ஆய்வாளர்: S. Veerakannan, Deputy Librarian, NGM College, Pollachi 642001
சுருக்கம் (Abstract)
இக்கட்டுரை, தமிழ் மொழியின் செம்மொழித் தகுதியையும், அதன் தனித்துவமான சிறப்பம்சங்களையும் விரிவாக ஆய்வு செய்கிறது. ஒரு மொழி செம்மொழி என அங்கீகரிக்கப்படுவதற்கான அளவுகோல்களையும், அந்த அளவுகோல்களுக்கு தமிழ் எவ்வாறு முழுமையாகப் பொருந்திப் போகிறது என்பதையும் விளக்குகிறது. சங்க இலக்கியத்தின் தொன்மை, தொல்காப்பியத்தின் இலக்கணச் செழுமை, தனித்தியங்கும் மரபு, தொடர்ச்சியான பயன்பாடு, மற்றும் உலகளாவிய கலாச்சாரப் பங்களிப்பு போன்ற காரணிகள் தமிழ் மொழியின் செம்மொழித் தகுதியை உறுதி செய்கின்றன. 2004 ஆம் ஆண்டு இந்திய அரசால் தமிழ் செம்மொழியாக அறிவிக்கப்பட்டதன் முக்கியத்துவத்தையும், அதன் மூலம் தமிழ் மொழிக்கும், தமிழ்ச் சமூகத்திற்கும் ஏற்பட்டிருக்கும் நன்மைகளையும் இக்கட்டுரை எடுத்துரைக்கிறது. இறுதியாக, செம்மொழியான தமிழை வருங்காலத் தலைமுறைக்கு எடுத்துச் செல்வதன் அவசியத்தையும், அதற்கான சவால்களையும் விவாதிக்கிறது.
முக்கிய சொற்கள் (Keywords): செம்மொழி, தமிழ், சங்க இலக்கியம், தொல்காப்பியம், பழந்தமிழ், திராவிட மொழி, கலாச்சாரம், அங்கீகாரம்.
1. அறிமுகம் (Introduction)
உலகில் பல மொழிகள் இருந்தாலும், ஒரு சில மொழிகளே செம்மொழி என்ற உயரிய தகுதியைப் பெறுகின்றன. செம்மொழி (Classical Language) என்பது வெறும் பழமையான மொழி என்பதையும் தாண்டி, தனக்கென ஒரு தனித்துவமான இலக்கண மரபையும், செழுமையான இலக்கியப் படைப்புகளையும், தொடர்ச்சியான பயன்பாட்டையும், பிற மொழிகளின் கலப்பின்றி தனித்தியங்கும் தன்மையையும் கொண்டிருக்க வேண்டும். இவை அனைத்தும் தமிழர் தம் தாய்மொழியான தமிழுக்குப் பொருந்திப் போவதால், தமிழ் தொன்மைச் சிறப்பு வாய்ந்த செம்மொழியாகும்.
இந்தியாவில் முதன்முதலில் 2004 ஆம் ஆண்டு இந்திய அரசால் தமிழ்மொழி செம்மொழியாக அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவிக்கப்பட்டது. இது தமிழ்மொழிக்கும், தமிழ்ச்சமூகத்திற்கும் கிடைத்த ஒரு மாபெரும் அங்கீகாரமாகும். இக்கட்டுரை, தமிழ் மொழியின் செம்மொழித் தகுதிக்கான காரணங்களையும், அதன் ஆழமான வரலாற்று மற்றும் இலக்கியப் பின்னணியையும், செம்மொழித் தகுதியால் விளையும் பயன்களையும் விரிவாக ஆராய்கிறது.
2. செம்மொழித் தகுதிக்கான அளவுகோல்கள் (Criteria for Classical Language Status)
ஒரு மொழி செம்மொழி எனப் போற்றப்படுவதற்குப் பின்வரும் முக்கிய அளவுகோல்கள் உலகளாவிய மொழியியல் அறிஞர்களால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டுள்ளன:
2.1. பண்டையக் காலம் (Antiquity): ஒரு மொழி 1500 முதல் 2000 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான வரலாற்றைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். அதன் தொன்மையான இலக்கியப் படைப்புகள் கிடைக்கப்பெற வேண்டும்.
2.2. தனித்துவமான மரபு (Independent Lineage): அம்மொழி பிற மொழிகளில் இருந்து கடன் வாங்கியதாகவோ அல்லது கிளை மொழியாகவோ இல்லாமல், தனக்கே உரித்தான தனித்துவமான வளர்ச்சிப் பாதையைக் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
2.3. செழுமையான இலக்கிய வளம் (Rich Literary Heritage): மிகப் பழமையானதும், உயர்ந்த இலக்கியத் தரமும் கொண்ட படைப்புகளைக் கொண்டிருக்க வேண்டும். அவை காலத்தால் அழியாத கலை, பண்பாடு, தத்துவம் ஆகியவற்றை வெளிப்படுத்தும் கருவிகளாகத் திகழ வேண்டும்.
