1. அறிமுகம்: தத்துவப் புரட்சியாளன் பாரதி
பாரதப் பெரும்புலவன் சுப்பிரமணிய பாரதியார், வெறுமனே தேசியப் பாடல்களைப் பாடிய யுகக்கவிஞர் மட்டுமல்லர்; அவர் ஆழ்ந்த மெய்யியலைத் தன் கவிதைகள் மூலம் வெளிப்படுத்திய மாபெரும் தீர்க்கதரிசியுமாவார்.1 அவரது படைப்புகள் நவீனத் தமிழ் இலக்கிய உலகிற்கு வழிகாட்டியாக அமைவதுடன், தேசபக்தியும் வாழ்க்கையும் ஒன்றோடொன்று பின்னிப் பிணைந்த தத்துவமாக வெளிப்படுகின்றன.1 அக்காலச் சமுதாயம் வறுமையால் தாழ்வுற்று, விடுதலை தவறிக் கெட்டு நின்ற சூழலில், தேசத்தை வாழ்விக்க அவர் மெய்யறிவைத் தேடலானார்.1
இந்த ஆய்வறிக்கையின் பிரதான நோக்கம், முனைவர் மகேஸ்வரி. ப அவர்களின் ஆய்வின் அடிப்படையில், பாரதியின் தத்துவ தரிசனத்தில் மையமாக விளங்கும் மூன்று பிரதானச் சொற்களான ‘இங்கு’, ‘அமரநிலை’, மற்றும் ‘கிருதயுகம்’ ஆகியவற்றை ஆழமாகப் பகுப்பாய்வு செய்து, அவற்றின் தத்துவ ஒருமைப்பாட்டையும் சமூகப் புரட்சிக்கான உள்ளடக்கத்தையும் வெளிப்படுத்துவதாகும்.2
1.1. பாரதியின் கடவுள் கொள்கை – ஒரு பூர்வபீடிகை
பாரதியார் கடவுள் உண்டு என்ற கொள்கையை உடையவர் ஆயினும், கடவுள் இப்படிப்பட்டவன், இவ்வண்ணத்தான், இந்நிறத்தான் என எந்தவொரு வடிவத்தையும் நிலைநாட்டுவதை அவர் தம் கருத்தாகக் கொள்ளவில்லை என்பது முற்றிலும் உண்மையாகும்.2 அவருடைய தெய்வீக மெய்யியலில், அறிவே தெய்வம் என்ற கருத்தை முன்னிறுத்துவதன் மூலம், தெய்வீகத்தை ஒரு நிலையான வடிவத்திலிருந்து விலக்கி, அறிவின் வளர்ச்சிக்கு இட்டுச் செல்கிறார்.1 அறிவை மெய்யியலின் அடிப்படையாகக் கொண்ட அவர், “மெய் என்ற உடலில் உணர்வு என்ற உண்மையைப் புத்தியால் தேட, அறிவு என்ற ஆற்றல் வெளிப்படும் பொழுது தத்துவம் என்ற உண்மை உணர்வை அனைவராலும் ஏற்றுக் கொள்ளப்படும் கருத்துக்களின் விளக்கத்தை உணர்வுப்பூர்வமாக அறிய வைப்பது மெய்யறிவு” என்று மெய்யியலை வரையறுக்கிறார்.1
1.2. ஆன்மீகத்தின் சமூகமயமாக்கல்
பாரதியின் தத்துவமானது, பழங்காலத்திய ஆன்மீகக் கருத்துக்களை (கடவுள், மோட்சம், அமரநிலை) எவ்வித விமர்சனமும் இன்றி அப்படியே ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. மாறாக, அவர் அவற்றைக் காலனிய ஆதிக்கத்தால் தாழ்வுற்றிருந்த அன்றாட வாழ்வின் சமூகப் பொறுப்புகளுடன் (குறிப்பாக, நாட்டுக்குழைத்தல்) இணைக்கின்றார். இந்த அணுகுமுறை, மரணத்தின் பின்னே கிடைக்கும் வெகுமதியாக ஆன்மீகத்தை நிறுத்திய பாரம்பரிய நிலையை முற்றிலும் தகர்க்கிறது. இதன் விளைவாக, ஆன்மீகத் தேடல் என்பது சமூகச் செயல்பாடுகளாகவும், தேச விடுதலையின் உந்துசக்தியாகவும் உருமாற்றம் கொள்கிறது. மானுட விடுதலைக்கான பெருநோக்கோடு 1 அவர் கட்டமைத்த இத்தத்துவம், செயல் அற்ற நிலையிலிருந்து விடுபட்டு, சமூகச் சீர்திருத்தத்திற்கான செயலூக்கம் கொண்டதாகிறது.
