சுருக்கம்

பண்டைக்காலத் தமிழ் இலக்கியங்கள், குறிப்பாகச் சங்க இலக்கியங்களும் காப்பியங்களும், அன்றைய தமிழர்களின் வாழ்வியலையும் அறிவியலையும் புலப்படுத்துகின்றன. இவ்விலக்கியங்களில் காணப்படும் வானியல் தொடர்பான குறிப்புகள், அக்காலத் தமிழர்களின் விண்வெளி குறித்த அவதானிப்புகள், அவற்றின் பயன்பாடு மற்றும் அறிவு நுட்பங்களை வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டுகின்றன. ஞாயிறு, திங்கள், விண்மீன்கள் ஆகியவற்றின் இயக்கங்கள், பருவ காலக் கணிப்புகள், கால நிர்ணயம், திசை அறிதல் போன்ற வானியல் தொடர்பான அறிவு எவ்வாறு இலக்கியங்களில் பயின்று வந்துள்ளது என்பதை இந்த ஆய்வுக்கட்டுரை ஆராய்கிறது. இலக்கியச் சான்றுகளின் மூலம் பண்டைக்காலத் தமிழர்களின் வானியல் அறிவின் செழுமையையும், அதன் நடைமுறைப் பயன்பாட்டையும் எடுத்துக்காட்டுவதே இவ்வாய்வின் நோக்கமாகும். இவ்வறிவு அவர்களின் அன்றாட வாழ்க்கை, சடங்குகள், கடற்பயணம், விவசாயம் போன்றவற்றில் முக்கியப் பங்கு வகித்தது என்பதையும் இந்த ஆய்வு நிறுவுகிறது.

அறிமுகம்

தமிழ் இலக்கியத்தின் தொன்மையையும் செழுமையையும் ஆய்வாளர்கள் பல காலமாகப் போற்றி வருகின்றனர். சங்க இலக்கியம் தொடங்கிப் பக்தி இலக்கியம், காப்பியங்கள் வரை பல்வேறு காலகட்டங்களில் படைக்கப்பட்ட தமிழ் நூல்கள், வெறும் இலக்கியச் சுவையையும் வாழ்வியல் அறங்களையும் மட்டுமல்லாமல், அக்கால மக்களின் அறிவுத் தேடலையும் புலப்படுத்துகின்றன. குறிப்பாக, இயற்கை, வானியல், மருத்துவம், விவசாயம் போன்ற துறைகளில் அவர்களுக்கிருந்த அறிவு வியக்கத்தக்கது. இவற்றுள், வானியல் அறிவு பண்டைக்காலத் தமிழர்களின் வாழ்வில் மிக முக்கியப் பங்கு வகித்தது.

வானியல் என்பது வானில் தோன்றும் கோள்கள், விண்மீன்கள், பிற வான்பொருட்கள் ஆகியவற்றின் அமைப்பு, இயக்கம், பண்புகள் போன்றவற்றைப் பற்றிய படிப்பாகும். பண்டைக்கால நாகரிகங்கள் அனைத்தும் வானியலில் ஒரு குறிப்பிட்ட அளவிலான அறிவைப் பெற்றிருந்தன. இந்த அறிவு காலத்தைக் கணக்கிடவும், பருவ காலங்களை அறியவும், சடங்குகளுக்கான நல்ல நேரங்களைத் தீர்மானிக்கவும், திசை அறியவும், விவசாயச் செயல்களைத் திட்டமிடவும் இன்றியமையாததாக இருந்தது. பண்டைக்காலத் தமிழர்களும் இதற்கு விதிவிலக்கல்ல. அவர்களது இலக்கியங்களில் வானியல் தொடர்பான பல்வேறு குறிப்புகள் காணக்கிடைக்கின்றன.

இவ்வாய்வு, பண்டைக்காலத் தமிழ் இலக்கியங்களில் பொதிந்துள்ள வானியல் அறிவு மற்றும் நுட்பங்களை வெளிக்கொணர்வதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது. சங்க இலக்கியங்களான எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு ஆகியவற்றிலும், சிலப்பதிகாரம் போன்ற காப்பியங்களிலும் காணப்படும் வானியல் தொடர்பான செய்திகளை ஆராய்வதன் மூலம், அக்காலத் தமிழர்களின் வானியல் அவதானிப்புகள் எவ்வாறு இருந்தன, அந்த அறிவு எந்தெந்த வகையில் பயன்படுத்தப்பட்டது என்பதை ஆய்வு செய்ய இக்கட்டுரை முற்படுகிறது.