2.4. தனித்த இலக்கண அமைப்பு (Unique Grammatical Structure): தனக்கென ஒரு முழுமையான, தனித்துவமான இலக்கண அமைப்பையும், எழுத்து, சொல், பொருள், யாப்பு, அணி ஆகியவற்றை விளக்கும் விரிவான இலக்கண நூல்களையும் கொண்டிருக்க வேண்டும்.
2.5. தொடர்ச்சியான பயன்பாடு (Continuous Usage and Living Tradition): அம்மொழி பழமை வாய்ந்தது மட்டுமல்லாமல், இன்றும் அன்றாடப் பேச்சு வழக்கிலும், இலக்கியப் பயன்பாட்டிலும் உயிருள்ள மொழியாக நிலைத்திருக்க வேண்டும். காலத்திற்கு ஏற்ப தன்னை புதுப்பித்துக் கொள்ளக்கூடிய தன்மை.
2.6. கலாச்சாரப் பிரதிநிதித்துவம் (Cultural Representation): அம்மொழி ஒரு குறிப்பிட்ட இனத்தின் அல்லது சமூகத்தின் வரலாறு, கலை, கலாச்சாரம், வாழ்வியல் விழுமியங்கள் ஆகியவற்றை முழுமையாகப் பிரதிபலிக்க வேண்டும்.
3. தமிழின் செம்மொழித் தகுதிகள் (Tamil’s Qualifications for Classical Status)
மேற்கூறிய செம்மொழி அளவுகோல்கள் அனைத்திற்கும் தமிழ் மொழி முழுமையாகப் பொருந்திப் போகிறது.
3.1. காலத்தால் அழியாத தொன்மை (Indestructible Antiquity): தமிழின் தொன்மை காலத்தால் கணக்கிட முடியாதது. சங்க இலக்கியங்கள் கி.மு. 300 முதல் கி.பி. 300 வரையிலான காலப்பகுதியைச் சேர்ந்தவை என மொழியியல் அறிஞர்களால் ஒப்புக்கொள்ளப்பட்டுள்ளன. எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு போன்ற சங்க இலக்கியங்கள் தமிழின் பழமையையும், செழுமையையும் உலகுக்கு பறைசாற்றுகின்றன. கீழடி அகழாய்வு, சிந்து சமவெளி நாகரிகத்துடன் தமிழுக்கு உள்ள தொடர்புகள் குறித்தான ஆய்வுகள் தமிழின் தொன்மையை மேலும் உறுதிப்படுத்துகின்றன.
3.2. தனித்தியங்கும் திராவிட மரபு (Independent Dravidian Lineage): தமிழ் மொழி இந்தோ-ஆரிய மொழிக் குடும்பத்தைச் சாராத, தனித்துவம் மிக்க திராவிட மொழிக் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது. சமஸ்கிருதம் போன்ற பிற மொழிகளிலிருந்து கடன் பெறாமல், தனக்கே உரிய தனித்த இலக்கண, இலக்கிய மரபுகளைக் கொண்டு இயங்குகிறது. இது தமிழின் தனித்துவத்திற்கு ஒரு முக்கியமான சான்றாகும்.
3.3. செழுமையான சங்க இலக்கியப் பெட்டகம் (Rich Sangam Literary Treasure): சங்க இலக்கியம் உலக இலக்கியங்களிலேயே தனிச்சிறப்பு மிக்கது. காதல், வீரம், அறம், வாழ்வியல் நெறிகள் எனப் பல்வேறு கூறுகளை உள்ளடக்கிய இரண்டாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட பாடல்களைக் கொண்டது. அகநானூறு, புறநானூறு, திருக்குறள், சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை போன்ற காப்பியங்கள் தமிழின் இலக்கியச் செழுமைக்குச் சான்றுகளாகும். திருக்குறள், உலகப் பொதுமறையாகப் போற்றப்படும் அறநூல், தமிழின் உலகளாவிய சிந்தனைகளை வெளிப்படுத்துகிறது.