2. மறுமைப் புறக்கணிப்பும் ‘இங்கு’ என்ற ஆத்ம தரிசனமும்
பாரதியின் தத்துவ தரிசனத்தின் அடிப்படைப் புரட்சிக் கூறே, அவர் மறுமை வாழ்வைப் புறக்கணித்து, இம்மை வாழ்வின் மேன்மையை (‘இங்கு’) வலியுறுத்தியதாகும்.
2.1. மரபுசார்ந்த மோட்சக் கருத்துருவை நிராகரித்தல்
பாரதியார், மரணத்திற்குப் பிந்தைய வாழ்வு குறித்த நம்பிக்கைகளை மிகவும் கடுமையாக விமர்சித்தார். “செத்த பிறகு சிவலோகம் வைகுந்தம் சேர்ந்திடலா மென்றே எண்ணி இருப்பார் பித்த மனிதர் அவர் சொல்லும் சாத்திரம் பேயுரையாமென்று ஊதேடா சங்கம்” என்று ‘வேதாந்த சங்கு’ என்ற பாட்டில் பாடுவதன் மூலம் 2, இறந்த பிறகு மட்டுமே வாழ்வு அல்லது சிவலோகம், வைகுந்தம் உண்டு என்று நினைக்கும் கருத்தை அவர் முற்றிலும் மறுக்கிறார். இந்தக் கருத்தானது, மக்களைச் செயலற்ற நிலையிலும், துன்பத்தை ஏற்றுக்கொள்ளும் மனோபாவத்திலும் நிலைநிறுத்துகிறது என்று கருதிய பாரதி, அந்த எண்ணத்தை மண்டையில் அடித்து நசுக்க முற்படுகின்றார்.2
2.2. ‘இங்கு’ என்ற சொல்லின் அழுத்தமும் நோக்கமும்
பாரதியால் உபயோகப்படுத்தப்பட்ட ‘இங்கு’ என்ற சொல்லானது ‘இந்தப் பிறப்பில்’ (இம்மையில்/இந்த உலகில்) என்ற ஆழமான பொருளைத் தாங்கி நிற்கிறது.2 பாரதியின் இலக்கியங்கள், மனிதவர்க்கம் இந்தப் வாழ்வு முழுவதும் உயர்நிலையெய்தி வாழ்வதையும், அதற்கான கால மாறுதலைக் கோருவதையும் பெருநோக்காகக் கொண்டிருந்தன.2 இந்தப் பார்வை, நடைமுறை வாழ்வு இன்பமற்றிருந்த சூழலில், மக்களைத் துன்பத்திலிருந்து தப்பிக்க மறுமைச் சொர்க்கத்தை நாடியபோது, “நீ இங்கேயே விடுதலை பெறு” என்று வலியுறுத்தும் ஒரு தத்துவப் புரட்சியைப் பிறப்பித்தது. இதன் மூலம், ‘இங்கு’ என்பது வெறும் இடத்தைக் குறிக்காமல், ‘இந்தக் காலக்கட்டத்தில்’ அடைய வேண்டிய விடுதலை மற்றும் உயர்நிலையைக் குறிக்கிறது.