ஆய்வு முறை

இந்த ஆய்வு முதன்மையாகத் தரவுகளின் (இலக்கிய நூல்கள்) அடிப்படையிலான பகுப்பாய்வு (Qualitative Analysis) முறையைப் பயன்படுத்துகிறது. எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு, சிலப்பதிகாரம் போன்ற பண்டைக்காலத் தமிழ் இலக்கியங்களில் காணப்படும் வானியல் தொடர்பான சொற்கள், வருணனைகள், குறிப்புகள் ஆகியவற்றைச் சேகரித்து, அவற்றின் பொருளையும் பயன்பாட்டையும் சூழலுக்கேற்ப ஆய்வதன் மூலம் தரவுகள் திரட்டப்பட்டன. இக்குறிப்புகள் ஞாயிறு, திங்கள், விண்மீன்கள் (நட்சத்திரங்கள்), காலக் கணிதம், திசை அறிதல் போன்ற வானியல் கூறுகளுடன் எவ்வாறு தொடர்புபடுகின்றன என்பது ஆராயப்பட்டது. இலக்கியச் சான்றுகள் நேரடியாக மேற்கோள் காட்டப்பட்டு அல்லது அவற்றின் கருத்துக்கள் விளக்கப்பட்டு, அவற்றின் மூலம் பண்டைக்காலத் தமிழர்களின் வானியல் அறிவு துணியப்பட்டது. ஏற்கனவே இவ்விலக்கியங்களுக்கு எழுதப்பட்டுள்ள உரைகள் மற்றும் அறிஞர் பெருமக்களின் ஆய்வுக் கட்டுரைகளும் இந்த ஆய்வின் புரிதலுக்குத் துணை நின்றன.

பண்டைய இலக்கியங்களில் வானியல் அறிவு

பண்டைக்காலத் தமிழ் இலக்கியங்களில் வானியல் அறிவு ஆங்காங்கே சிதறிக்கிடக்கிறது. அவை நேரடியான அறிவியல் நூல்களாக இல்லாவிட்டாலும், கவிஞர்களின் அவதானிப்புகள், மக்களின் நம்பிக்கைகள், சடங்குகள் ஆகியவற்றின் வழியாக வானியல் சார்ந்த செய்திகள் வெளிப்படுகின்றன.

ஞாயிறும் திங்களும்:

பண்டைக்காலத் தமிழர்களின் வானியல் அறிவில் ஞாயிறும் திங்களும் ஒரு முக்கிய இடத்தைப் பிடித்திருந்தன. இரண்டும் காலத்தைக் கணக்கிடுவதிலும், வாழ்வின் சுழற்சியைப் புரிந்துகொள்வதிலும் அடிப்படை அலகுகளாகப் பயன்படுத்தப்பட்டன.

ஞாயிறு (சூரியன்) காலத்தின் தொடக்கமாகவும், நாளின் அடையாளமாகவும், பருவ கால மாற்றங்களுக்குக் காரணமாகவும் இலக்கியங்களில் போற்றப்படுகிறது. புறநானூற்றுப் பாடல்கள் ஞாயிற்றை உலகின் ஆதாரமாகப் போற்றுகின்றன. ஞாயிற்றின் உதயத்தையும் அஸ்தமனத்தையும் அடிப்படையாகக் கொண்டே நாள் கணக்கிடப்பட்டது. பெரும் பொழுதுகளான கார், கூதிர், முன்பனி, பெரும்பனி, இளவேனில், முதுவேனில் ஆகியவை ஞாயிற்றின் தெற்கு, வடக்கு நோக்கிய இயக்கங்களாலும், அதன் ஒளிக்கதிர்களின் தீவிரத்தாலும் ஏற்படும் மாற்றங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவையே.

திங்கள் (நிலா) காலக் கணிதத்தில் மற்றொரு முக்கிய அங்கமாக இருந்தது. அதன் கலைகள் (வளர்பிறை, தேய்பிறை), அமாவாசை (அவமதி), பௌர்ணமி (மதி நிறைவு) போன்ற நிலைகள் இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்படுகின்றன. சிலப்பதிகாரம் தனது முதல் காண்டத்தையே “திங்கள்” வாழ்த்துடன் தொடங்குகிறது: “திங்களைப் போற்றுதும் திங்களைப் போற்றுதும் கொங்கு அலர்தார் சென்னி குளிர்வெண் குடைபோல் இங்ஙன் அருளொடு வானோர்தோய்ந்து அற்றால்” (சிலப்பதிகாரம், மங்கல வாழ்த்துப் பாடல் 1-3). இது திங்களை அரசனின் வெண்கொடைக்கு ஒப்பிட்டு அதன் குளிர்ச்சியையும் வளத்தையும் சிறப்பிக்கிறது. பத்துப்பாட்டில் ஒன்றான பெரும்பாணாற்றுப்படை, நிலவின் வெவ்வேறு நிலைகளைக் குறிப்பிடுகிறது (பெரும்பாணாற்றுப்படை, 335-339). திங்களின் இயக்கத்தைக் கொண்டு மாதம் கணக்கிடப்பட்டது. நட்சத்திரங்களுடன் திங்கள் சேரும் நிகழ்வு (சந்திரன் யோகம்) காலநிர்ணயத்திற்கும், சடங்குகளுக்கும் பயன்பட்டது.

