருக்கால் சொரிந்த பால், சிவலிங்கத்தின் மீது பட்டு வழிந்து ஒழுகியதாகவும், அந்தப் பாலிலிருந்து தோன்றியவர்களே “ஒக்கலிகர்” என்பது இச்சமூகத்தினரின் நம்பிக்கை (Unattributed, provided text). இத்தகைய புராணக் கதைகள் ஒரு சமூகத்தின் அடையாளத்தையும் புனிதத்தையும் உணர்த்துகின்றன.
காப்பிலியர் என்ற பெயர் குறிப்பாக கன்னட மொழி பேசும் குஞ்சடிக ஒக்கலிகர்களைக் குறிப்பதாகக் கூறப்படுகிறது. இவர்கள் தங்களை இஷ்வாகு வம்சம் அல்லது கங்க குல சத்திரிய வம்சத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக அடையாளப்படுத்திக் கொள்கின்றனர். இந்த க்ஷத்திரிய வம்சத் தொடர்பானது இவர்களது வீரம் செறிந்த பாரம்பரியத்தைப் பிரதிபலிப்பதாகக் கருதப்படுகிறது. தென்னிந்தியாவில் அதிக அளவில் பரவிக் காணப்படும் இக்காப்பிலியர் சமூகம், பரவலாக அறியப்படும் ‘ஒன்பது கம்பளங்களில்’ ஒரு கம்பளமாக (Nine Kambalams) கருதப்படுகின்றனர். இந்த ஒன்பது கம்பள மக்களுக்கும் பொதுவாக ஒருமித்த வரலாறும் பாரம்பரியமும் இருப்பதாக நம்பப்படுகிறது, இது அவர்களின் பரஸ்பர உறவுகளையும் சமூக அமைப்பையும் வலுப்படுத்துகிறது (Unattributed, provided text).
புவியியல் பரவல் மற்றும் மொழித் தகவமைப்பு என்பது ஒக்கலிகர் (காப்பு) சமூகத்தின் ஒரு முக்கியப் பண்பாகும். இவர்கள் கர்நாடக மாநிலத்தில் பெரும்பான்மையினராக இருந்தாலும், தமிழ்நாடு மற்றும் ஆந்திரா மாநிலங்களில் கணிசமான அளவிலும், ஒரிசா, மகாராஷ்டிரா, சத்தீஸ்கர், மற்றும் இலங்கை போன்ற பிற இடங்களிலும் பரவி வாழ்கின்றனர். இவர்களின் மூல மொழி கன்னடமாக இருந்தாலும், தாம் வாழும் பகுதிகளின் சூழலுக்கு ஏற்ப தமிழ், தெலுங்கு, ஒரியா, மராத்தி போன்ற மொழிகளையும் பேசி வருகின்றனர். இந்த மொழியியல் தகவமைப்பு, இடப்பெயர்ச்சியின் விளைவாகவும், பல்வேறு சமூகங்களுடன் இணக்கமாக வாழ்வதன் காரணமாகவும் ஏற்பட்டதாகும். இச்சமூகத்தினரின் பெரும்பான்மையான தொழில் பயிர்த்தொழில் மற்றும் விவசாயம் ஆகும். விவசாய நிலங்களைப் பேணி, விளைச்சலைப் பெருக்குவதில் இவர்கள் திறமை வாய்ந்தவர்கள். இத்தொழில் சார் அடையாளமே இவர்களை ‘கவுண்டர்’ அல்லது ‘கவுடர்’ எனப் பிற சமூகத்தினரால் அழைக்கப்படவும், தாங்களும் அவ்வாறு அடையாளப்படுத்திக் கொள்ளவும் காரணமாக இருக்கலாம். ‘காப்பு’ என்ற பெயருக்கு ‘காவல்காரர்’ என்ற பொருள் கொள்ளப்படுவது, இவர்களது பாரம்பரியத்தில் நிலங்கள் அல்லது சமூகத்தைக் காக்கும் வீரப் பண்பும் கலந்திருந்ததை உணர்த்துகிறது (Unattributed, provided text).
