கொங்கு நாட்டின் வேர்கள்: கங்கர்கள், களப்பிரர்கள் மற்றும் தொன்ம வரலாறு

தமிழ்நாட்டின் மேற்குப் பகுதியில் அமைந்துள்ள கொங்கு நாடு, தொன்மையான வரலாற்றையும் தனித்துவமான பண்பாட்டையும் கொண்டுள்ளது. நிலவியல் ரீதியாகவும், வரலாற்று ரீதியாகவும் இதற்குப் பல சிறப்புக்கள் உண்டு. இந்த கட்டுரையானது, கொங்கு நாட்டின் பெயர் காரணம், அதன் பூர்வீகத் தொடர்புகள் மற்றும் களப்பிரர்கள் போன்ற முக்கிய வரலாற்று நிகழ்வுகள் குறித்த தகவல்களை விரிவாக ஆராய்கிறது.

பெயர் காரணம்: கங்கர்களின் தொடர்பா?

கொங்கு நாட்டின் பெயர் காரணம் குறித்துப் பல கருத்துக்கள் நிலவுகின்றன. இதில் ஒரு முக்கியமான பார்வை என்னவென்றால், இப்பெயர் கர்நாடகத்தைச் சேர்ந்த புகழ்பெற்ற கங்கா நாட்டு மன்னரான கொங்கனிவர்மா மாதவனுடன் தொடர்புடையது என்பதே. அவருடைய பெயரே காலப்போக்கில் மருவி ‘கொங்கன் நாடு’ என்றும், பின்னர் ‘கொங்கு நாடு’ என்றும் தமிழ் மக்களால் அழைக்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது. அதாவது, கங்கா நாட்டு ராஜாவின் பெயரைச் சிறப்பிக்கும் வகையிலேயே இப்பகுதி அழைக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்று ஒரு கருத்து முன்வைக்கப்படுகிறது. இது கொங்கு நாட்டிற்கும் கங்க வம்சத்திற்கும் இடையிலான ஆரம்பகால தொடர்பைக் குறிக்கிறது.

மேலும், ‘கொங்கு நாடு’ என்பது ‘கங்கை’ அல்லது ‘கங்கா’ என்ற சொல்லின் திரிபான ‘கொங்காதேசம்’ என்பதிலிருந்து வந்திருக்கலாம் என்றும், இதன் பொருள் ‘கங்கர்களின் நிலம்’ (Land of the Gangas – குறிப்பாக மேற்கு கங்கா வம்சம்) என்றும் சில ஆய்வாளர்கள் கருதுகின்றனர். இது கொங்கு நாட்டின் பூர்வீகத் தொடர்புகளை மேலும் வலுப்படுத்துவதாக அமைகிறது.

நிலவியல் மற்றும் பூர்வீகத் தொடர்புகள்: கர்நாடகத்துடனா?

சில வரலாற்றுப் பார்வைகளின்படி, கொங்கு நாடு கர்நாடகத்துடன் நெருங்கிய வரலாற்று மற்றும் கலாச்சாரத் தொடர்பு கொண்டிருந்ததாகவும், இன்றைய மாநிலப் பிரிவினை மொழிவாரியாகப் பிரிக்கப்பட்டதே தவிர, நிலத்தின் அடிப்படையில் அல்ல என்றும் கூறப்படுகிறது. இந்தக் கருத்தின்படி, வொக்கலிகர் சமுதாயத்தினர் கொங்கு நாட்டின் பூர்வீக இரத்த வாரிசுகளாகக் கருதப்படுகின்றனர் என்ற கருத்தும் முன்வைக்கப்படுகிறது. சில தரப்பினர், தமிழ்நாட்டின் வடமேற்குப் பகுதி முழுவதும் ஒரு காலத்தில் கர்நாடகத்துக்குச் சொந்தமான நிலமாக இருந்திருக்கலாம் என்றும் வாதிடுகின்றனர். இது ஒரு குறிப்பிட்ட வரலாற்று நோக்கு நிலையாகும், பரவலாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட பார்வைகள் வேறுபடலாம்.