விண்மீன்களும் நட்சத்திரங்களும்:

வானில் ஒளிரும் விண்மீன்களும் நட்சத்திரங்களும் பண்டைய தமிழர்களுக்கு நன்கு பரிச்சயமானவை. அவை வெறும் ஒளிக் கீற்றுகளாகப் பார்க்கப்படவில்லை; காலத்தையும் திசையையும் அறிய உதவும் வழிகாட்டிகளாகப் பார்க்கப்பட்டன.

நட்சத்திரக் கூட்டங்களான உரோகிணி, கார்த்திகை, அருந்ததி போன்றவை இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்படுகின்றன. குறிப்பாக உரோகிணி நட்சத்திரம் அழகிய பெண் வடிவமாகவும், வளமையின் அடையாளமாகவும் கருதப்பட்டது (அகநானூறு, 178). கார்த்திகை நட்சத்திரக் கூட்டம் முருகனின் பிறப்புடன் தொடர்புபடுத்தப்படுகிறது. அருந்ததி நட்சத்திரம் கற்புடைமைக்கும், உயர் குணத்திற்கும் உதாரணமாகக் காட்டப்படுகிறது. திருமணச் சடங்குகளில் அருந்ததியைக் காட்டி வணங்கும் வழக்கம் இன்றும் உள்ளது.

விண்மீன்களின் நிலை கொண்டு இரவின் நேரம் கணக்கிடப்பட்டது. இரவின் வெவ்வேறு சாமங்களைக் குறிக்க வெவ்வேறு நட்சத்திரங்களின் நிலைகள் சுட்டப்பட்டன. இது காலக் கணிதத்தின் ஓர் நுட்பமான வடிவத்தைக் காட்டுகிறது.

துருவ நட்சத்திரம் (வடமீன்) திசை அறியும் நுட்பத்தில் முக்கியப் பங்கு வகித்தது. கடற்பயணம் மேற்கொண்ட தமிழர்கள் வடமீனை அடிப்படையாகக் கொண்டு திசை அறிந்து பயணித்தனர் என்பதற்கு இலக்கியங்களில் குறிப்பாகப் பட்டினப்பாலையில் மறைமுகமான குறிப்புகள் உண்டு (பட்டினப்பாலை, 82-83ல் கப்பல்கள் பற்றிய குறிப்பு, வடமீன் திசை காட்டி என்பது பொதுவான அறிவு). வடமீன் நிலைத்தன்மை வாய்ந்தது என்பதால், அது திசைக்கு ஒரு நம்பகமான வழிகாட்டியாக இருந்தது.

காலக் கணிதம்:

ஞாயிறு, திங்கள், நட்சத்திரங்கள் ஆகியவற்றின் இயக்கத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டே பண்டைக்காலத் தமிழர்களின் காலக் கணிதம் அமைந்தது. ஒரு நாளைப் பொழுதுகளாகவும், இரவைச் சாமங்களாகவும் பிரித்தனர். ஒரு வாரத்தை ஏழு நாட்களாகப் பகுத்தனர். திங்களின் சுழற்சியை அடிப்படையாகக் கொண்டு மாதத்தைக் கணக்கிட்டனர். பன்னிரண்டு மாதங்கள் ஒரு ஆண்டாகக் கொள்ளப்பட்டது. ஞாயிற்றின் இயக்கத்தைக் கொண்டு பெரும் பொழுதுகளும் (ஆறு பருவங்கள்), சிறு பொழுதுகளும் (நாள் ஆறாகப் பிரித்தல் – காலை, நண்பகல், எற்பாடு, மாலை, யாமம், வைகறை) கணக்கிடப்பட்டன. நட்சத்திரங்களின் நிலைகளைக் கொண்டு ஆண்டின் தொடக்கத்தையும் முடிவையும் குறித்திருக்கலாம் (உதாரணமாக, சித்திரையில் தொடங்கும் தமிழ் மாதப் பிறப்புக்கு வானியல் அடிப்படையாக இருக்கலாம்). இக்காலக் கணித முறை, விவசாயம், சடங்குகள், பண்டிகைகள் போன்ற அவர்களின் வாழ்வியலுடன் பின்னிப் பிணைந்திருந்தது.