2.3. வானகம் மண்ணில் தென்பட வேண்டும் என்ற வேட்கை
சொர்க்கம் என்பது வேறெங்கிலும் தேடப்பட வேண்டியதன்று; அது இங்கேயே தோன்ற வேண்டும் என்று பாரதி உறுதியாக வலியுறுத்துகிறார். “மண் பயனுற வேண்டும் வானகம் இங்கு தென்பட வேண்டும்” என்ற கோரிக்கையின் மூலம் 2, இவ்வுலகமே சொர்க்கத்தின் பயனை அடைய வேண்டும் என்ற இலட்சியத்தைப் பதிவு செய்கிறார். மேலும், குழந்தைகளுக்காகப் பாடிய கண்ணன் பாட்டில், “இங்கே அமரர்சங்கம் தோன்றும் மங்கும் தீமை பொங்கும் நலமே” என்று பாடுவதன் மூலம் 2, தெய்வீக நன்மைகள் ‘இங்கேயே’ நிகழ வேண்டும் என்ற உறுதிப்பாட்டை அவர் வெளிப்படுத்துகிறார். இந்தப் புரட்சிகரமான சிந்தனையின் தொடர்ச்சிதான், அவர் வேதாந்தக் கருத்துக்களிலிருந்து ஒரு முழுமையான சமூகப் பார்வையை நோக்கி நகர்ந்ததற்கான அடிப்படையாக அமைகிறது.
3. வீடு மற்றும் மோட்சம் குறித்த மீள்வரையறை
மரபுசார்ந்த ஆன்மீகத்தில் மோட்சம் அல்லது வீடு என்பது சம்சார பந்தங்களில் இருந்து விடுபட்டு, மரணத்திற்குப் பின் அடைய வேண்டிய ஒரு நிலை ஆகும். ஆனால் பாரதி, இதற்கு ஒரு புதிய, நடைமுறைக்கு உகந்த இலக்கணத்தை வழங்கினார்.
3.1. மோட்சத்திற்கான புதிய இலக்கணம்
வீடு (மோட்சம்), வேறு எங்கேயும் இல்லை. அது இங்கேயே இருக்கிறது என்ற கருத்தை பாரதி நிலைநாட்டுகிறார்.2 ‘அறிவே தெய்வம்’ என்ற தலைப்பிலான பாட்டில், மோட்சத்திற்கான இலக்கணத்தைச் சுருக்கமாக வரையறுக்கிறார்: “கவலை துறந்து இங்கு வாழ்வதே வீடு”.2 மோட்சம் என்பது கவலைகள் நீங்கிய மனநிலை, அதாவது மனதின் அமைதி மற்றும் தெளிவு மட்டுமே மோட்சம் என்பதை இதன் மூலம் அவர் தெளிவுபடுத்துகிறார்.
3.2. இந்தப் பிறப்பிலேயே விடுதலை (ஜீவன் முக்தி)
இந்த மோட்ச நிலை, மரணத்திற்குப் பிந்தைய வெகுமதியாக இல்லாமல், வாழ்வின் பிடியிலேயே, மனதின் தெளிவாலேயே அடையக்கூடியது என்பதை அவர் உறுதிப்படுத்துகிறார். “ஜெயமுண்டு பயமில்லை மனமே – இந்த ஜென்மத்திலே விடுதலை உண்டு நிலை உண்டு” என்று ஜீவன் முக்தி என்ற பாட்டில் அவர் உறுதி கூறுகின்றார்.2
பாரதியின் தத்துவத்தில், அறிவும் 1 விடுதலையும் 2 நேரடியாக இணைக்கப்பட்டுள்ளன. அறிவு வளரக்கூடியது, வளரும் அறிவே தெய்வம் என்று அவர் கருதுவதால் 1, கவலை துறந்து வாழும் முக்தி நிலை என்பது அஞ்ஞானத்திலிருந்து வரும் அச்சமின்மையைக் குறிக்கும். ஞானம் (அறிவு) பெருகும்போது, அறியாமையால் வரும் கவலைகளையும், மரண பயத்தையும் அவர் நிராகரித்த பித்த மனிதர்கள் சொல்லும் பேயுரைகளையும் 2 கேட்காமல், தன்னுள் தெளிவைப் பெற முடிகிறது. எனவே, வீடு (மோட்சம்) என்பது சமுதாயச் செயலற்ற நிலையை அல்ல; மாறாக, புறச்சூழல் குறித்த கவலையைத் துறந்து, மெய்யறிவால் நிறைந்திருக்கும் உள்மன நிலை. இதுவே ஜீவன் முக்தியின் இலக்கணமாகக் கருதப்படுகிறது.