வரலாற்றுப் பார்வையில், காப்பிலியர்களின் தோற்றம் குறித்த புராண மற்றும் மரபுக் கதைகள் அவர்களின் சமூக நினைவகத்தில் ஆழமாகப் பதிந்துள்ளன. துவாபர யுகத்தில் காமதேனுவின் பாலில் இருந்து 48 குலங்களாகத் தோன்றியவர்கள் என்றும், இமயமலையில் உள்ள சிவலிங்கத்தைக் காவல் காத்தவர்கள் என்றும் சில மரபுகள் கூறுகின்றன (சான்று தேவை). மேலும், இவர்கள் இஷ்வாகு வம்சாவளியினர் எனவும், இராமாயணம் மற்றும் மகாபாரத காலங்களில் அரச வம்சத்தினராகவும், போர் வீரர்களாகவும் இருந்தவர்கள் எனவும் சில கூற்றுகள் நிலவுகின்றன (சான்று தேவை). “குஞ்சடிகர்” என்ற பெயருக்கு கிரேக்க மொழியில் “ஈட்டியுடைய மனிதன்” என்றும், அரச கிரீடத்தில் உள்ள வீரத்தின் அடையாளத் தூரிகை என்றும் விளக்கம் அளிக்கும் கூற்றுகளும் உள்ளன (சான்று தேவை). இந்த வரலாற்று மற்றும் மொழி சார்ந்த விளக்கங்கள், இச்சமூகத்தின் தொன்மை மற்றும் வீரப் பாரம்பரியம் குறித்த அவர்களின் சொந்தப் பார்வையை வெளிப்படுத்துகின்றன.
சமூக அமைப்பு மற்றும் வாழ்வியல் முறைகள், ஒக்கலிகர் (காப்பு) சமூகத்திற்குள் ஒரு ஒழுங்கைப் பேணுகின்றன. இவர்களுக்குள் 48 உட்பிரிவுகள் அல்லது கிளைகள் (பெடகு) உள்ளன. இந்த கிளைகளை அடிப்படையாகக் கொண்டே உறவுமுறைகள் வகுக்கப்பட்டுள்ளன. ஒரே கிளை மற்றும் சகோதர கிளைகளுக்குள் திருமண உறவுகள் வைத்துக்கொள்வதில்லை என்பது இவர்களது முக்கிய சமூக விதி. இது இரத்த உறவுகளைப் பாதுகாக்கவும், கிளைகளுக்கிடையே ஒற்றுமையை நிலைநிறுத்தவும் உதவுகிறது. இவர்கள் இந்து மதத்தில் ஆழ்ந்த நம்பிக்கை கொண்டவர்கள். இயற்கை, விலங்குகள், மற்றும் பறவைகளுடன் ஒன்றிவாழும் பண்பைக் கொண்டுள்ளனர். பாரம்பரியமாக இவர்கள் போர்த்தொழில், விவசாயம், மற்றும் வியாபாரம் எனப் பல்வேறு தொழில்களில் ஈடுபட்டுள்ளனர். விவசாயம் மற்றும் போர் செய்வதில் இவர்கள் திறமைசாலிகள் என எட்கர் தர்ஸ்டன் தனது புகழ்பெற்ற நூலான தென் இந்திய குலங்கள் மற்றும் சாதிகள் (Castes and Tribes of Southern India) நூலில் குறிப்பிட்டுள்ளார் (Unattributed, provided text, citing Thurston). இது இவர்களது பாரம்பரியத் தொழில்களின் முக்கியத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது.