கொங்கு நாட்டில் புழக்கத்தில் உள்ள ‘கவுடர்’ மற்றும் ‘கவுண்டர்’ போன்ற பட்டப் பெயர்கள் பேச்சு வழக்கில் வொக்கலிகர்களுடன் தொடர்புபடுத்தப்படுகின்றன என்றும், மற்ற பகுதிகளைச் சேர்ந்த கவுண்டர்கள் பல்லவ நாடு, சோழ நாடு போன்ற பகுதிகளில் இருந்து வெவ்வேறு காலங்களில் இடம் பெயர்ந்தவர்கள் என்றும் ஒரு பார்வை உள்ளது. கர்நாடகத்தின் கங்கா தேசமே தமிழ் மக்களால் கொங்கு நாடு என அழைக்கப்பட்டதாகவும் இக்கூற்றுக்கள் தெரிவிக்கின்றன.

களப்பிரர்களும் கங்கர்களும் ஒருவரே? ஒரு வரலாற்றுப் புதிர்

கொங்கு நாட்டின் வரலாற்றில் முக்கிய இடம் பெறுபவர்கள் களப்பிரர்கள். தமிழ்நாட்டின் வரலாற்றில் ஒரு ‘இருண்ட காலம்’ எனக் கருதப்படும் (ஆயினும் இன்று மறு ஆய்வு செய்யப்படும்) களப்பிரர்களின் ஆட்சிக் காலம் குறித்த ஆய்வுகள் இன்றும் தொடர்கின்றன. பல வரலாற்றாசிரியர்கள், களப்பிரர்கள் கர்நாடகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்றும், அங்கிருந்து பெரும்படையுடன் படையெடுத்து வந்து தமிழகத்தின் பகுதிகளைக் கைப்பற்றி சுமார் மூன்று நூற்றாண்டுகள் ஆண்டனர் என்றும் கருதுகின்றனர்.

பெரியபுராணம் மற்றும் கல்லாடம் போன்ற தமிழ் இலக்கியங்களும், கர்நாடக மன்னன் ஒருவன் பெரும்படையுடன் வந்து பாண்டிய நாட்டைக் கவர்ந்து அரசாண்டான் எனக் குறிப்பிடுகின்றன. பாண்டியர்களின் வேள்விக்குடிச் செப்பேடுகள் கூட ‘களப்பரன்’ என்னும் கொடிய அரசன் பாண்டிய நாட்டைக் கைப்பற்றியதாகப் பதிவு செய்துள்ளன. இந்தச் சான்றுகள் களப்பிரர்களின் கர்நாடகப் பூர்வீகத்தை உறுதிப்படுத்துவதாக அமைகின்றன.

இந்தச் சூழலில், கங்கபாடியை ஆண்டுவந்த கங்கர்களுக்கும், தமிழ்நாட்டை ஆண்ட களப்பிரர்களுக்கும் இடையே நெருங்கிய தொடர்பு இருந்ததாகவும், ஒருவேளை அவர்கள் ஒருவரே அல்லது ஒரே பரம்பரையைச் சேர்ந்தவர்களாக இருந்திருக்கலாம் என்ற கருத்தும் வலுவாக முன்வைக்கப்படுகிறது. இந்தக் கருத்துக்கு முக்கிய ஆதாரமாக, இருவருடைய இலச்சினைகளிலும் (Emblem) யானையின் உருவம் பொறிக்கப்பட்டிருந்ததைக் குறிப்பிடுகின்றனர். ஒரே குலத்தின் அல்லது வம்சத்தின் அடையாளமாக யானை இருந்திருக்கலாம் என்பது கங்கர்களுக்கும் களப்பிரர்களுக்கும் இடையே இருந்த ஆழ்ந்த தொடர்பை உணர்த்துகிறது. இது களப்பிரர்களின் மர்மமான தோற்றம் குறித்த வரலாற்றுப் புதிருக்கான ஒரு சாத்தியமான விடையாகவும் கருதப்படுகிறது.