4. அமரநிலை: மானுடப் பெருவாழ்வின் உச்சம்
பாரதியின் தத்துவ தரிசனத்தில், ‘அமரநிலை’ என்ற கருத்து தனிநபர் ஈடேற்றத்திலிருந்து விலகி, ஒரு சமூக விடுதலைக்கான கூட்டு இலக்காக மாற்றியமைக்கப்படுகிறது.
4.1. அமரநிலை குறித்த பல பரிமாண வரையறைகள்
அமரநிலை (அழிவில்லாத நிலை) என்பது மனிதர்களுக்காக பராசக்தி உருவாக்கிய ஓர் இலக்கு ஆகும். “மாற்றி வையம் புதுமையுறச் செய்து மனிதர் தம்மை அமரர் களாக்கவே ஆற்றல் கொண்ட பராசக்தி” என்று புதுமைப்பெண் பாட்டில் குறிப்பிடுவதன் மூலம் 2, அமரநிலை என்பது மானுடத்தின் மிக உயர்ந்த இலக்கு என்று நிறுவப்படுகிறது. மேலும், “தெள்ளுற்ற தமிழமுதின் சுவை கண்டார் இங்கு அமரர் சிறப்புக் கண்டார்” என்று பாடுவதன் மூலமும் 2, புதிய ஆத்தி சூடியில் பரம்பொருளின் ஒளியுறும் அறிவைக் காண்பதன் மூலமும் அமர வாழ்வு எய்தலாம் எனக் கூறுகின்றார்.2
4.2. அமரநிலையை அடையும் சமூக வழிமுறை (உயிர்ப் பணி)
பாரதி, அமரநிலையை அடைவதற்கு சமூகச் செயல்பாடுகளே அடிப்படையான வழிமுறை என்பதைத் தெளிவாக முன்வைத்தார். காரைக்குடி இந்து மதாபிமான சங்கத்தை வாழ்த்தும்போது அவர் பாடிய வரிகள் இதற்குச் சான்றாக அமைகின்றன: “எப்போதும் ஆனந்த சுடர் நிலையில் வாழ்ந்து உயிரகட் கினிது செய்வோர் தப்பாதே இவ்வுலகில் அமர நிலை பெற்றிடுவார்”.2 இதன் மூலம், உயிர்களுக்கு நன்மை செய்பவர்கள் (சமூகப் பணியாளர்கள்) இவ்வுலகிலேயே அழிவில்லா நிலை அடைவர் என்பது உறுதியாகிறது.
அமரநிலை என்பது தனிமனித ஈடேற்றமாக மட்டும் பார்க்கப்படவில்லை; அது முழு சமுதாய விடுதலைக்கான ஒரு காரணியாகப் பார்க்கப்படுகிறது. “எல்லாரும் அமர நிலை எய்தும் நன்முறையை இந்தியா உலகிற்கு அளிக்கும்” 2 என்ற கூற்றின் மூலம், அமரநிலை என்பது தனி ஒருவனால் அடையப்படும் சாகா வரமல்ல, மாறாக, ஒரு முழு சமுதாயமும் அடையக்கூடிய, உலகிற்கு இந்தியா வழங்க வேண்டிய ஒரு தத்துவப் பரிசு என்று அவர் நிலைநிறுத்துகிறார். எனவே, தனிமனித முக்திக்கு சமூக சேவை ஒரு கட்டாய நிபந்தனையாக அமைகிறது. இந்த அமரநிலை, மனித முயற்சி மற்றும் “நீங்காத சிவசக்தி யருளைப் பெற்றோம் நிலத்தின்மிசை அமரநிலை யுற்றோமப்பா” என்று அவர் பாடுவதற்கேற்ப, தெய்வீக அருளின் கூட்டு விளைவாகவே கருதப்படுகிறது.2
5. பாரதியின் கர்மயோகம்: கவிதை, தேசப்பணி, மற்றும் தத்துவ தரிசனத்தின் வளர்ச்சி
பாரதியின் தத்துவ தரிசனத்தை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கான கருவியாகவே அவரது ஆயுள் தொழிலும் குறிக்கோளும் அமைந்தன.