வரலாற்றுப் பின்னணியில் நிகழ்ந்த பல்வேறு காரணங்களால், ஒக்கலிகர் (காப்பு) சமூகத்தினர் பரவலாக இடப்பெயர்ச்சிக்கு உள்ளாகியுள்ளனர். தொழில் வாய்ப்புகள், ஆட்சி மாற்றங்கள், முகலாயர் படையெடுப்புகள் போன்ற காரணங்களினால் கர்நாடக மாநிலத்திலிருந்து தமிழ்நாடு, ஆந்திரா மற்றும் பிற இடங்களுக்குப் பல குழுவினர் குடிபெயர்ந்தனர். தமிழ்நாட்டிற்குக் குடிபெயர்ந்தவர்கள் வொக்கலிகர், வொக்கலிக கவுடா, காப்பிலியக் கவுண்டர், ஒக்கலிகக் கவுண்டர் போன்ற பல பெயர்களில் வசித்து வருகின்றனர். இதேபோல், ஆந்திராவிற்குக் குடிபெயர்ந்தோர் அங்கு திலகா, ரெட்டி, காப்பு போன்ற பெயர்களில் அறியப்படுகின்றனர். இந்த இடப்பெயர்ச்சியும் பெயரிலுள்ள வேறுபாடுகளும் காலப்போக்கில் சமூகத்தின் பரவல் மற்றும் உள்ளூர் சமூகங்களுடன் ஏற்பட்ட கலப்பைப் பிரதிபலிக்கின்றன (Unattributed, provided text).
ஒக்கலிகர் (காப்பு) சமூகத்தின் உட்பிரிவுகள் குறித்து நான்கு முக்கியப் பிரிவுகள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன:
- வொக்கலிகர்: பொதுவாக விவசாயத் தொழிலில் ஈடுபடுவோரைக் குறிக்கலாம் (Unattributed, provided text).
- மூறுபாலயநூறு: “மூன்று வளையல் மக்கள்” அல்லது “மூன்று வளைய ஒக்கலிகர்” என்ற பொருள் கொள்ளலாம். இது ஒரு குறிப்பிட்ட சமூக பழக்கத்தையோ அல்லது அடையாளத்தையோ குறிப்பதாக இருக்கலாம் (Unattributed, provided text).
- பொட்டு கட்டொரு: தாலி அணியும் பழக்கத்தைக் கொண்டவர்கள் எனப் பொருள்படுகிறது. இது திருமணச் சடங்கு சார்ந்த ஒரு பிரிவாக இருக்கலாம் (Unattributed, provided text).
- வெக்குலத்தொடு: போர்த் தொழிலில் ஈடுபட்டவர்களையும், வீரப் பாரம்பரியம் கொண்டவர்களையும் குறிக்கும் பிரிவாக இருக்கலாம் (Unattributed, provided text).
இந்த நான்கு பிரிவுகளும் தொழில், பழக்கவழக்கம் அல்லது வரலாற்றுப் பங்கு அடிப்படையில் அமைந்திருக்கலாம். இவை ஒக்கலிகர் (காப்பு) சமூகத்தின் உள்ளக வேறுபாடுகள் மற்றும் சிறப்புப் பண்புகளைக் காட்டுகின்றன.
முடிவாக, ஒக்கலிகர் (காப்பு) சமூகம் அல்லது காப்பிலியர் என்பவர், ஒரு செழுமையான புராண, வரலாற்று மற்றும் சமூகப் பாரம்பரியத்தைக் கொண்டவர்கள். காமதேனு மற்றும் சிவன் தொடர்புடைய தங்கள் புராணத் தோற்றம், இஷ்வாகு/கங்க வம்சத்துடனான க்ஷத்திரிய அடையாளம் குறித்த மரபுக் கூற்றுகள், ‘ஒன்பது கம்பளங்களில்’ ஒரு பகுதியாக இருத்தல், விவசாயம் மற்றும் பாதுகாப்புத் தொழில்களில் பாரம்பரியத் திறன், 48 கிளைகளைக் கொண்ட சமூக அமைப்பு, மற்றும் இடப்பெயர்ச்சி காரணமாக ஏற்பட்ட புவியியல் பரவல் மற்றும் மொழியியல் தகவமைப்பு எனப் பல அம்சங்கள் இச்சமூகத்தின் தனித்துவத்தை வரையறுக்கின்றன. பல்வேறு பெயர்களில், பல மொழிகளைப் பேசி, பல்வேறு மாநிலங்களில் வாழ்ந்தாலும், அவர்களின் அடிப்படை அடையாளம், சமூகக் கட்டமைப்பு மற்றும் பாரம்பரிய மதிப்புகள் ஆழமாக வேரூன்றியுள்ளன.