சமயப் பரிணாமம்: சமணம் முதல் முருகன் வரை

இந்த காலகட்டத்தில், கொங்கு மண்டலத்தில், குறிப்பாக ஈரோடு மாவட்டப் பகுதிகளில் உள்ள வெள்ளோடு, அவல்பூந்துறை, சீனாபுரம், விஜயமங்கலம் போன்ற இடங்களில் பழங்கால சமணர் கோயில்கள் தீர்த்தங்கரர் சிலைகளுடன் இன்றும் காணப்படுகின்றன. இவை களப்பிரர் ஆட்சியின் போது சமண மதம் இப்பகுதியில் செல்வாக்குடன் இருந்ததைக் காட்டுகின்றன. இந்தச் சமணச் சின்னங்கள் கொண்ட பல கோயில்கள் வெவ்வேறு காலங்களில் புனரமைக்கப்பட்டுள்ளன.

ஆச்சரியப்படும் விதமாக, பிற்கால களப்பிரர்கள், குறிப்பாகக் காவேரிப்பட்டினத்திலிருந்து ஆண்டவர்கள், கந்தன் அல்லது முருகனை வழிபட்டதாக அறியப்படுகிறது. ஐந்தாம் நூற்றாண்டில் அவர்கள் வெளியிட்ட காசுகளில், மயிலில் அமர்ந்த முருகனின் படிமத்தைப் பொறித்திருந்தனர். இது, இந்த ஆட்சியாளர்களின் சமயப் போக்கு காலப்போக்கில் சமணத்திலிருந்து இந்து சமய (குறிப்பாக முருகன் வழிபாட்டு) தெய்வங்களுக்கு மாறியிருப்பதைக் குறிக்கிறது. இது களப்பிரர்களின் ஆட்சியின் பிந்தைய காலத்தைப் பற்றிய முக்கியமான தகவலாகும்.

சுருக்கமாகக் கூறின், கொங்கு நாட்டின் வரலாறு கங்கர்கள், களப்பிரர்கள் மற்றும் கர்நாடகத்துடனான அதன் தொடர்புகள் எனப் பல அடுக்குகளைக் கொண்டுள்ளது. கொங்கனிவர்மா மாதவன் பெயர் முதல் கங்கர்களின் யானைச் சின்னம், களப்பிரர்களின் கர்நாடகப் பூர்வீகம் பற்றிய இலக்கிய மற்றும் செப்பேட்டுச் சான்றுகள் எனப் பல ஆதாரங்கள் இந்தத் தொடர்புகளைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன. களப்பிரர்களின் ஆட்சிக் காலத்தில் சமணமும், பின்னர் முருகன் வழிபாடும் இப்பகுதியில் நிலவியதற்கான தடயங்களும் காணப்படுகின்றன. இந்த வரலாற்றுத் தொடர்புகள், கொங்கு நாட்டின் தனித்துவமான தொன்மையையும், தமிழக வரலாற்றில் அதன் முக்கியப் பங்கையும் மேலும் ஆழப்படுத்துகின்றன. இந்த வரலாறு குறித்த ஆய்வுகள் இன்னும் தொடர்கின்றன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

தமிழக வரலாற்றில் களப்பிரர் காலம்: வேள்விக்குடிச் செப்பேடு, கூற்றுவ நாயனார் மற்றும் விஜயநகரத் தொடர்பு

தமிழக வரலாற்றில் களப்பிரர் காலம் என்பது ஒரு சவாலான மற்றும் அதிகம் அறியப்படாத காலகட்டமாகவே இருந்து வருகிறது. கி.பி. 3ஆம் நூற்றாண்டு முதல் 6ஆம் நூற்றாண்டு வரை (அல்லது அதற்குப் பிறகும்) இருந்த இவர்களின் ஆட்சி சிலரால் ‘இருண்ட காலம்’ என்றும் குறிப்பிடப்படுகிறது. எனினும், இக்காலத்தைப் பற்றிய தகவல்கள் சில முக்கியச் சான்றுகள் மூலம் நமக்குக் கிடைக்கின்றன. அவற்றுள் வேள்விக்குடிச் செப்பேடும், நாயன்மார் வரலாற்றைக் கூறும் இலக்கியமும் முக்கியமானவை. இந்தச் சான்றுகளின் அடிப்படையிலும், பிற்காலத்தில் எழுச்சி பெற்ற விஜயநகரப் பேரரசுடன் ஒப்பிட்டும் களப்பிரர்களைப் பற்றிய சில பார்வைகளைக் காண்போம்.