திசை அறிதல்:

நிலத்திலும் கடலிலும் பயணிப்பதற்குத் திசை அறிவு அவசியம். நிலத்தில் இயற்கையான அடையாளங்கள் உதவினாலும், கடற்பயணத்திற்கு வானியல் அறிவு இன்றியமையாதது. முன்னர் குறிப்பிட்டது போல, துருவ நட்சத்திரம் வட திசையை அறிய உதவும். பிற நட்சத்திரங்களின் நிலைகளைக் கொண்டும், ஞாயிறும் திங்களும் உதிக்கும் மறையும் திசைகளைக் கொண்டும் திசை அறியும் நுட்பம் அவர்களிடம் இருந்தது. வானியல் அறிவு அவர்களுக்கு வணிகத்திற்கும், போர்க்காலப் பயணங்களுக்கும் உதவியது.

வானியல் நுட்பங்களின் பயன்பாடு

பண்டைக்காலத் தமிழ் இலக்கியங்களில் காணப்படும் வானியல் அறிவு, வெறும் அறிவுத் தேடலாக மட்டுமன்றி, மக்களின் அன்றாட வாழ்விலும் ஆழமான பயன்பாட்டைக் கொண்டிருந்தது:

1. காலendar and Timekeeping: இது மிக முக்கியப் பயன்பாடு. நாள், மாதம், ஆண்டு, பருவ காலங்கள் ஆகியவற்றைத் துல்லியமாகக் கணக்கிட வானியல் அறிவு பயன்பட்டது. இது விவசாயச் செயல்களை (விதைத்தல், அறுவடை) திட்டமிடவும், பண்டிகைகள் மற்றும் சடங்குகளை நடத்தவும் உதவியது.
2. பயணம் மற்றும் திசை அறிதல்: குறிப்பாகக் கடற்பயணங்களுக்கு விண்மீன்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட திசை அறிவு இன்றியமையாததாக இருந்தது. தமிழகம் கடலோரப் பகுதி என்பதாலும், வணிகம் செழித்திருந்ததாலும் இந்த நுட்பம் முக்கியத்துவம் பெற்றது.
3. சடங்குகளும் நம்பிக்கைகளும்: வானியல் நிகழ்வுகள் பல சடங்குகளுடனும், நல்ல மற்றும் கெட்ட நேரங்களைக் கணிக்கும் சோதிட நம்பிக்கைகளுடனும் இணைக்கப்பட்டிருந்தன. இலக்கியங்களில் இத்தகைய குறிப்புகளும் காணப்படுகின்றன.
4. இயற்கையைப் புரிந்துகொள்ளுதல்: காலப் போராட்டங்கள், பருவ மாற்றங்கள் போன்ற இயற்கையின் சுழற்சியைப் புரிந்துகொள்ள வானியல் அறிவு உதவியது. இது பாடல்களின் கருப்பொருள்களிலும் பிரதிபலித்தது.

விவாதம்

பண்டைக்காலத் தமிழ் இலக்கியங்களில் வெளிப்படும் வானியல் அறிவு, அது ஒரு மேம்பட்ட அறிவியல் கண்ணோட்டமா அல்லது வெறும் அவதானிப்புகளின் தொகுப்பா என்ற கேள்வியை எழுப்பலாம். இலக்கியக் குறிப்புகள் பெரும்பாலும் வருணனைத் தன்மையிலும், குறியீட்டு வடிவிலும் இருப்பதால், நவீன அறிவியலின் துல்லியத்துடன் ஒப்பிடுவது கடினம். இருப்பினும், ஞாயிறு, திங்கள், சில குறிப்பிட்ட நட்சத்திரங்களின் இயக்கம், காலக் கணிதம், திசை அறிதல் போன்ற அடிப்படை வானியல் நிகழ்வுகளை நுட்பமாக அவதானித்து, அவற்றைப் பயன்படுத்தும் அறிவு அவர்களிடம் இருந்தது என்பதை இலக்கியங்கள் சந்தேகத்திற்கிடமின்றி உணர்த்துகின்றன.