5.1. ஆயுள் தொழிலும் கவிஞன் ஒரு கர்மவீரனாக மாறுதலும்
பாரதியார், தனது வாழ்வின் அடிப்படை இலட்சியங்களை, “நமக்குத் தொழில் கவிதை நாட்டுக்குழைத்தல் இமைப்பொழுதும் சோரா திருத்தல்” 2 என்ற பாடல் மூலம் வரையறுக்கிறார். கவிதை என்பது வெறும் ரசனைக்காகவோ, கலைக்காகவோ அல்ல; அது நாட்டுக்குழைக்கும் ஒரு கர்மமாக (செயலாக) பார்க்கப்படுகிறது. அவர் பராசக்தியிடம், “வல்லமை தாராயோ – இந்த மாநிலம் பயனுற வாழ்வதற்கே” என்று வரம் கேட்கிறார்.2 இது, அவரது தேசப்பணி உலகமே பயனடையும் ஒரு பரந்த இலக்குடன் இணைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதைக் காட்டுகிறது.
பாரதியின் தத்துவக் காட்சி, இங்கே இவ்வுலகத்தில் மனிதவர்க்கம் உயர்வாழ்வாகிய அமரநிலை எய்தும் கிருதயுகம் மலர வேண்டும் என்று கோருகிறது.2 இந்தப் பெருநோக்கை அடைவதற்கான கருவியாகவே, கவிதை மற்றும் நாட்டுப்பணி அமைகின்றன. இந்த அர்ப்பணிப்பு உணர்வே அவரை “ஆகப்பெரிய கர்மவீரரான பாரதியை உருவாக்கியது”.2
5.2. பொதுவுடைமைக் கர்மயோகத்தின் அவசியம்
பாரதியின் தொழில் வரையறை (கவிதை + நாட்டுக்குழைத்தல்), ஆன்மீக விடுதலைப் பாதையான அமரநிலையை அரசியல் சமூக விடுதலையான கிருதயுகத்துடன் நேரடியாக இணைக்கிறது. ஆன்மீக ஈடேற்றம் என்பது தன்னிலை மாற்றம் மட்டுமல்ல; அது நாட்டைக் குழைப்பதன் மூலமும், சமூக மாற்றத்தை எழுதுவதன் மூலமும் தான் சாத்தியமாகும். அதாவது, தனிநபர் ஈடேற்றத்திற்காக அல்லாமல், மாநிலம் பயனுற வல்லமை கோரும் பாரதியின் கர்மம், கட்டாயமான தேசச் சேவை மற்றும் சமூக நீதிப் போராட்டத்தில் அடங்கியுள்ள ஒரு கூட்டு இலக்கைக் கொண்ட தனித்துவமான ‘பொதுவுடைமைக் கர்மயோகத்தை’ நிலைநிறுத்துகிறது.
6. கிருதயுகம்: பூமிக்கே உரிய பொதுவுடைமைச் சமுதாய இலக்கணம்
பாரதியின் தத்துவ தரிசனத்தில் ஏற்பட்ட முதிர்ச்சியின் உச்சமே, அவர் கண்ட கிருதயுகம் ஆகும். “இடிபட்ட சுவர் போலே கலி விழுந்தான் கிருதயுகம் எழுக மாதோ” எனும் பாடல் மூலம் 2, இருண்ட காலம் வீழ்ந்து, இலட்சிய சமுதாயம் மலர வேண்டும் என்ற அவரின் தீவிர நம்பிக்கை வெளிப்படுகிறது.