3.4. தொல்காப்பியத்தின் தனித்த இலக்கணப் படைப்பு (Tolkappiyam’s Unique Grammatical Creation): கி.மு. காலத்தைச் சேர்ந்ததாகக் கருதப்படும் தொல்காப்பியம், உலகின் தொன்மையான இலக்கண நூல்களில் ஒன்றாகும். எழுத்து, சொல், பொருள் என மூன்றதிகாரங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டு, மொழி, வாழ்க்கை, பண்பாடு, கவிதை இயல்பு ஆகியவற்றை விரிவாக எடுத்துரைக்கிறது. ஒரு மொழிக்கு அனைத்து இலக்கண கூறுகளையும் கற்றுத் தரும் ஒரு முழுமையான இலக்கண நூல் அக்காலத்திலேயே தமிழில் இருந்தது என்பது தமிழின் செம்மொழித் தகுதியை அழுத்தமாக நிலைநிறுத்துகிறது.
3.5. தொடர்ச்சியான பயன்பாடு (Continuous Usage): தமிழ் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக மக்கள் வாழ்க்கையோடு கலந்து, பேச்சு வழக்கிலும், எழுத்துப் படைப்புகளிலும் தொடர்ச்சியாகப் பயன்படுத்தப்பட்டு வரும் ஒரு உயிருள்ள மொழியாகும். சங்க காலம் முதல் இக்காலம் வரை தமிழ் மொழி பல மாற்றங்களைக் கண்டிருந்தாலும், அதன் அடிப்படை அமைப்பும், இலக்கியச் செழுமையும் சிதைவுறாமல் நிலைபெற்றுள்ளன. இதுவே தமிழை உலகின் மிகப் பழமையான வாழும் செம்மொழியாக ஆக்குகிறது.
3.6. கலாச்சாரப் பிரதிநிதித்துவம் (Cultural Representation): தமிழ்நாடு மற்றும் உலகின் பல பகுதிகளில் வாழும் தமிழர்களின் கலை, பண்பாடு, வரலாறு, வாழ்வியல், சமய நம்பிக்கைகள் என அனைத்தையும் தமிழ் மொழி பிரதிபலிக்கிறது. சங்கக் காலத் தமிழர் அகவாழ்வையும், புறவாழ்வையும், அவர்களின் வீரத்தையும், அறத்தையும், கொடையையும், காதல் வாழ்வையும் தமிழைப் போன்ற வேறெந்த மொழிக்கும் பிரதிபலிக்க முடியாது. தமிழ் மொழி இல்லாமல் தமிழர்களின் பண்பாட்டைப் புரிந்துகொள்வது சாத்தியமில்லை.
4. செம்மொழித் தகுதியால் விளையும் பயன்கள் (Benefits of Classical Status)
தமிழ் செம்மொழியாக அங்கீகரிக்கப்பட்டதன் மூலம் பல பயன்கள் விளைந்தன:
4.1. அங்கீகாரம் மற்றும் பெருமை (Recognition and Pride): தமிழின் தொன்மைக்கும், இலக்கியச் சிறப்புக்கும் கிடைத்த உலகளாவிய அங்கீகாரம் தமிழ்ச்சமூகத்திற்குப் பெரும் பெருமையையும், ஊக்கத்தையும் அளித்தது.
4.2. ஆராய்ச்சி மற்றும் மேம்பாடு (Research and Development): செம்மொழித் தகுதி, தமிழ் மொழி மற்றும் இலக்கிய ஆய்வுகளை ஊக்குவிக்க மத்திய அரசின் நிதியுதவிக்கு வழிவகுத்தது. சென்னையில் மத்திய செம்மொழித் தமிழாய்வு நிறுவனம் (CICT) தொடங்கப்பட்டு, தமிழ் ஆய்வுகள் சர்வதேச அளவில் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன.
4.3. பாதுகாப்பு மற்றும் வளர்ச்சி (Preservation and Development): தமிழின் பண்டைய ஓலைச்சுவடிகள், அரிய நூல்கள் ஆகியவை பாதுகாக்கப்பட்டு, நவீன தொழில்நுட்பத்தின் மூலம் பதிப்பிக்கப்படுகின்றன. தமிழ் மொழி கணினி மயமாக்கல், இலக்கமயமாக்கல் போன்ற பணிகள் துரிதப்படுத்தப்பட்டுள்ளன.
4.4. உலகளாவிய பரப்புரை (Global Propagation): வெளிநாடுகளில் தமிழ் மொழியைக் கற்பதற்கான வாய்ப்புகள் அதிகரித்துள்ளன. தமிழின் சிறப்பு உலக அளவில் பரப்பப்பட்டு, பன்னாட்டு ஆய்வாளர்களின் கவனத்தைப் பெற்றுள்ளது.