வேள்விக்குடிச் செப்பேடு உணர்த்தும் களப்பிரர் ஆட்சி:

முற்காலப் பாண்டிய மன்னர்களுள் குறிப்பிடத்தக்கவனான நெடுஞ்சடையன் பராந்தகன் (கி.பி. 765-790) காலத்தில் வெளியிடப்பட்ட வேள்விக்குடிச் செப்பேடு, தமிழக வரலாற்றைப் புரிந்துகொள்ள உதவும் மிக முக்கியமான ஆவணமாகும். இது பாண்டிய நாட்டின் ஒரு பகுதியான வேள்விக்குடியை ஒரு மறையவருக்குத் தானமாக வழங்கியதைக் கூறுகிறது. இந்தச் செப்பேடு, பல்யாக முதுகுடுமிப் பெருவழுதி என்னும் தொன்மையான பாண்டிய அரசனுக்குப் பின்வந்த எண்ணற்ற பாண்டிய அரசர்களைக் களப்பிரன் எனும் அரசன் போரில் வென்று, பாண்டிய நாட்டைக் கைப்பற்றினான் என்பதையும், பின்னர்ப் பாண்டியர்கள் வலிமை பெற்று நாட்டைக் களப்பிரரிடமிருந்து மீட்டனர் என்பதையும் தெளிவாகப் பதிவு செய்துள்ளது.

செப்பேட்டில் காணப்படும் முக்கியமான வரிகள் இதைப் பகிர்கின்றன:

“அளவரிய அதிராசரை நீக்கி அகலிடத்தைக் களப்ரன் எனும் கலியரசன் கைக்கொண்டான்”

இங்கு, ‘அளவரிய’ என்பது எண்ணற்ற அல்லது அளவிட முடியாத என்பதையும், ‘அதிராசர்’ என்பது மற்ற அரசர்கள் (இங்குப் பாண்டியர்களைக் குறிக்கும்) என்பதையும், ‘அகலிடம்’ என்பது அகன்ற பாண்டிய நாடு என்பதையும், ‘களப்ரன்’ என்பது களப்பிரன் என்பதையும், ‘கலியரசன்’ என்பது கலி அரசன் (காலத்தின் அரசன்) என்பதையும் குறிக்கும். இதன் மூலம், பாண்டியர்களின் நீண்டகால ஆட்சியை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்து, களப்பிரர்கள் தமிழகத்தில், குறிப்பாகப் பாண்டிய நாட்டில் ஆதிக்கம் செலுத்தியதை இச்செப்பேடு உறுதிப்படுத்துகிறது. இது களப்பிரர் ஆட்சி பற்றிய நேரடிச் சான்றுகளில் மிகவும் முக்கியமானது.

கூற்றுவ நாயனார்: ஒரு களப்பிர அடையாளம்

சைவ சமயத்தின் அறுபத்து மூன்று நாயன்மார்களில் ஒருவரான கூற்றுவ நாயனார் வரலாற்றைச் சுருக்கமாகப் பாடியவர் நம்பியாண்டார் நம்பி. அவரது திருத்தொண்டர் திருவந்தாதி நூலில் கூற்றுவ நாயனார் பற்றிக் குறிப்பிடுகிறார். கூற்றுவ நாயனார் ஒரு களப்பிர அரசர் என்பதை நம்பியாண்டார் நம்பி தனது பாடலில் unambiguous-ஆகக் கூறுகிறார்:

“ஓதம் தழுவிய ஞாலம் எல்லாம் ஒருகோலின் வைத்தான கோதை நெடுவேல் களப்பாளன் ஆகிய கூற்றுவனே” (திருத்தொண்டர் திருவந்தாதி, 47:3-4)