6.1. கிருதயுகத்தின் சமூக சமத்துவப் பண்புகள்
புராணக் கருத்தாக்கமான கிருதயுகத்தை, பாரதி ஒரு நவீன பொதுவுடைமைச் சமுதாயத்தின் இலக்கணமாக மீள்வரையறை செய்தார்.2
- வறுமை மற்றும் அடிமைத்தனம் நீக்கம்: இந்தச் சமுதாயத்தில் ஏழையென்றும் அடிமை என்றும் எவனும் இருக்க மாட்டான்.2 ‘தாதர்’ என்ற நிலைமை (அடிமை/சேவகர் நிலை) முற்றிலும் மாறிவிடும்.2
- உழைப்புக்கு மரியாதை: இது, உழவுக்கும் தொழிலுக்கும் வந்தனை செய்யும் பொதுவுடைமைச் சமுதாயத்தைப் படைக்கும்.2 விவசாயம் மற்றும் தொழில் உழைப்பு ஆகியவை சமூகத்தின் அடிப்படையாகப் போற்றப்படும்.
6.2. பாலின சமத்துவத்தின் நிலை
கிருதயுகத்தின் இன்றியமையாத பண்பாக பாரதி பாலின சமத்துவத்தை நிறுவினார். ஆண்களோடு பெண்களும் சரிநிகர்; சமானமாக வாழும் சமுதாயம் இது.2 புதுமைப்பெண் என்ற கருத்தாக்கம் மூலம், உலகைப் புதுமையுறச் செய்ய பராசக்தி பெண்ணுக்கு ஆற்றல் அளித்துள்ளதாக அவர் குறிப்பிடுகின்றார்.2 இந்த சமூக மாற்றங்கள் நிகழ்வதன் விளைவாக, ‘இங்கே அமரர்சங்கம் தோன்றும் மங்கும் தீமை பொங்கும் நலமே’ என்ற இலக்கு எய்தப்படுகிறது.2 சமூக நீதி மற்றும் சமத்துவத்தால் ஆன இந்தச் சமுதாயமே, அமர நிலை எய்திய மனிதர்களின் சங்கமாக, இவ்வுலகில் மலரும் சொர்க்கமாக அமைகிறது.
பாரதி, கிருதயுகம் என்ற பழங்காலச் சொல்லைப் பயன்படுத்தி, நவீன சோஷலிச (பொதுவுடைமை) உள்ளடக்கத்தைக் கொடுத்தார். இதன் மூலம், அவர் ஆன்மீக மொழியைப் பயன்படுத்தி, வர்க்க வேறுபாடு, பாலினப் பாகுபாடு, உழைப்புச் சுரண்டல் ஆகியவற்றை எதிர்க்கிறார். அமரநிலை என்பது தனிமனித சாகா வரம் அல்ல; அது சுரண்டலற்ற சமுதாயத்தில் ஒவ்வொரு குடிமகனும் அடைய வேண்டிய சமூகப் பாதுகாப்பு மற்றும் கண்ணியத்தின் உயர்நிலை ஆகும்.
6.3. பாரதியின் தத்துவ முக்கூற்றுச் சங்கிலி
பாரதியின் இம்மைத் தத்துவம் குறித்த இந்தக் கல்விசார்ந்த பகுப்பாய்வு, ‘இங்கு’, ‘அமரநிலை’, மற்றும் ‘கிருதயுகம்’ ஆகிய மூன்றும் ஒன்றோடொன்று நிபந்தனைகளாக இணைக்கப்பட்ட ஒரு தத்துவ முக்கூற்றைச் சுட்டுகின்றது.