குறிப்பாக, பெரும் பொழுதுகளின் பாகுபாடு, திங்களின் கலைகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட மாதக் கணிதம், துருவ நட்சத்திரத்தைப் பயன்படுத்தித் திசை அறிதல் போன்றவை வெறும் கற்பனைகள் அல்ல; துல்லியமான அவதானிப்புகள் மற்றும் அவற்றின் அடிப்படையிலான நடைமுறைப் பயன்பாடுகள். சிலப்பதிகாரத்தில் காணப்படும் வானியல் குறிப்புகள் (ஞாயிறு, திங்கள், மழை இவற்றின் வாழ்த்து) இயற்கையின் சக்திகளைப் போற்றுவதோடு, அவற்றின் இயக்கங்கள் குறித்த புரிதலையும் காட்டுகின்றன.

சங்ககாலக் கவிஞர்கள் இயறகையை மிக நுணுக்கமாக அவதானித்தனர். அவர்களின் அவதானிப்புகளில் வானியல் சார்ந்த கூறுகளும் அடங்கும். இலக்கியப் படைப்புகளில் இவை கவித்துவமாக வெளிப்படுத்தப்பட்டாலும், அவற்றின் வேர்கள் அன்றைய மக்களின் அடிப்படை வானியல் அறிவில் இருந்தன. இந்த அறிவு தலைமுறை தலைமுறையாக வாய்மொழியாகவோ அல்லது பிற வடிவங்களிலோ கடத்தப்பட்டிருக்கலாம்.

இந்த ஆய்வின் மூலம், பண்டைக்காலத் தமிழர்கள் வானியல் அறிவியலில் ஒரு குறிப்பிடத்தக்க வளர்ச்சியை அடைந்திருந்தனர் என்பதையும், அந்த அறிவைச் சடங்குகள், காலக் கணிதம், திசை அறிதல் போன்ற பல்வேறு தேவைகளுக்குப் பயன்படுத்தினர் என்பதையும் அறிய முடிகிறது. இலக்கியங்கள் இதற்குச் சிறந்த சான்றுகளாக அமைகின்றன.

முடிவுரை

பண்டைக்காலத் தமிழ் இலக்கியங்களில் வானியல் நுட்பங்கள் குறித்த ஆய்வு, சங்ககாலம் தொட்டே தமிழர்கள் வானியல் அறிவில் சிறந்து விளங்கினர் என்பதைத் தெளிவுபடுத்துகிறது. ஞாயிறு, திங்கள், விண்மீன்கள் ஆகியவற்றின் இயக்கங்களை நுட்பமாக அவதானித்து, அவற்றைக் கொண்டு காலத்தைக் கணக்கிடுதல், பருவ காலங்களை அறிதல், திசை அறிதல் போன்ற பலவிதமான நுட்பங்களை அவர்கள் கையாண்டனர். இந்த வானியல் அறிவு அவர்களின் அன்றாட வாழ்க்கை, விவசாயம், வணிகம், சடங்குகள் எனப் பல தளங்களில் பயன்பட்டது.

இலக்கியங்களில் பொதிந்துள்ள இந்தக் குறிப்புகள், பண்டைக்காலத் தமிழர்களின் அறிவுத் தேடலையும், இயற்கையுடனான அவர்களின் நெருங்கிய தொடர்பையும், வானியல் சார்ந்த அவர்களின் நடைமுறைப் பயன்பாட்டையும் காட்டுகின்றன. இது தமிழ் இலக்கியத்தின் செழுமையையும், அக்கால மக்களின் பரந்துபட்ட அறிவையும் உணர்த்துகிறது.

வருங்கால ஆய்வுகள், குறிப்பிட்ட இலக்கியப் பாடல்களில் காணப்படும் வானியல் குறிப்புகளை இன்னும் ஆழமாக ஆராய்ந்து, அவை மற்ற பண்டைய நாகரிகங்களின் வானியல் அறிவுடன் எவ்வாறு ஒப்பிடுகின்றன என்பதை ஆராயலாம். மேலும், வானியல் அறிவுக்கும் சோதிடத்திற்கும் இருந்த தொடர்புகள் குறித்தும் விரிவாக ஆய்வு செய்ய இடமுள்ளது.

மேற்கோள்கள்

எட்டுத்தொகை. பல்வேறு பதிப்புகள். (குறிப்பாக உ.வே. சாமிநாதையர் பதிப்புகள்). பத்துப்பாட்டு. பல்வேறு பதிப்புகள். (குறிப்பாக உ.வே. சாமிநாதையர் பதிப்புகள்). இளங்கோவடிகள். சிலப்பதிகாரம். பல்வேறு பதிப்புகள். சீத்தலைச் சாத்தனார். மணிமேகலை. பல்வேறு பதிப்புகள்.