இப்பாடலில், ‘ஓதம் தழுவிய ஞாலம்’ என்பது கடல் சூழ்ந்த உலகைக் குறிக்கிறது. ‘கோல்’ என்பது செங்கோலைக் குறிக்கும். இப்பாடல், கடல் சூழ்ந்த உலகை ஆட்சியின் கீழ் வைத்திருந்த கூற்றுவ நாயனார் என்பவர் ஒரு ‘களப்பாளன்’ (களப்பிரன்) என்பதைத் தெளிவாக எடுத்துரைக்கிறது. இது களப்பிரர்கள் தமிழகத்தில் ஆட்சி அதிகாரத்தில் இருந்தனர் என்பதற்கும், அவர்களுள் சில அரசர்கள் சைவ சமயத்தில் ஈடுபாடு கொண்டிருந்தனர் என்பதற்கும் ஒரு வலுவான இலக்கியச் சான்றாகும். வேள்விக்குடிச் செப்பேடு வரலாற்றுப் பார்வையில் களப்பிரர் ஆட்சியைப் பற்றிக் கூற, திருத்தொண்டர் திருவந்தாதி ஒரு களப்பிர ஆட்சியாளரைப் பற்றிய சமயப் பார்வையை அளிக்கிறது.

விஜயநகரப் பேரரசு: கர்நாடக வேர்கள்

களப்பிரர்களுக்கு நீண்ட காலத்திற்குப் பிறகு, தென் இந்தியாவில் ஒரு மாபெரும் பேரரசு எழுச்சி பெற்றது. கி.பி. 14ஆம் நூற்றாண்டில் (1336ல்) சங்கம மரபைச் சேர்ந்த முதலாம் ஹரிஹரர் மற்றும் அவரது சகோதரரான முதலாம் புக்கராயர் இணைந்து, வித்யாரண்ய தீர்த்தரின் வழிகாட்டுதலின் கீழ், விஜயநகரப் பேரரசை நிறுவினர். தற்கால கர்நாடகா, ஆந்திரப் பிரதேசம், தமிழ்நாடு, கேரளா ஆகிய பகுதிகளை உள்ளடக்கிய பெரும் பரப்பளவில் இந்தப் பேரரசு, விஜயநகரம் (தற்போதைய ஹம்பி) நகரைத் தலைநகராகக் கொண்டு கி.பி. 1336 முதல் 1646 வரை சிறப்புற்று விளங்கியது.

விஜயநகரப் பேரரசின் நிர்வாக மற்றும் நீதிமன்ற மொழியாகக் கன்னடம் இருந்தது. இந்தப் பேரரசின் இராணுவத் தளபதிகள் மற்றும் வீரர்கள் பலர் வொக்கலிகாக்கள், கவுடர், நாயக்கர் போன்ற பட்டங்களைப் பெற்றிருந்தனர். இப்பட்டங்கள் பெரும்பாலும் கர்நாடகப் பகுதிகளில் தோன்றியவையாகும். பிற்காலத்தில், ஸ்ரீ கிருஷ்ண தேவராயர் போன்ற பேரரசர்கள் தஞ்சாவூர், மதுரை போன்ற தாங்கள் கைப்பற்றிய ஆளும் பகுதிகளில் நாயுடு / நாயக்கர் என்ற பட்டங்களை முக்கியமாகப் பயன்படுத்தினர். இது அப்பகுதிகளில் புதிய நிர்வாக அடுக்கை உருவாக்கியது.

விஜயநகரப் பேரரசில் இந்து சாதிய முறை கடுமையாகப் பின்பற்றப்பட்டது. அரச கட்டளைகளை நிறைவேற்ற, கிராமப்புறங்களில் ஒவ்வொரு சாதிக் குழுவினரும் தங்கள் தலைவரைத் தேர்ந்தெடுத்தனர். சமயச் சடங்குகளிலும், இலக்கியங்களிலும், அமைச்சரவைகளிலும் அந்தண சமூகம் உயரிடம் வகித்தது.