அட்டவணை 1: பாரதியின் தத்துவ முக்கூற்றுச் சங்கிலி (The Triad of Bharathi’s Philosophy)
| தத்துவக் கருத்தாக்கம் | பாரதியின் வரையறை/இலக்கு | அடைவதற்கான வழிமுறை (கர்மம்) | தொடர்புடைய கவிதை வரிகள் |
| இங்கு (இம்மை) | சொர்க்கம்/மோட்சம் என்பவை இந்தப் பிறப்பிலேயே இந்த உலகில் அடைதல்.2 | கவலை துறந்து வாழ்தல்; மரண பயம் இன்றி இருத்தல்.2 | “கவலை துறந்து இங்கு வாழ்வதே வீடு” 2 |
| அமரநிலை (Immortality) | உயிர்கள் அழிவின்றி ஆனந்தச் சுடர் நிலையில் வாழும் உயர்நிலை; சமூகப் பணியின் மூலம் பெறுவது.2 | உயிர்களுக்கு இனிது செய்தல் (உயிர்ப் பணி); சிவசக்தி அருளைப் பெறுதல்.2 | “உயிரகட் கினிது செய்வோர் தப்பாதே இவ்வுலகில் அமர நிலை பெற்றிடுவார்” 2 |
| கிருதயுகம் (Golden Age) | ஏழைகள், அடிமைகள் அற்ற; உழைப்புக்கு மரியாதை தரும்; ஆணும் பெண்ணும் சரிநமாய் வாழும் பொதுவுடைமைச் சமுதாயம்.2 | கவிதை மூலம் விழிப்புணர்வு; நாட்டுக்குழைக்கும் கர்மவீரனாகச் செயல்படுதல்.2 | “இடிபட்ட சுவர் போலே கலி விழுந்தான் கிருதயுகம் எழுக மாதோ” 2 |
7. முடிவுரை: பாரதியின் இம்மைத் தத்துவத்தின் நிரந்தரப் பங்களிப்பு
பாரதியின் வாழ்க்கைக் கண்ணோட்டம், மானுட வர்க்கம் உயர்வாழ்வு அடைவதற்கான முழுமையான ஒரு தத்துவத் திட்டமாக முன்வைக்கப்படுகிறது. இந்தத் தத்துவக் காட்சியில், ‘இங்கு’ (இடம்), ‘வீடு/அமரநிலை’ (நிலை), ‘கிருதயுகம்’ (சமுதாயம்) ஆகியவை ஒன்றோடொன்று பிரிக்க முடியாதவாறு பிணைந்துள்ளன.
மரபுசார்ந்த ஆன்மீகச் சிந்தனைகளில் இருந்த மறுமை நோக்கிய சலனத்தை முற்றிலுமாக நிராகரித்து, இம்மைச் செயலின் மூலமே ஆன்மீகச் சிறப்பை அடையலாம் என்ற புரட்சிகரமான சிந்தனையை அவர் நிலைநாட்டினார். மோட்சம் என்பது ஒரு மனநிலை சார்ந்த விடுதலையாகும்; அமரநிலை என்பது சமூகச் செயல்பாட்டின் மூலம் அடையக்கூடிய கூட்டு இலக்காகும்; கிருதயுகம் என்பது அதன் அரசியல் மற்றும் பொருளாதார வடிவமாகும். அமரநிலை எய்தும் நன்முறையை இந்தியா உலகிற்கு அளிக்க வேண்டும் என்ற பாரதியின் பெருங்கனவு 2, அவரது தத்துவத்தை ஒரு தேசியப் பணியாக மட்டுமன்றி, ஒரு உலகளாவிய மானுடப் பணியாக நிலைநிறுத்துகிறது.
இன்றைய நவீனச் சூழலில், பொருள்முதல்வாதச் சிந்தனைகள் பெருகியுள்ள இக்காலகட்டத்தில், ‘கவலை துறந்து இங்கு வாழ்வதே வீடு’ என்ற பாரதியின் மோட்ச இலக்கணம், மன அமைதிக்கான வழியாகிறது. ‘மாநிலம் பயனுற வாழ்வதற்கே’ வல்லமை கோரும் அவருடைய வேட்கை, சுற்றுச்சூழல் மற்றும் சமூக நீதிக்கான உலகளாவிய போராட்டங்களில் வழிகாட்டியாக அமைகிறது. சுருங்கக் கூறின், பாரதியின் தத்துவப் பங்களிப்பு, ஆன்மீக விடுதலையை சமூகச் சீர்திருத்தத்துடனும் கர்மவீரத்துடனும் இணைத்ததில் உள்ளது. இது ஒரு முழுமையான ஆன்மீகச் சமூகப் புரட்சியாகும்.
Works cited
- Bharathi’s Spiritual Philosophy and other Thoughts R E SE AR CH …, accessed November 6, 2025, https://irjt.iorpress.org/index.php/irjt/article/download/1153/802/2494
- Dr. Maheswari.P.docx