5. சவால்கள் மற்றும் எதிர்காலப் பணிகள் (Challenges and Future Tasks)
செம்மொழித் தகுதி பெற்றிருந்தபோதிலும், தமிழ் மொழி சில சவால்களை எதிர்கொள்கிறது:
5.1. புதிய தலைமுறைக்கு எடுத்துச் செல்லுதல்: நவீன யுகத்தில், குறிப்பாக இளம் தலைமுறையினரிடையே ஆங்கில மோகம் அதிகரித்துள்ளதால், தமிழை ஆழமாகப் பயிலும் ஆர்வம் குறைந்து வருகிறது. தமிழை வாழ்வியல் மொழியாகவும், பயன்பாட்டு மொழியாகவும் அடுத்த தலைமுறைக்குக் கொண்டு செல்வது முக்கியப் பணியாகும்.
5.2. தூய்மையும் வளர்ச்சியும்: காலத்திற்கு ஏற்ப தமிழ் தன்னை புதுப்பித்துக் கொள்ளும் அதே வேளையில், அதன் தனித்துவமான இலக்கண, இலக்கியத் தூய்மையைப் பாதுகாப்பது அவசியம். புதுச் சொற்களை உருவாக்கும் போது தமிழ் மரபுக்கு ஏற்ப உருவாக்குதல்.
5.3. டிஜிட்டல் மயமாக்கல் மற்றும் உலகமயமாக்கல்: இணையம் மற்றும் டிஜிட்டல் தளங்களில் தமிழை முழுமையாகக் கொண்டு செல்வது, தகவல் தொழில்நுட்ப வளர்ச்சிகளுக்கு ஈடுகொடுத்து தமிழைச் செழிப்பாக்குவது.
5.4. உலகளாவிய ஆழமான ஆய்வு: செம்மொழியான தமிழைப் பன்னாட்டளவிலான ஆய்வுகளுக்கு உட்படுத்தி, அதன் தனிச்சிறப்புகளை மேலும் கண்டறிந்து உலகிற்கு உணர்த்துவது.
6. முடிவுரை (Conclusion)
தமிழ் மொழி வெறும் ஒரு மொழி மட்டுமல்ல; அது ஒரு நாகரிகம், ஒரு கலாச்சார அடையாளம், இருள் போக்கும் ஒளிக் கலங்கரை விளக்கம். இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கும் மேலான வரலாற்றையும், செழுமையான இலக்கியப் படைப்புகளையும், தனித்த இலக்கண மரபையும் கொண்ட செம்மொழி நம் தமிழ். 2004 ஆம் ஆண்டு கிடைத்த செம்மொழி அங்கீகாரம், தமிழின் மதிப்பையும், பழைமையையும் உலகுக்கு மீள் உறுதிப்படுத்தியது.
செம்மொழியான தமிழ், காலந்த்தோறும் தன்னை வளர்த்துக் கொண்டிருப்பதோடு, தமிழர்களின் வாழ்வோடும், பண்பாட்டோடும் இரண்டறக் கலந்துள்ளது. மொழிப்பற்று என்பது வெறும் உணர்ச்சிபூர்வமானது மட்டுமல்லாது, நாம் நமது அடையாளம், வரலாறு, மரபு ஆகியவற்றைப் புரிந்துகொள்வதற்கும் பாதுகாப்பதற்கும் அடிப்படையானது. வருங்காலத் தலைமுறையினருக்கு நமது செம்மொழியின் அருமையையும், பெருமையையும் எடுத்துரைத்து, அதனைப் பேணிப் பாதுகாத்து வளர்ப்பது நம் ஒவ்வொருவரின் அத்தியாவசியப் பொறுப்பாகும். செம்மொழியின் சிறப்புக்களைப் போற்றி, அதனை வளரச் செய்வது நமது மொழிக் கடமையாகும்.
பார்வை நூல்கள் / மேற்கோள்கள் (References)
- தொல்காப்பியம் (மூலம்)
- சங்க இலக்கிய நூல்கள் (எட்டுத்தொகை, பத்துப்பாட்டு – பொதுவான பகுப்பாய்வுகள்)
- திருக்குறள் (மூலம்)
- கைலாசபதி, க. (1986). தமிழ் மொழி இலக்கிய வரலாறு.
- மு. வரதராசனார். (2000). தமிழ் இலக்கிய வரலாறு.
- மத்திய செம்மொழித் தமிழாய்வு நிறுவனம் வெளியீடுகள் (CICT Publications).
- கீழடி அகழாய்வு அறிக்கைகள் மற்றும் ஆய்வுக் கட்டுரைகள்.
- இந்திய அரசின் செம்மொழி அறிவிப்பு தொடர்பான ஆவணங்கள்.
- தமிழ் இணையக் கல்விக்கழகம் (Tamil Virtual Academy) கட்டுரைகள்.