சங்கம சகோதரர்களான புக்காவின் ஆரம்பகால வாழ்க்கையும், அவரது சகோதரர் ஹக்காவின் (ஹரிஹாரா I) வாழ்க்கையும் ஒப்பீட்டளவில் அதிகம் அறியப்படாதவையாக இருந்தாலும், சில கோட்பாடுகள் அவர்களின் தோற்றம் பற்றிக் கூறுகின்றன. தந்தை ஹேராஸின் (Father Heras) கோட்பாட்டின்படி, சங்கம சகோதரர்கள் விருபாக்ஷ, கேசவா போன்ற கர்நாடக தெய்வங்களில் மிகுந்த பக்தி கொண்டிருந்தனர். அவர்களின் கையொப்பங்கள் கூட கன்னட எழுத்துக்களில் “ஸ்ரீவிரூபக்ஷ” என்று சமஸ்கிருதம், தமிழ், தெலுங்கு பதிவுகளில் காணப்படுகின்றன. மேலும், ஃபெரிஷ்டா போன்ற வரலாற்று ஆசிரியர்கள் விஜயநகரப் பேரரசர்களை “கர்நாடகத்தின் எழுச்சி” என்று குறிப்பிட்டதாக டாக்டர் தேசாய் மேற்கோள் காட்டுகிறார். இவை யாவும் விஜயநகர ஆட்சியாளர்களின் தோற்றம் கர்நாடகப் பகுதியிலிருந்து இருக்கலாம் என்பதைக் கோடிட்டுக் காட்டுகின்றன.

களப்பிரர் – விஜயநகரத் தொடர்பு: ஒரு புதிய பார்வை

இங்கு ஒரு சுவாரசியமான மற்றும் ஆய்வுக்குரிய பார்வை முன்வைக்கப்படுகிறது. அதாவது, களப்பிரர்களும் கர்நாடகத்தின் கங்க நாட்டுப் பகுதியைச் சேர்ந்த பேரரசர்கள்தான் என்றும், விஜயநகர சாம்ராஜ்யம் எவ்வாறு தென் இந்தியாவில் எழுச்சி பெற்றுப் பரந்த நிலப்பரப்பை ஆண்டதோ, அதுபோலவே களப்பிரர் ஆட்சியும் தென் இந்தியாவில் ஒரு கால கட்டத்தில் பரவி இருந்திருக்கலாம் என்றும் ஒரு கருத்து கூறப்படுகிறது.

இந்த வாதத்தின் பின்னால் உள்ள அடிப்படை என்னவென்றால், விஜயநகரப் பேரரசு அதன் மொழியாலும், பெயர்களாலும், சில சமய நம்பிக்கைகளாலும் கர்நாடகத் தொடர்பைக் காட்டுவது போல, களப்பிரர்களின் தோற்றமும் கர்நாடகப் பகுதியுடன் தொடர்புடையதாக இருக்கலாம் என்பது ஒரு கருத்தாக முன்வைக்கப்படுகிறது. களப்பிரர்களின் தோற்றம் குறித்த தெளிவான வரலாற்றுச் சான்றுகள் குறைவாக இருப்பதால், இத்தகைய ஒப்பீடுகள் மேலும் ஆய்வுகளுக்கு வழிவகுக்கின்றன. களப்பிரர்கள் கர்நாடகப் பகுதிகளில் இருந்து வந்து தமிழகத்தைக் கைப்பற்றினர் என்ற கருத்தும் ஒரு சாராரரால் முன்வைக்கப்படுவது இங்கு குறிப்பிடத்தக்கது. அவர்கள் தென்னிந்தியாவின் பல்வேறு பகுதிகளில் இருந்து வந்த பல்வேறு குழுக்களின் கூட்டாட்சியாகவும் இருந்திருக்கலாம் என்ற கருத்தும் உண்டு.

முடிவுரை

வேள்விக்குடிச் செப்பேடு பாண்டியர்களின் வீழ்ச்சியையும் களப்பிரர்களின் எழுச்சியையும் ஒரு வரலாற்று ஆவணமாகப் பதிவு.